Η παραδοχή του Τόλη Τερζή για τη συνολική παρουσία του Άρη στο Γερεβάν, περιορίζει τα περιθώρια για περαιτέρω συζήτηση και υποχρεώνει τους κιτρινόμαυρους να τα αλλάξουν όλα ενόψει της ρεβάνς του “Κλεάνθης Βικελίδης”.
Ναι μεν ο Άρης διατηρεί τον τίτλο του φαβορί, έχοντας και το αβαντάζ της έδρας, αλλά θα χρειαστεί να κάνουν πολλά περισσότερα απ’ ότι έκαναν (ή δεν έκαναν για την ακρίβεια) στο ματς στην Αρμενία.
Η ευθύνη είναι συνολική και με εξαίρεση τον Χουλιάν Κουέστα, ο οποίος όταν χρειάστηκε κράτησε όρθια την ομάδα, αποφεύγοντας την ήττα, κανείς δεν μπορεί να εξαιρεθεί.
Στην εξίσωση με τον Ισπανό μπαίνει και ο Νταρίντα, με τις αστείρευτες δυνάμεις και τα τρεξίματά του, ήταν εκείνος που κράτησε τα προσχήματα. Ξεκινώντας από το αγωνιστικό σχέδιο του Τερζή δεν εφαρμόστηκε με ουσία και ήταν αρκετά προβλέψιμο.
Με εξαίρεση το διάστημα 15’-40’ στο υπόλοιπο του παιχνιδιού ο Άρης σού έδινε την εντύπωση ότι δεν ξέρει τι παίζει. Μια ομάδα δίχως αγωνιστική ταυτότητα, με πολύ μεγάλες αποστάσεις στο γήπεδο, στατική, η οποία ούτε κυριαρχικό ποδόσφαιρο μπορούσε να παίξει, ούτε πρέσινγκ άσκησε στον αντίπαλο.
Το ζήτημα κι εκείνο που δημιουργεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό είναι ότι ο Άρης δεν κατάφερε να πιέσει έστω για ένα διάστημα την αργή άμυνα των Αρμένιων, να κρατήσει περισσότερο μπάλα στα πόδια του και να κάνει παιχνίδι.
Ακόμη κι αν περάσει το εμπόδιο της Αραράτ, που παρά το 1-1 έχει πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει λόγω της διαφοράς στη δυναμική των δύο ομάδων, θα χρειαστεί να αλλάξει πάρα πολλά στην αγωνιστική συμπεριφορά του, ενόψει των αγώνων με την Ντιναμό Κιέβου.
