Στο ποδόσφαιρο, όπως και στην ζωή, (λένε πως) είναι καλό το λάθος να γίνεται νωρίς. Κάποιοι, λίγοι και αφελείς, μπορεί και αμετροεπείς, πιστεύουν πως δεν κάνουν λάθη. Αυτοί, συνήθως το πληρώνουν. Και τότε είναι αργά…
Η κατοχή των… Γερμανών
Ο ποδοσφαιρικός Άρης, αν μελετήσει κάποιος τους αριθμούς και τις σχετικές, ειδικές πλατφόρμες, εύκολα κατανοεί πως είναι οριακά δεύτερος σε κατοχή μπάλας. Είναι μία συνθήκη που ξεκίνησε και εξελίσσεται, βελτιώνεται, καθώς διανύουμε την τέταρτη περίοδο της νέας εποχής. Μίας εποχής διεκδίκησης υψηλών στόχων, καθιέρωσης, λέξεις που αρμόζουν στο μέγεθος Συλλόγου και κόσμου του.
Το απόγευμα της Κυριακής, 24 Οκτωβρίου, το ποσοστό αυτό άγγιξε το 70% σε κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου. Γίνεται εύκολα αντιληπτό απ’ τον καθένα πως το “όσο περισσότερο (κατ)έχω την μπάλα, τόσο λιγότερο κινδυνεύω” αξίωμα βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στον φετινό Άρη, ένα παραπάνω όταν η ποιότητα των παιχτών της ομάδας χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο. Αυτό που πολλοί δεν μπορούν να ισορροπήσουν, ως σκέψη, είναι το ότι όσα ειπώθηκαν έως τώρα, περί κατοχής μπάλας δηλαδή, αποτελούν το μισό κομμάτι ενός αγώνα, ενός στόχου. Το υπόλοιπο είναι το να αποδώσουν, οι ίδιοι παίχτες, στο απέναντι μισό του γηπέδου, αυτό της περιοχής άμυνας του αντιπάλου, με τρόπο που να δώσει το μέγιστο. Περί νίκης και τριών πόντων ο λόγος και ο στόχος.
Κάμποσα χρόνια πριν, ο “αλενατόρε” έκατσε να… απολογηθεί στην συνέντευξη Τύπου, πρώτη αγωνιστική και ενώ είχε προηγηθεί το 1-1 στην Καρδίτσα. Η ερώτηση του δημοσιογράφου, φαινομενικά, τον έβγαζε απ’ την δύσκολη θέση, καθώς του είπε, μέσες άκρες, πως “Φέρατε Χ, κακώς βέβαια, όμως είχατε κατοχή”. Η απάντηση υπήρξε αφοπλιστική και μνημειώδης:
“Κατοχή είχαν και οι Γερμανοί, το 40”!!!
Η σιωπή των (αχ)αμνών!
Όπως διαπιστώθηκε (και) στο πρόσφατο παιχνίδι, ειδικά με τις μικρότερου επιπέδου ομάδες, ακόμα ειδικότερα εντός έδρας, ο Άρης (ανα)ζητά το κλειδί, το γρήγορο δηλαδή γκολ. Μετά, με την για αυτό το σκοπό προσθήκη ποιοτικών μονάδων, ξέρει να κάνει το έργο του ευκολότερο σε σχέση με πέρσι. Ένα σκαλί πάνω, που λέμε. Προσθήκη ποιότητας. Στην διαμορφωμένη νοοτροπία. Μία σωστή, ποδοσφαιρικά, λογική. Παρόλα αυτά, συνεχίζω και επιμένω στην επίμονη και συνεχή δουλειά που απαιτείται για διάσπαση κλειστών αμυνών. Όταν ο Άρης αποκτήσει τον τρόπο να δώσει λύση σε αυτό το ερώτημα, τότε θα ανέβει ακόμα πιο πάνω, καθώς η αυτοπεποίθηση σε παίχτες ποιότητας και σε σύνολο που έχει εκπαιδευτεί στην κουλτούρα νίκης, κάνει το μείγμα εκρηκτικό!
Το παιχνίδι που ακολουθεί δεν δείχνει να είναι τέτοιο. Απέναντι θα βρεθεί η Α.Ε.Κ. και επιλέγω να μην μιλήσω για τα εκτός αγωνιστικού χώρου, καθώς δεν θα φτάσει ο αποθηκευτικός χώρος όλου του site. Η αθώα περιστερά, η διωγμένη και αυτά τα δακρύβρεχτα δεν περνάνε εδώ. Είναι πολλά γραμμένα στα κιτάπια της μνήμης. Για να κλείσει αυτή η παρένθεση, που με αυτούς σίγουρα θα ξανανοίξει κάποτε, να θυμήσουμε απλά το “περάστε παρακαλώ” προς τον εξυγιαντή, σύμμαχό τους, αντί των ίδιων, στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ το καλοκαίρι του 2020. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Γραμμάτια που δεν παίρνεις χαμπάρι πότε και πώς πληρώνονται. Σχέσεις πολύ παραπάνω απ’ το “καλές”. Συνεπώς, η όποια λάσπη και προπαγάνδα, παραπέρα. Θα μπορούσε να είναι και ονομαστική η αναφορά, αλλά γράφοντας ως Ινδιάνος δεν το θεωρώ τίμιο. Κλείνω. Προχωρώ παρακάτω. Στην ουσία.
Αυτή, είναι μέσα στις τέσσερις γραμμές του Ο.Α.Κ.Α. Άντε και λίγο παραέξω. Θέλεις ν’ αγιάσεις και δεν μπορείς. Θυμήθηκα τον Πορτογάλο δρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ, τώρα και τα δύο του πρόσωπα στα δύο ημίχρονα. Μεσολάβησε το… στρίψιμο των αχαμνών, σε αλήστου μνήμης νύχτα που παρέπεμπε σε “Σφαγή των αμνών”. Και τα αυτά, κει χάμου, συνεχίζουν να βελάζουν. Απαιτείται η σιωπή τους. Αυτή των (αχ)αμνών!
Η γρήγορη σκέψη
Κανένα παιχνίδι δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο. Μια παρωχημένη, ξεπερασμένη αντίληψη περί ποδοσφαίρου, λέει να συνεχίζεις όπως σταμάτησες πριν. Περί προσώπων ή και τακτικών ο λόγος. Θα συμφωνούσα αν μιλούσαμε για το ποδόσφαιρο 25 χρόνων πριν, τότε με τις τρεις αλλαγές και τους “τρεις ξένους”! Τα πράγματα προχωράνε, εξελίσσονται και αν θέλεις να είσαι εντός τους, πρέπει να προσαρμόζεσαι κι εσύ στις εποχές και τις απαιτήσεις. Η κάθε επόμενη “Α.Ε.Κ.” ζητάει ξεχωριστή μελέτη, ανάγνωση, ανάλυση και αντιμετώπιση. Πρέπει να διευρύνουμε την ποδοσφαιρική μας ματιά, με λίγα λόγια.
Το προπονητικό team προετοιμάζει το σύνολο, σε τακτικό επίπεδο. Υπάρχουν και οι κομβικοί τομείς που λέγονται: “πνευματική ετοιμότητα”, “ψυχολογική προετοιμασία” και προσέγγιση. Αυτό είναι ένα ευρύ πεδίο. Εκτείνεται απ’ το πώς αντιδρώ στην διαχείριση, ως και την εξέλιξη του αγώνα. Διατηρώ το πλάνο, την συγκέντρωση σε περίπτωση που προηγηθώ εγώ ή ο αντίπαλος. Εκμεταλλεύομαι τις “στιγμές”, ασκώ την κατάλληλη πίεση προς το διαιτητικό τρίο. Κάποια από αυτά που κρίνουν εξέλιξη αγώνων.
Μέσα σε όσα θετικά και λίγα αρνητικά, όπως γίνεται πάντα σε κάθε ματς κάθε ομάδος, προηγήθηκαν και αναλύθηκαν του αγώνα που πέρασε, υπάρχουν σημεία κλειδιά. Επισημαίνω δύο από αυτά. Μείωση πιθανότητας λάθους, ειδικά αμυντικά. Έγιναν δύο, σχετικά νωρίς, την περασμένη Κυριακή. Απέναντι σε ομάδα υψηλότερης ποιότητας, κάτι τέτοιο γίνεται πολλαπλάσια επικίνδυνο. Στα θετικά, κράτησα το κομμάτι που λέγεται “γρήγορη σκέψη” και αφορά είτε στην κατάλληλη πάσα ή και στην άμεση απόφαση και εκτέλεσή της, στην ευκαιρία που παρουσιάζεται. Προϊόν ποιοτικών παιχτών, που μαθαίνουν να “βρίσκονται” στο χορτάρι, με τον χρόνο. Χαρακτηριστικό και στα δύο γκολ, από Μπερτόλιο, Σούντγκρεν.
Ξεκινήσαμε με λάθη, νοοτροπίας, προετοιμασίας και προσέγγισης των δύο πρώτων αγώνων στο πρωτάθλημα. Ακολούθησε σερί. Τέσσερις νίκες σε πέντε ματς. Το λάθος, νωρίς, δείχνει να δουλεύεται, να διορθώνεται. Είναι σημαντικός παράγοντας αυτός, όταν ζητάς να βρίσκεσαι συνεχώς στο επίπεδο διεκδίκησης ψηλών στόχων. Και ο Άρης, είναι φτιαγμένος για τέτοια πράγματα…
ΥΓ Για να γραφτούν τα παραπάνω, βοήθησαν οι ήχοι του… https://m.youtube.com/watch?v=EYyarcp5LtU
Σάββατο, 30 Οκτωβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
Never give up…
