Θα έπρεπε να θεωρείται, περίπου, αυτονόητο πως οποιοσδήποτε καταθέτει την άποψή του για την ομάδα μας, τον Άρη, το πράττει με σκοπό την βελτίωση, την πρόοδο, την εξέλιξή της.
Ο σεβασμός, ακόμα και στο ενδεχόμενο διαφωνίας σε επιλογές ή κινήσεις, είναι επίσης απαραίτητος. Γιατί, εδώ πέρα δεν μετράμε το αν αγαπάμε τα ίδια χρώματα, την ίδια φανέλα, το ίδιο σήμα. Η ποιότητα του συναισθήματος του καθένα και της καθεμιάς μας, όμως, πάντα θα ζυγίζεται.
Αγάπη διαρκείας
Κλασικός, πιασάρικος τίτλος, σχετικός πάντα με την περίοδο αυτή, της ανάγκης προώθησης των καρτών στον οπαδό ή στον φίλαθλο. Αν δεν κάνω τόσο μεγάλο λάθος, μάλιστα, έχει επικοινωνηθεί και ένα από τα περασμένα καλοκαίρια, από “την Αλκμήνης”, όπως συνηθίζουμε να λέμε, καθώς εκεί εδρεύει η Π.Α.Ε.
Η άποψη που καταθέτω είναι οπαδού. Κάποιου που επιλέγει να προμηθεύεται μέσα στο καλοκαίρι το σχετικό εισιτήριο για να βλέπει την ομάδα του σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Έχει γίνει κουλτούρα, “συνήθεια” κάτι τέτοιο και έτσι μου δίνεται το ελάχιστο δικαίωμα της άποψης ή και πρότασης. Αρχική, λοιπόν, θέση μου είναι πως όταν μιλάμε για “εισιτήριο διαρκείας” αυτό πρέπει να περικλείει όλα τα παιχνίδια της σαιζόν, δηλαδή πρωταθλήματος, κυπέλλου, Ευρώπης, φιλικά. Την τιμολογιακή πολιτική την αποφασίζει η διοίκηση ή το αρμόδια τμήμα, τέλος πάντων, αφού θέσει τα δεδομένα των παιχνιδιών. Από εκεί και πέρα, εγώ το προμηθεύομαι ρισκάροντας, ενδεχομένως, πιθανές προκρίσεις ή όχι. Όπως και να έχει, ζητάω το να μην αναγκαστώ να μπω στην ουρά ή να ψάξω από το διαδίκτυο την αγορά εισιτηρίου όλη την υπόλοιπη σαιζόν. Παράλληλα, ενισχύω την ομάδα.
Έχοντας, όμως, ήδη την ανακοίνωση, με τις γνωστές τιμές, πηγαίνουμε στα δεδομένα. Ανήκω στην κατηγορία “ανανέωση” και το πακέτο, η τιμή μαζί με τα προνόμια δηλαδή, κρίνεται ικανοποιητικό. Ίδια χρήματα με πέρσι, αρκετές επιπρόσθετες παροχές και μάλιστα σε εποχή που στην αγορά μόνο τα… σπίρτα (για έναν περίεργο λόγο!) δεν ανεβαίνουν. Όλο αυτό, για 13 παιχνίδια, μόνο πρωταθλήματος, βέβαια. Ίδια επιλογή με πέρυσι. Δυστυχώς, μόνο αυτήν, όμως, ενώ ίσως θα έπρεπε να υπάρχουν και άλλες ιδέες και εφαρμογές αυτών. Κρίνεται, λοιπόν, απαραίτητη η επαναπροσέγγιση και το ενδεχόμενο ακόμα μίας επιλογής, όπως προανέφερα. Είπαμε, σε έναν Άρη που, θέλει να, εξελίσσεται, που βελτιώνεται, ένας σημαντικός τομέας είναι και αυτός, που εντάσσεται στο κομμάτι “εμπορική εξέλιξη”, αύξηση εσόδων και συμμετοχή του οπαδού σε αυτό.
Όντας και πατέρας, ενός μικρού παιδιού, παίρνω θέση και σε αυτό το σημαντικό ζήτημα. Θεωρούσα και κάνω το ίδιο και σήμερα, αδιανόητο το να πληρώνει εισιτήριο το παιδί έως 12 ετών. Από εκεί και πέρα και μέχρι την ηλικία που τελειώνει το σχολείο, η γνώμη μου είναι πως αυτό πρέπει να έχει ένα ελάχιστο, συμβολικό περισσότερο, πόσο. Για όσους πηγαίνουμε με τα παιδιά στο γήπεδο είναι γνωστό πως, ειδικά σε μέρες αγωνιστικής ευφορίας, μία επίσκεψη στην μπουτίκ είναι στο πρόγραμμα. Ένα κασκόλ, μία μπλούζα, ένα αξεσουάρ τελοσπάντων, θα παρθεί. Το όφελος της παρουσίας των παιδιών είναι πολλαπλά σημαντικότερο από την στιγμιαία πληρωμή του στο γκισέ.
Συμπερασματικά, υπάρχουν θετικά αλλά και αρνητικά στις πρώτες αποφάσεις της διοίκησης, για την καινούργια χρονιά. Θα ήθελα να γίνει πιο ευέλικτη και να αφουγκράζεται περισσότερο την πραγματικότητα, αν έπρεπε να βάλω μία επικεφαλίδα.
Κυνηγοί φαντασμάτων
Οφείλω να πω, βέβαια, πως παρατηρώ να επικοινωνούνται σε συχνότερο βαθμό αυτά που επηρεάζουν την εμπορική πολιτική μίας σύγχρονης ομάδας. Για παράδειγμα, έρχονται συχνά μηνύματα από προσφορές ή νέα προϊόντα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, από τον Άρη. Ναι, έχουμε 2022 και αυτό, θα έπρεπε να, είναι αυτονόητο. Κι όμως, όχι. Έχοντας βιώσει άσχημες περιόδους, ακολουθούμε τις εξελίξεις, δυστυχώς. Δηλαδή, όταν οι άλλες ομάδες ενίσχυαν αυτές τις πρακτικές και το εμπορικό τους κομμάτι, προσαρμοζόμενες στις ανάγκες της εποχής, εμείς έπρεπε να παλαίψουμε με τα θηρία. Ας μην ξεχνάμε πως η ομάδα ακόμα καλείται να το κάνει, καθώς κάθε φάντασμα του παρελθόντος διεκδικεί να πάρει λεφτά! Ghostbusters, κανονικά, ρε φίλε! Θα ήταν χιουμοριστικό αν δεν φτάναμε σε σημεία να πληρώνονται παίχτες 15 ετών πριν. Δεν ξέρω πώς θα λειτουργούσα εγώ, αλλά περνάει συχνά από το νου μου η επιλογή του να κυνηγηθούν νομικά, σίγουρα ηθικά, όσοι έφτασαν τον Σύλλογο σε τέτοιο σημείο. Τουλάχιστον, ας θωρακιστεί για το μέλλον. Σκέφτομαι πρόσωπα και καταστάσεις και ανακατεύομαι. Πάω παρακάτω…
Γενικότερα, λοιπόν και κλείνοντας το ζήτημα, είναι σοφό του να μην παίρνονται αποφάσεις “του ποδαριού” σε τέτοια θέματα, αλλά απαιτείται και μία ανάγνωση των δεδομένων και από εμάς. Μιλάω, πάντα, για όσους έχουν την διάθεση να κρίνουν εποικοδομητικά τα σωστά ή τα λάθη. Με τα ουρλιαχτά έπαψα από καιρό να ασχολούμαι. Αδιαφορώ. Το καλό του Άρη προέχει. Μόνο αυτό.
Εξηγώντας την “αλφαβήτα”
Γράφοντας “μόνο”, δεν παύει ο ψαγμένος συνοπαδός να σκέφτεται τον Μπούργος. Ένας άνθρωπος που κινείται σε τέτοιο επίπεδο που δίνει προοπτική με τις ενδεχόμενες επιλογές ενίσχυσης σε αγωνιστικό επίπεδο. Χαίρομαι για το τελευταίο 20λεπτο στο Χαριλάου και την ανατροπή με την Α.Ε.Κ. Όσοι νιώθουν από Άρη, είναι σίγουροι για το τι θα άκουγε, από πολλούς που τώρα τον αποθεώνουν. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να προσπαθούμε να εξηγήσουμε την “αλφαβήτα”. Ότι, δηλαδή, η εμπιστοσύνη σε έναν τέτοιου είδους ποδοσφαιρανθρωπο, με τις παραστάσεις και τις εμπειρίες του, δεν (θα) έπρεπε να κρίνεται στα “τέταρτα της ανατροπής”.
Επειδή “βλέπουμε το μέλλον”, χωρίς να χρειάζεται η “σφαίρα της μάγισσας”, γνωρίζουμε πως η κριτική στις μεταγραφικές επιλογές ίσως θα αγγίξει δυσθεόρατα επίπεδα και το ίδιο θα γίνει σε κάθε “τρυπάκι”, που θα βάζουν γνωστές προσωπικότητες του υποκόσμου, σε ζητήματα πιθανών πωλήσεων που θα κληθεί να διαχειριστεί η ομάδα. Η λέξη “εμπιστοσύνη” είναι αυτή που πρέπει να ενισχυθεί στον Άρη και να προστεθεί δίπλα σε αυτήν της “στήριξης”. Μαζί, δίπλα δίπλα οι λέξεις αυτές, θα δημιουργήσουν μία έξτρα δυναμική στην ομάδα μας. Μία θωράκιση. Έχει ανάγκη από αυτό ο Άρης, στα όσα καλείται να διαχειριστεί και με όσα και όσους θα ανταγωνιστεί. Είμαστε στο πιο πάνω επίπεδο και οφείλουμε να “διαβάζουμε τις εξελίξεις”, ο καθένας από το πόστο του.
Η ιδέα
Έχω επικοινωνήσει, πολλές φορές, κάτι στο οποίο, πιστεύω ότι, αρκετοί θα αρχίσουν να συμπορεύονται. Το αναφέρω άλλη μία. Ένας χώρος, σε κομβικό σημείο της Θεσσαλονίκης, ιδανικά στο κέντρο της. Ένας πόλος έλξης, τόσο για τους Αρειανούς της δυτικής πλευράς της πόλης, όσο και για όσους την επισκέπτονται από την επαρχία ή άλλα μέρη. Ένα εμπορικό σημείο, όπου θα δημιουργηθεί “κιτρινόμαυρο, μαγαζί γωνία”. Πολλοί, δεν έχουν την δυνατότητα, πλην της ώρας και της ημέρας των αγώνων, να επισκέπτονται την μπουτίκ του γηπέδου. Είναι, λοιπόν, απαραίτητη για εμένα η δημιουργία μίας τέτοιας ακόμα, στην καρδιά της πόλης.
Τα οφέλη από μία τέτοια κίνηση ξεφεύγουν από το οικονομικό επίπεδο, στο οποίο επίσης θα υπάρξει μεγάλη πρόοδος, ίσως πολύ μεγαλύτερη από όσο πιστεύω. Η εικόνα, η βιτρίνα της πόλης, το κέντρο της, πρέπει να πάρει το χρώμα που της λείπει και της ταιριάζει. Το κίτρινο και το μαύρο, του Άρη!
ΥΓ Τόσκο, Άλκη ζείτε. Μην αφήνετε την μνήμη να ξεθωριάζει.
Με συνοδεία από ήχους, λαϊκούς, πολλαπλού μηνύματος…
https://m.youtube.com/watch?v=X-WpGM4iHdg
Κυριακή, 5 Ιουνίου 2022
Κίτρινο Βέλος
