Το ακριβό ρούχο – Γράφει το Κίτρινο Βέλος
Τα γραπτά μένουν, όπως συνήθιζαν να λένε οι Ρωμαίοι. Λίγες μέρες πριν, είχε επισημανθεί η αστεία και πνευματικά επικίνδυνη προσέγγιση περί “δεύτερων ομάδων” που θα είχαμε αντιπάλους.
Ήρθε, λοιπόν, όντας πρωταθλητής ο Ολυμπιακός, με σωρεία αλλαγών. Αρκούσαν τρεις δικές μας απουσίες, με κομβικότερη αυτή του Αμπουμπακάρ Καμαρά, για να αναδείξει μία πραγματικότητα. Την μεγάλη διαφορά που χωρίζει τον Άρη από το επόμενο επίπεδο.
Πέριξ του γηπέδου
Καταρχάς, φτάσαμε στο Χαριλάου μία και κάτι ώρα πριν. Να κλείσουμε τις λεπτομέρειες των εισιτηρίων, να βάλουμε στο κλίμα τον μεσαίο γιο του αδερφού. Πιτσιρικάς,στα κιτρινόμαυρα ντυμένος, που έπρεπε να πάρει εικόνες, κλίμα, να πούμε 3-4 συνθήματα απ’ έξω, για να δει πώς είναι η ατμόσφαιρα ενός μεγάλου παιχνιδιού. Ξύπνησαν μνήμες και για εμάς, από 30 και πλέον χρόνια πίσω.
Η πρώτη ένσταση αφορά στο εισιτήριο του μικρού. Όταν κοστολογείς με 10€ την είσοδο ενός εντεκάχρονου, θεωρώ πως, η εμπορική και διαφημιστική σου στόχευση είναι λάθος. Είναι πάγια η θέση και άποψή μου. Έως 15 ετών, δεν πρέπει να πληρώνει κανένα παιδί. Τελεία και παύλα. Κάτι ακόμα, χιλιοειπωμένο και σχετικό. Το διαρκείας αποτελεί κουλτούρα μας, εδώ και χρόνια. Κοστολόγησέ το, δίνοντας μία τιμή τελική. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα παιχνίδια, πρωταθλήματος, Ευρώπης, κυπέλλου, φιλικά κλπ
Πληρώνω μία φορά, άπαξ, παίρνοντας και την όποια ευθύνη ή ρίσκο, για το αν η ομάδα μου θα συνεχίσει στις εκάστοτε διοργανώσεις. Θα επιτύχει ή θα αποτύχει. Το εισιτήριο διαρκείας περιλαμβάνει όλη την σαιζόν. Η πολιτική της Π.Α.Ε. σε αυτό το κομμάτι οφείλει να επαναπροσδιοριστεί.
Επανέρχομαι στην γηπεδική ατμόσφαιρα. Είσοδος στην κερκίδα, θέση στο όριο που μας χωρίζει απ’ τους αντίπαλους οπαδούς. Αντίπαλοι, για 90+ λεπτά. Όχι εχθροί, μισητοί ή διάφορα τέτοια σάπια. Είναι εκεί, για την ομάδα τους, είμαστε εδώ για την δική μας. Όπως, στο γήπεδό τους, ήμασταν ανάποδα. Συνθήματα, μπινελίκια ναι, γήπεδο είναι, ούτε αντικείμενα, ούτε κουτιά, καρεκλάκια σπασμένα, “στυλό” και τα ρέστα. Ηχητική βία. Το όριο. Ως εκεί. Κάπου στο 19′, το λεπτό, την ηλικία που σημάδεψε την ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2022, κοινά πανιά, χειροκροτήματα στο παιδί που δολοφονήθηκε. Εξηγούμε, ξανά, στον μικρό τι έγινε. Επανάληψη, να μην σβήσει η μνήμη. Του περιγράφουμε τι ίσχυε παλιά. Βαρέλια, πέτρες, κλωτσιές, ματατζήδες, δακρυγόνα, πόλεμος. Ένας λάθος δρόμος. Δείχνουμε, στο παιδί, αυτό που συμβαίνει τώρα. Μακάρι να συνεχίσει. Έχε το νου σου στο παιδί…
Η διαπίστωση
Σπάνια ταυτίζεται τόσο πολύ ένα παιχνίδι με τους απόντες. Θα πρέπει να είναι τόση η επιδραστικότητά τους στην διάρκειά του, ώστε να γίνει εμφανής η έλλειψή τους. Γκάνεα, από κοντά Σάσα, αλλά πολύ παραπάνω ο ΑΚ47, ο Καμαρά. Ο Μαυριτανός, ο αφελής αυτός χαρακτήρας, αλλά με σπουδαία προσόντα παίχτης. Αθλητικός, ένα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους του Άρη, με δυνάμεις, με πολλή και σημαντική, φανερή και αφανή “δουλειά” στο γήπεδο. Ένα ρούχο ακριβό, στην απώλεια του οποίου ξεγυμνώθηκε κάθε ποδοσφαιρική αλήθεια. Τα… δεύτερα ή τα τρίτα ή οτιδήποτε νομίζει ο καθένας, ήταν φανερά πιο φρέσκοι παίχτες, με τακτική παιδεία, γυμνασμένοι. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο σημαίνει, μεταξύ άλλων και σωστή προετοιμασία, με βάσεις (και) σε αυτό το επίπεδο.
Στα play off ξεγυμνώνεται μία πραγματικότητα. Οι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Π.Α.Σ. Γιάννενα vs Άρη, Α.Ε.Κ. και Π.Α.Ο.Κ. Οι τρεις πρώτοι, στα μάτια μου, είναι σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση λόγω της σωστής δουλειάς στο κομμάτι που ειπώθηκε. Το γεγονός του ότι η ομάδα μας, ο Άρης, παίζει πιο ισορροπημένα με τους δικέφαλους δύο εξίσου προβληματικές σε αυτό το κομμάτι ομάδες, είναι ένας ακόμα καθρέφτης. Και ένας μπούσουλας για την ενδελεχή μελέτη του Μπούργος, σε σχέση με πράγματα που μας κρατάνε πίσω.
Συμπερασματικά, βάσει των όσων είδαν τα μάτια μου, κουβεντιάσαμε και προβληματιστήκαμε κατά την διάρκεια αλλά και εκ των υστέρων, η ποιότητα και τα αγωνιστικά στοιχεία του Καμαρά πρέπει να αναζητηθούν και σε επιλογές παιχτών και για τις υπόλοιπες γραμμές. Δύο αντίστοιχες προσθήκες θα αρκούσαν για να ανέβει επίπεδο ο Άρης. Στην παρούσα φάση, η απουσία του φαντάζει σαν το ακριβό ρούχο που λείπει από πάνω σου και που φανερώνει πολλές αδυναμίες, αδύνατον να καλυφθούν ή να μακιγιαριστούν εύκολα κι ας είναι απέναντι “άγνωστοι” στην πλειοψηφία τους, πλην όμως γυμνασμένοι και τακτικά συνεπείς παίχτες.
Προσαρμογή στο τι σου ταιριάζει
Μέσες – άκρες, τα γενικότερα συμπεράσματα και η εξήγηση των όσων είδαμε, ένα κάκιστο δηλαδή παιχνίδι μας, βασίζονται σε αυτά που γράφτηκαν. Απομένουν τρία ενενηντάλεπτα + τις καθυστερήσεις τους, έχοντας υποχωρήσει, χωρίς να εκμεταλλευτούμε τις συνθήκες των υπολοίπων αποτελεσμάτων. Συμβαίνει. Αυτό που δεν είναι δεκτό είναι η παραίτηση, στην αποτυχία των δύο αποτελεσμάτων που προηγήθηκαν. Ο οπαδός, ο κόσμος θα εκφράσει τον θυμό του. Είναι στο πλαίσιο των όσων γίνονται. Και φυσικά αυτό θα εκφραστεί και μέσω συνθήματος. Έτσι γίνεται, σε κάθε γωνιά της Γης. Οι ιθύνοντες, όπως ο προπονητής, δεν μπορούν να παρουσιάζουν άλλες πραγματικότητες, όμως. Κρίνονται άστοχες οι δηλώσεις περί “ευκαιριών”. Το “κάναμε ό,τι μπορούσαμε” το δέχομαι. Αρκεί να διαβαστεί το ότι “δεν μπορούσαμε” και στα προσεχώς αυτό καλείται να (το) αλλάξει. Στα λάθη του συγκεκριμένου αγώνα, προσμετρώνται και οι τρεις αλλαγές. Δεν εξαντλήθηκαν οι επιλογές. Κακή μέρα στην δουλειά από τον κόουτς. Μέρος του ποδοσφαίρου και αυτό.
Ακολουθούν, κατά σειρά, Τούμπα, Κλεάνθης Βικελίδης, Ζωσιμάδες. Ένα παιχνίδι την φορά. Το επόμενο. Ο επόμενος αγώνας, την Τετάρτη, έχει άλλα χαρακτηριστικά. Ζητούμενο, φυσικά, το μέγιστο κέρδος. Η νίκη. Ο αντίπαλος είναι και αυτός σε κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Δείχνει να ταιριάζει περισσότερο στον, προβληματικό, σημερινό Άρη μία τέτοια αναμέτρηση. Η μελέτη του, οι αγωνιστικές επιστροφές, τα στοιχεία που αναφέρθηκαν και παλιότερα και ξεκινάνε από την πνευματική προετοιμασία και την αγωνιστικότητα, καταλήγοντας στην πιστή εφαρμογή των πλάνων είναι αυτά που θα κρίνουν την έκβασή του.
Δεν αναζητώ φταίχτες ή εξιλαστήρια θύματα. Περιμένω λύσεις, ειδικά όταν η μάχη και ο στόχος παίζεται. Στήριξη, πίστη, πράξεις. Τα λόγια στο φινάλε. Βραχνιασμένος, από τα σύνθημα. Κρατάω το τραγούδι ενός εντεκάχρονου παιδιού, που συνέχεια μας παρέσυρε με αυτά!
Μόνο Άρης. Μια ζωή!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=X2W3aG8uizA
Τρίτη, 10 Μαΐου 2022
Κίτρινο Βέλος