Εξακολουθούν να χτυπούν τη μάστιγα του φασισμού με μεταλλικούς σωλήνες, πιο πολιτικοποιημένοι για να πάρουν θέση ενάντια στην αδικία και πιο πρόθυμοι να υπερασπιστούν ρητά την κοινωνική αλλαγή.
Οι Savage Republic έχοντας αφήσει την δική τους σφραγίδα στην ιστορία της “εκτός των ορίων” μουσικής, επιστρέφουν δισκογραφικά με το νέο τους άλμπουμ “Meteora”. O Thom Fuhrmann και ο Ethan Port μιλάνε αποκλειστικά στο Yellow Radio και στην Εύη Αλεξίου σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Ασυμβίβαστοι, δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την Mainstream μουσική και σε αντίθεση με τα περισσότερα συγκροτήματα της εποχής τους που αρκούνται στο να επαναπαύονται στις δάφνες τους και να επανεκδίδουν τον κατάλογο τους με νέα γυαλισμένη συσκευασία, οι Savage Republic συνεχίζουν να προκαλούν τον εαυτό τους και να εξελίσσονται.
Οι ζωντανές εμφανίσεις τους αντικατοπτρίζουν αυτό το εργασιακό ήθος καθώς και την ενέργεια των συγκροτημάτων της μισής ηλικίας τους. Η μπάντα σήμερα αποτελείται από τους Thom Fuhrmann, Ethan Port, Alan Waddington και Kerry Dowling.
Αντιπροσωπεύουν το Underground του Λος Άντζελες της δεκαετίας του 1980, πρωτοπόροι της αμερικανικής βιομηχανικής και Post-Punk, οι Savage Republic σφυρηλάτησαν μια αξιοζήλευτη φήμη χάρη στο εκκεντρικό παίξιμο τους, στις ρεαλιστικές έως εκρηκτικές εμφανίσεις τους. Επηρεασμένοι από τις συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ψυχεδελικές, Punk και Folk επιρροές, ενσωματώνουν ωμά ρυθμικά στοιχεία όπως βαρέλια και λαμαρίνες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσουν την αυτοσχεδιαστική αναρχία της μαύρης μουσικής.
- Μπήκατε στο συγκρότημα λίγο μετά τη δημιουργία του, ποιες είναι οι διαφορές με το σήμερα; Τι αντιπροσωπεύουν σήμερα οι Savage Republic;
Thom: Το συγκρότημα ήταν πολύ λιγότερο δημοκρατικό τότε. Ο Bruce παρέμεινε το μόνο λογικό αρχικό μέλος και ήθελε να πάρει τα πράγματα προς την κατεύθυνση του, αλλά με την αποχώρηση των βασικών τραγουδοποιών Jeff και Phil Αka JDR τα πράγματα αρχικά πήραν έναν πολύ πιο ήπιο και λιγότερο πολιτικό τόνο, (προς μεγάλη μου απογοήτευση). Σήμερα, και τα τελευταία 15 χρόνια, το συγκρότημα ασχολείται πολύ περισσότερο με την αρχική ιδέα των Savage Republic και τη ζωντανή μας εμφάνιση. Μπορώ να πω ειλικρινά ότι είμαστε πολύ καλύτερα ζωντανά από ό,τι ήμασταν πίσω στη δεκαετία του ’80. Ακόμη και τον ένα χρόνο που παίξαμε με τον Brad Laner το 88.
Ethan: Το σημερινό συγκρότημα είναι πολύ πιο οργανωμένο σε σύγκριση με τα ’80s. Έχουμε αυτό το εκπληκτικό και ισχυρό θεμέλιο. Για μένα, η Savage Republic ως έννοια εξακολουθεί να είναι παρόμοια με την αρχική έμπνευση που ένιωσα τη δεκαετία του ’80, αλλά φυσικά ενημερωμένη με δεκαετίες περαιτέρω εμπειριών.
Κατά κάποιο τρόπο, η Savage Republic είναι τώρα πιο πολιτικοποιημένη για να πάρει θέση ενάντια στην αδικία και πιο πρόθυμη να υπερασπιστεί ρητά την κοινωνική αλλαγή. Ταυτόχρονα, εξακολουθούμε να τείνουμε να κάνουμε ορχηστρική πειραματική μουσική που αντλεί από τις ρίζες μας.
Ένα πράγμα από το οποίο δεν αντλούμε απολύτως τίποτα είναι οποιαδήποτε σύνδεση ή υποστήριξη δεξιών ή φασιστικών ιδεολογιών ή ομάδων. Είμαστε πλέον ακόμη πιο ρητά αντιναζιστές και αντιφασίστες.
Για παράδειγμα για το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, άκουσα μια ιστορία ότι στο πρώτο άλμπουμ των Savage Republic, το τραγούδι “Kill the Fascists” βασίστηκε σε κάποιο γκράφιτι που είδαν σε έναν τοίχο όπου έκαναν εξάσκηση στο UCLA, και για μένα ακούγεται πως τα φωνητικά κοροϊδεύουν τους ανθρώπους που λένε «Kill the Fascists». Όπως, ο τρόπος που τα παιδιά πηγαίνουν στο κολέγιο και γίνονται πολιτικοί και μπορεί να φαίνεται αφελής. Ο στίχος «Θέλω να δω τον κόσμο» φαίνεται να κοροϊδεύει τη διαφήμιση που χρησιμοποιούσαν τότε οι επαγγελματίες στρατιωτικοί για να στρατολογήσουν ανθρώπους. Υποθέτω ότι το πλαίσιο είναι σημαντικό. Εκείνη την εποχή ήμουν και μπερδεμένος και αυτό το τραγούδι με μπέρδευε πολύ. Δεν ήξερα ποια θέση έπαιρναν οι στίχοι.
Το αρχικό όνομα του συγκροτήματος “Africa Corps” και το αρχικό λογότυπο SR είναι επίσης ύποπτα στον 21ο αιώνα. Σίγουρα, το όνομα είναι μια από τις πρώτες μεγάλες αποτυχίες των ναζί, αλλά γιατί να ευθυγραμμιστείτε καθόλου μαζί τους; Το παλιό λογότυπο του συγκροτήματος προέρχεται από το λογότυπο του Αφρικανικού Σώματος, αλλά με τη σβάστικα να έχει αντικατασταθεί με το σύμβολο της μισοφέγγαρου του Ισλάμ, σαν να ήθελε να επιστρέψει το λογότυπο.
Νομίζω ότι η διαφορά είναι ότι, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο τμήμα τέχνης του UCLA, υπήρχαν πολλές ειρωνικές και πιο λεπτές προσεγγίσεις στην εννοιολογική τέχνη, με πολλαπλές αντίθετες απόψεις και ερμηνείες ταυτόχρονα. Ίσως είναι παρόμοιο με τους Joy Division να επιλέγουν το όνομά τους και άλλους καλλιτέχνες εκείνη την εποχή να φλερτάρουν με τη φασιστική μόδα και την εικονογραφία, άλλοτε για να εξοργίσουν την παλαιότερη γενιά και άλλοτε επειδή οι ίδιοι έλκονταν από την ιδέα να είναι ανώτεροι ή να κυριαρχούν με κάποιο τρόπο. Ειδικά τώρα στην εποχή μετά το Twitler, αισθάνομαι ότι πολλές από αυτές τις προσεγγίσεις έχουν διαφορετικά πλαίσια σήμερα και είμαι πίσω από την αλλαγή των πολιτισμικών μας προσεγγίσεων, εάν μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του εκφοβισμού και της δολοφονίας περιθωριοποιημένων ομάδων. Δεν έχω απολύτως κανένα ενδιαφέρον να φλερτάρω με τον φασισμό ή τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες και στην πραγματικότητα είμαι εντελώς αντίθετος σε αυτό, με όποια μορφή κι αν χρειαστεί.
- Η μουσική που παίζετε από τα πρώτα χρόνια μέχρι σήμερα έχει τη δύναμη να ξεσηκώσει το κοινό με μοναδικό τρόπο. Υπάρχουν άλλες μπάντες σήμερα που μπορούν να κάνουν το ίδιο και ποιες είναι αυτές;
Thom: Νομίζω ότι οι Wire εξακολουθούν να είναι πολύ σχετικοί. Δεν θα πω σεμνά ότι πολύ λίγες μπάντες μπορούν να αγγίξουν τη δύναμη και τη δυναμική μας ζωντανά αυτές τις μέρες. Νέοι ή μεγαλύτεροι. Όταν ηχογραφήσαμε με Albini πριν από 2 χρόνια, σχολίασε ακριβώς αυτό το πράγμα.
Ethan: Πάντα υπήρχαν σούπερ δημιουργικοί καλλιτέχνες και μπάντες που παραβαίνουν τους κανόνες και δοκιμάζουν νέα πράγματα. Οι Wire ήταν πάντα μια μεγάλη έμπνευση για μένα, και συγκεκριμένα σήμερα συνεχίζουν να προχωρούν με νέες ιδέες αντί να “αναπαύονται στις δάφνες τους”. Υπάρχουν πολλοί άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες που μου παίρνουν τα μυαλά όλη την ώρα.
- Είστε πολύ αγαπητοί στη χώρα μας και αυτή η αγάπη είναι αμφίδρομη. Adonis, Customs, Aegean, Varvakios, δημιουργίες των Savage Republic εμπνευσμένες από την Ελλάδα. Πώς προέκυψε αυτή η τεράστια αγάπη, τι είναι αυτό που σας εμπνέει τελικά από την Ελλάδα;
Thom: Ο Bruce αγάπησε το Soundtrack του “Z” και όλα έγιναν ένα τυχερό ατύχημα. Μόλις επισκεφτήκαμε την Ελλάδα, το Live ανάμεσα σε εμάς και τον ελληνικό λαό ήταν αμοιβαίο. Μετά από μια πολύ απογοητευτική επιστροφή στην Ελλάδα το ’05 ή το ’06 (χάρη στη δική μου κατανάλωση αλκοόλ), υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα έκανα ό,τι χρειαζόταν για να τα βρούμε με τους Έλληνες θαυμαστές μας.
Παίξαμε πολλές παραστάσεις με το σημερινό και καλύτερο Line up τα επόμενα 10 χρόνια. Το αποκορύφωμα για μένα ήταν η ηχογράφηση του Varvakios σε μια τόσο τρελή περίοδο της ελληνικής σύγχρονης ιστορίας. Ήταν πραγματικά η πιο ικανοποιητική εμπειρία μου ως καλλιτέχνης.
Ethan: Το Greek Connection ξεκίνησε πριν ο Thom και εγώ μπούμε στο συγκρότημα όταν το αρχικό Line-up κάλυψε το “O Adonis”. Νομίζω ότι ήταν εν μέρει ένας τυχαίος έρωτας που ξεκίνησε με αυτό το τραγούδι, αλλά ιδιαίτερα μετά την ένταξή μου πάντα εμπνεόμουν από τη συγχώνευση περισσότερων «Ανατολικών» ήχων με ήχους Post-Punk. Είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει σε πολλές από τις αγαπημένες μου ηχογραφήσεις, όπως το PiL “Flowers of Romance”. Μόλις η τρέχουσα εκδοχή του συγκροτήματος επέστρεψε στην Ελλάδα, υπήρξε μια ακόμη πιο έντονη σύνδεση και φιλία με τον ελληνικό λαό και τις μουσικές σκηνές. Μετά από μια από τις τελευταίες μας περιοδείες μπόρεσα να μείνω στην Ελλάδα για περίπου 3 μήνες και κατάλαβα πραγματικά την Underground μουσική σκηνή και εμβάθυνα τις φιλίες μου. Προσωπικά, μεγάλωσα γύρω από όλους τους αρχαίους ελληνικούς μύθους και ιστορίες γιατί ο μπαμπάς μου μάζευε πολλές ελληνικές αρχαιότητες (και ρωμαϊκές και αιγυπτιακές) και είχαμε τα βιβλία στο σπίτι μας έλεγε ιστορίες για τα έργα τέχνης που συγκέντρωνε. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί σύγχρονοι Έλληνες μπορεί να μην γνωρίζουν ούτε να ενδιαφέρονται για αυτές τις ιστορίες, αλλά είναι μια άλλη σχέση που έχω με τη χώρα και την περίπλοκη ιστορία της.
- Πέρα από τον Μίκη Θεοδωράκη, βέβαια, υπάρχει κάποιος άλλος Έλληνας μουσικός που έχετε ξεχωρίσει; Όσο για την ποίηση, έχετε διαβάσει Έλληνες ποιητές, ξέρετε κανέναν;
Thom: Έχω αγαπήσει πολλά από τα ελληνικά συγκροτήματα που έχουμε παίξει όλα αυτά τα χρόνια. Όσον αφορά τους ποιητές, έχω διαβάσει τα κλασικά φυσικά. Όμηρος, Σοφοκλής, Ευριπίδης κ.λ.π.
Ethan: Μου αρέσει πολύ η Victory Collapse, με την οποία έχουμε παίξει στην Ελλάδα. Όταν ήμουν στην Αθήνα το 2014 μετά την περιοδεία των Savage Republic, είχα επίσης την τιμή να παίξω με μερικές παλιές ελληνικές εναλλακτικές μπάντες της δεκαετίας του ’80 όπως οι Villa 21 και οι Metro Decay, και αυτό άνοιξε επίσης τα αυτιά μου στους Χωρίς Περιδέραιο, Αρνάκια, Cpt Nέφος., Not 2 Without 3.
Όσον αφορά τον γραπτό ελληνικό πολιτισμό, όπως είπα προηγουμένως, ως παιδί ήμουν περιτριγυρισμένος από την αρχαία ελληνική μυθολογία, τέχνη και ιστορία στο σπίτι των γονιών μου. Αλλά δεν έχω διαβάσει πολλούς σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.
- Ποιοι είναι οι μουσικοί που σας έχουν επηρεάσει; Θα θέλαμε να μας πείτε ποια είναι τα αγαπημένα σας άλμπουμ.
Thom: Τόσα πολλά για να αναφέρουμε. Σε νεαρή ηλικία ήταν ο Gordon Lightfoot και ο Elton John. Όταν ανακάλυψα το Post Punk, ήταν οι Echo and the Bunnymen, Joy Dividion, Gang of Four, Wire, Smith’s, Magazine κ.λ.π.
Θα έλεγα ότι οι μεγαλύτερες επιρροές μου στο μπάσο ήταν ο Barry Adamson των Magazine, ο Peter Hook και ο Derek Forbes των Simple Minds. Στην κιθάρα, ο Will Sergeant, ο Andy Gill και ο Johnny Marr.
Ethan: Τα γούστα μου είναι αρκετά περίεργα και διαφορετικά. Ως έφηβος εμπνεύστηκα πραγματικά από τους Throbbing Gristle και τους άλλους βιομηχανικούς καλλιτέχνες όπως οι 23 Skidoo, S.P.K. και Cabaret Voltaire. Αλλά και πραγματικά εμπνεύστηκα από τη λαϊκή και την έθνικ μουσική. Στο Λος Άντζελες ως έφηβος προσφέρθηκα εθελοντικά στο KPFK και στο KCRW και είχαν πάντα πολύ διαφορετικό και “εκλεκτικό” μουσικό προγραμματισμό. Στη συνέχεια, μετά την επιτυχία του Punk Rock, άκουγα εκπομπές όπως το Hepcats From Hell, το 12:00 Rock και το KXLU. Έχω επίσης λιώσει τις κασέτες μου από τα δύο πρώτα άλμπουμ του PiL, Wire, The Fall, Gang of Four, Joy Division και The Clash. Για κάποιο λόγο δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω στα σοβαρά τους The Sex Pistols. Όταν τους άκουσα για πρώτη φορά, νόμιζα ότι ήταν παρωδία Monty Python.
- Κατά τη διάρκεια του Lockdown, όταν όλοι είχαμε ελεύθερο χρόνο, διαβάσατε κανένα βιβλίο; Τι μουσική ακούγατε όταν διάβαζατε;
Thom: Έχω διαβάσει πολλά κατά τη διάρκεια του Lockdown. Πολλά τρέχοντα πολιτικά βιβλία για την παρακμή της χώρας μας υπό τον Τραμπ. Η αυτοβιογραφία του Ομπάμα. Πολλή μουσική αυτοβιογραφία, Johnny Marr, κ.λ.π. Επανεξέταση του Χέμινγουεϊ κ.λ.π. Δεν μπορώ να ακούσω μουσική όταν διαβάζω γιατί το ADD μου είναι τόσο κακό…
Ethan: Ήμουν “τυχερός” που είχα τη δουλειά μου πλήρους απασχόλησης κατά τη διάρκεια του Covid, επομένως δεν είχα πολύ επιπλέον ελεύθερο χρόνο. Πρόσφατα διαβάζω πολλές αυτοβιογραφίες σχετικές με τη μουσική, ειδικά από Punk και Post-Punk καλλιτέχνες. Διάβασα επίσης μερικά βιβλία της Isabelle Allende, όπως το House of the Spirits και το “Gravity’s Rainbow” του Thomas Pynchon.
- Ποια από τα τραγούδια σας σας εκφράζουν και νιώθετε περήφανοι;
Thom: Πολύ μεγάλη ερώτηση. Δεν ακούω πραγματικά τη μουσική μας, αλλά πιο πρόσφατα θα έπρεπε να πω ότι τα τραγούδια “1938”, “Siam” και “Arab Spring” θα ήταν οι αγαπημένες μου συνθέσεις που έγραψα. Όσο για τα παλιά χρόνια, το “Year of Exile”, το “Trek”, θα ήταν ζευγάρι.
Ethan: Είμαι πραγματικά περήφανος για αυτό το νέο σόλο τραγούδι που έγραψα “Irrawaddy: River of Spirits” που είναι ένα πολιτικό τραγούδι για την τρέχουσα κατάσταση στη Μιανμάρ. Είμαι επίσης περήφανος για τα Trek and Seige, Spice Fields, Bedoin, Marshall Tito και Tabula Rasa. Επίσης μου αρέσει πολύ να ερμηνεύω το “Arab Spring”.
Σε εντελώς διαφορετικό στυλ, είμαι επίσης πολύ περήφανος για την παράσταση F-SPACE που έκανα με τον Scot Jenerik πέρυσι στο Παρίσι στο φεστιβάλ Sonic Protest. Νομίζω ότι η νέα έκδοση αυτού του έργου έχει πολλές δυνατότητες να κάνει κάτι μοναδικό και δυνατό, αλλά ελπίζω επίσης ότι μπορεί να είναι πιο δυναμική και μουσική από ό,τι κάναμε στο παρελθόν.
- Το γεγονός ότι δεν είχατε ποτέ την εμπορική απήχηση που σας άξιζε σας έχει απογοητεύσει ποτέ;
Thom: Δεν μας αξίζει περισσότερη απήχηση. Θα έπρεπε να είχαμε δουλέψει σκληρότερα και να είχαμε περισσότερη συνέχεια. Δεν έχουμε κανέναν να κατηγορήσουμε εκτός από τον εαυτό μας.
Ethan: Στην ηλικία μου, είμαι ευγνώμων για όσα έχω. Το να μπορώ να περιοδεύω τακτικά με ένα συμπαγές συγκρότημα που μπορεί να μεταφέρει την ενέργεια και το πάθος που έχουμε είναι τιμή. Και για μένα είναι περισσότερο η σύνδεση με άλλους ανθρώπους παρά η εμπορική επιτυχία. Ελπίζω απλώς να μεταφέρουμε κάτι ιδιαίτερο και όμορφο στον κόσμο, τουλάχιστον για τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να έρθουν να μας δουν.
- Ποια είναι η ιδανική συναυλία για σας;
Thom: Ένα σόου με κόσμο στην Ελλάδα. Είναι τόσο καλό όσο θα είναι ποτέ η ζωή 🙂
Ethan: Μία όπου δεν παίζω όλα τα τραγούδια. Ακόμα περιμένω…
Μια ιδανική συναυλία είναι εκείνη όπου όλοι νιώθουν μια στενή σύνδεση και η εμπειρία μας μεταμορφώνει σε μια διαφορετική αλλαγμένη κατάσταση.
- Τι μουσική ακούτε εκτός από τη δική σας;
Thom: Στην πραγματικότητα ακούω πολύ ηλεκτρονική μουσική. Η αγαπημένη μου μουσική αυτού του αιώνα θα ήταν οι Boards of Canada και Ulrich Schnauss, αλλά λατρεύω τους Sigur Ros και φυσικά όλους τους συνήθεις ύποπτους.
Ethan: Εκτός από τα παλιά κλασσικά για τα οποία μίλησα ήδη, παρακολουθώ πολλές ροές Twitch και διαδικτυακό ραδιόφωνο πολύ τώρα για να ακούσω νέα πράγματα. Πρόσφατα συντονίζομαι σε σταθμούς από όλο τον κόσμο. Προσπαθώ να έχω το μυαλό μου ανοιχτό και είμαι πάντα ενθουσιασμένος που ακούω νέα μουσική. Η τρέχουσα λίστα αναπαραγωγής μου είναι BTS και ??? ?? ???
- Αυξάνονται οι περιπτώσεις αστυνομικής βίας κατά των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Thom: Η Αμερική είναι μια πολύ ρατσιστική χώρα. Πάντα ήταν, πάντα θα είναι. Ο Τραμπ έκανε τον ρατσισμό “αποδεκτό”. Γι’ αυτό βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός ακόμη εμφυλίου πολέμου. Αντιμετωπίζουμε τους πολίτες μας σαν σκουπίδια.
Ethan: Ο ρατσισμός είναι μια συστημική ασθένεια στις Ηνωμένες Πολιτείες (και σε μεγάλο μέρος του κόσμου). Είμαι και σε κατάθλιψη και με εμπνέει η “τρέχουσα στιγμή” όπου οι άνθρωποι έχουν πιο ανοιχτές και άμεσες συζητήσεις και οργανώνονται πολιτικά για να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τα πράγματα. Μερικοί από τους πολύ στενούς μου φίλους (συμπεριλαμβανομένης της πρώην κοπέλας μου) έχουν παιδιά που παρουσιάζονται ως Μαύρα και διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο αστυνομικής βίας ή θανάτου, επομένως αισθάνομαι προσωπικά συνδεδεμένος με αυτό το κίνημα και ελπίζω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Δωρίζω τον χρόνο και τα χρήματά μου για να υποστηρίξω αυτά τα κινήματα, όπως και η Κινητοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της παροχής βοήθειας στη διδασκαλία και την καθοδήγηση ατόμων από υποεκπροσωπούμενες ομάδες τεχνολογίας, ώστε να μπορούν να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να βρουν θέσεις εργασίας στον σύγχρονο κόσμο.
- Πιστεύετε ότι η εκλογή του Μπάιντεν σηματοδότησε μια νέα καλύτερη εποχή για τον Αμερικανό πολίτη και για τον υπόλοιπο κόσμο γενικότερα και με ποιον τρόπο;
Thom: Οτιδήποτε είναι καλύτερο από αυτό που είχαμε. Η Αμερική σύντομα θα γίνει μια φασιστική αυτοκρατορία, αλλά για λίγο ακόμα, θα έχουμε κοινή λογική και ηρεμία πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος. Ο Μπάιντεν είναι ΣΙΓΟΥΡΑ καλύτερος για τον υπόλοιπο κόσμο.
Ethan: Σίγουρα υποστηρίζω τον Μπάιντεν για το “Twitler”, αλλά ένα μεγάλο μέρος των ΗΠΑ εξακολουθεί να υποστηρίζει αυτήν την κακή, ρατσιστική, σατανική ατζέντα. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι που υποστηρίζουν τον Τραμπ δεν είναι φαινομενικά τρομεροί άνθρωποι, αλλά τα πράγματα έχουν γίνει τόσο διχαστικά και κακοπροαίρετα. Πραγματικά φοβάμαι ότι θα υπάρξει μια τεράστια αντίδραση αν οι ΗΠΑ δεν μπορέσουν να είναι πιο μετριοπαθείς.
- Όσο για τη γενικότερη κατάσταση στον πλανήτη, περιβάλλον, οικονομία, μετανάστευση, άνοδος φασιστικών κινημάτων, θεωρείτε ότι ζούμε σε εποχή παρακμής; Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει; Με ποιό τρόπο;
Thom: Δυστυχώς έχω χάσει κάθε ελπίδα. Είμαστε πολύ εγωιστές και άπληστοι και καταστρέφουμε τον πλανήτη μας και ο ένας τον άλλον. Εύχομαι πραγματικά να είχα ελπίδα για τον γιο μου και τις μελλοντικές γενιές, αλλά δεν το κάνω. Η Αμερική θα είναι σε εμφύλιο πόλεμο μέχρι το 2025.
Ethan: Δυστυχώς, πιστεύω ότι πολλά από τα σημερινά μας “προβλήματα” οφείλονται στον υπερπληθυσμό. Γι’ αυτό είχα ένα παιδί. Η τεχνολογία και η καινοτομία μπορούν να βοηθήσουν με κάποιους τρόπους, αλλά μπορούν επίσης να επιταχύνουν μια προσπάθεια για δυστοπικό μέλλον. Φυσικά όλοι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε. Κατά κάποιο τρόπο, ο Covid έκανε τον κόσμο μικρότερο και πρόσφερε έναν τρόπο σε όλους στον κόσμο να συμπάσχουν και να συνδεθούν ο ένας με τον άλλον. Αλλά ανησυχώ ότι η σύνδεση θα είναι επιφανειακή και θα αποσυντεθεί πίσω στην καθοδική μας σπείρα. Όταν οι καιροί δυσκολεύουν, ιστορικά υπάρχουν κενά εξουσίας που αναδύονται που διευκολύνουν τους νταήδες και τους δικτάτορες να καταλάβουν την εξουσία, κάτι που συχνά οδηγεί σε κάθε είδους φρικαλεότητες και γενοκτονίες.
- Τι σας εμπνέει και σας παρακινεί να παίξετε σήμερα;
Thom: Ευγνωμοσύνη και θυμός. Έχω κάνει ίσως 2 ντουζίνες άλμπουμ, αλλά εξακολουθώ να είμαι το ίδιο ευγνώμων όπως όταν είχα το πρώτο μου στα χέρια μου την πρώτη φορά. Είμαστε τυχεροί που ζούμε. Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Αλλά επίσης δεν θέλω να ξαναζήσω την ιστορία ή να επαναπαυτώ στις δάφνες μου. Οι καλλιτέχνες πρέπει πάντα να εξελίσσονται! Οι άνθρωποι πρέπει πάντα να εξελίσσονται!
Ethan: Μου αρέσει να κάνω μουσική και παραστάσεις που μας μεταμορφώνουν σε άλλες “πραγματικότητες”. Υποθέτω ότι θα μπορούσε να ονομαστεί Shamanic. Οι αγαπημένες μου παραστάσεις είναι εκείνες που χανόμαστε στη στιγμή και καλυπτόμαστε από τη μουσική και τα συναισθήματα. Βρήκα ότι το κόλπο είναι να έχεις αρκετή δομή και ικανότητα για να μεταφράσεις αυτή την ενέργεια σε κάτι που είναι επίσης ενδιαφέρον και ελκυστικό για το κοινό.
- Ποια είναι τα τελευταία νέα από την ομάδα Savage Republic; Μιλήστε μας για το τελευταίο σας άλμπουμ “Meteora”.
Thom: Αυτός ο δίσκος ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Μπορεί να ήταν το τελευταίο μου με τη μπάντα, αλλά αν ναι, νομίζω ότι βγήκα με στυλ. Η καλύτερη δουλειά μας εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια. Το ηχογραφήσαμε “παράνομα” σε μυστική τοποθεσία. Ο τεράστιος χώρος ήταν μαγικός. Έκανε όλη τη βαριά άρση για εμάς. Απλώς πήγαμε με διάθεση. Και το ηχογραφήσαμε μόνοι μας ακριβώς όπως θέλαμε. Ακατέργαστο, αλλά εκλεπτυσμένο. Και παίζουμε με την ενέργεια των συγκροτημάτων που έχουν το 1/3 της ηλικίας μας. Και το πιο σημαντικό, μιλήσαμε για την ειρήνη μας για τη γ@μημένη χώρα μας. Είναι ο πρώτος δίσκος των Savage Republic που μπορώ να ακούσω σε όλη τη διαδρομή χωρίς να σηκώσω τη βελόνα! (Με το συμπάθειο 😉
Ethan: Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τα πράγματα φαίνονται θετικά τώρα. Έχουμε ένα νέο άλμπουμ τώρα και έχουμε μιλήσει για την ηχογράφηση της δεύτερης “ταξιδιωτικής σειράς” ηχογράφησης στο Βέλγιο τον επόμενο χρόνο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα δυναμικής της μπάντας που δεν έχουμε αντιμετωπίσει, οπότε το μέλλον, όπως πάντα, είναι ασαφές. Προσωπικά, είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα και ελπίζω να μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να συνεχίσουμε την ανάπτυξη του στο μέλλον.
- Σας ευχαριστούμε πολύ! Ελπίζουμε να σας ξαναδούμε σύντομα στην Ελλάδα!
