Το κατάλληλο φάρμακο ήρθε… Μπορεί με αυτό να επουλώσει τις πληγές του; Μπορεί να βρει την αγωνιστική του ταυτότητα;
Η νίκη επί της Λαμίας είναι το κατάλληλο φάρμακο για να επουλώσει ο Άρης τις πληγές του… Θα το κάνει όμως;
Η καλύτερα: Μπορεί να το κάνει; Μπορεί να βρει επιτέλους την αγωνιστική του ταυτότητα; Μπορεί να θυμίσει κάτι από τον περσινό εξαιρετικό Άρη; Μπορεί να δείξει ότι είναι καλύτερος από πέρυσι; Μπορεί να αποδείξει πως η πρώτη εικόνα των έξι αγωνιστικών δεν έχει καμία σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας;
Συγνώμη αλλά προσωπικά δεν ξεγελιέμαι από το χθεσινό αποτέλεσμα. Σαφώς και σημασία έχουν οι βαθμοί, σαφώς και αν μου έλεγαν: Θέλεις ο Άρης να κάνει 20 νίκες με 1-0 χωρίς να παίξει μπάλα ή να κάνει 12 νίκες παίζοντας την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα θα επέλεγα το πρώτο… Ο καθρέφτης κάθε ομάδας είναι τα αποτελέσματα αλλά κακά τα ψέματα αν ο Άρης συνεχίζει με την ίδια… συνταγή οι νίκες θα είναι πολύ λιγότερες στο μέλλον και τα όποια προβλήματα υπάρχουν τώρα, θα διογκωθούν.
Ακόμη και αν πάρουμε το γεγονός πως ο Άρης είναι στο -3 από την κορυφή και όχι στο -9 η συνολική συγκομιδή δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Ο Άρης στην πρώτη εξάδα αγώνων είχε το πιο εύκολο πρόγραμμα της δεκαετίας. Αν έπαιζε σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες οι 16 αγωνιστικοί βαθμοί θα έπρεπε να έρθουν… σβηστά. Σίγουρα ο Άρης δεν έχει γίνει ξαφνικά Λίβερπουλ ή Μπάγερν Μονάχου αλλά μοιραία οι συγκρίσεις γίνονται με γνώμονα την περσινή πορεία και κυρίως το περσινό υλικό. Η ομάδα δεν έχασε κανένα μεγάλο της «όπλο». Ακόμη και η αποχώρηση του Ρόουζ καλύφθηκε με παίκτη καλύτερο από αυτόν. Ο προπονητής είναι ο ίδιος, ο «κορμός» ο ίδιος και το αξιόλογο περσινό υλικό πλαισιώθηκε από παίκτες ποιότητας.
Βάσει των δεδομένων λοιπόν ο Άρης θα έπρεπε να κερδίσει 2-0 τον ΟΦΗ, 3-0 τον Απόλλωνα και 0-2 ή 1-2 τον Ιωνικό. Όσο και αν φαίνεται άκρως αισιόδοξο ο Άρης θα έπρεπε να πάει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ την 8η αγωνιστική έχοντας στο σακούλι του 19 αγωνιστικούς βαθμούς…
Αφήνοντας στην άκρη όμως την βαθμολογία, το μεγαλύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα και όχι με τα αποτελέσματα. Πέρυσι ο Άρης ακόμη και όταν δεν ερχόταν το εύκολο γκολ δεν είχε άγχος. Έπειθε σε όλους πως θα πάρει αυτό που θέλει. Έστω και με 1-0. Όμως 1-0 γεμάτο, πλούσιο, με αυτοματισμούς, με πίεση, με ενέργεια, με αυτοπεποίθηση και με πίστη. Ποια από τα προαναφερόμενα συστατικά της περσινής εικόνας υπάρχει σε αξιόλογο βαθμό φέτος; Η ομάδα πείθει σε κάποιον από εμάς πως θα πάρει αυτό που θέλει είτε παίξει καλά είτε όχι; Το έκανε μήπως με τον Παναθηναϊκό; Το έκανε με τον Ατρόμητο ακόμη και μετά το 1-3; Το έκανε με τη Λαμία; Έριξε κάποιον αντίπαλο στα… σχοινιά; Υπάρχει φαντασία στο παιχνίδι της;
Πολλά τα ερωτήματα αλλά οι απαντήσεις μάλλον είναι δεδομένες…
Το ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα είναι γιατί συμβαίνουν όλα τα παραπάνω; Ποιο είναι το πρόβλημα; Ποια είναι τα προβλήματα; Γιατί υπάρχει πρόβλημα, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς μέσα στην ομάδα…
Και το ακόμη πιο σημαντικό ερώτημα είναι το πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Πως και πότε η ομάδα θα παίξει σύμφωνα με τις πραγματικές της δυνατότητες; Έστω και για λίγο αρχικά… Έστω και για 1-2 ματς…
Ο Κουέστα σε δύο συνεντεύξεις του μετά από αγώνες είπε ορθά κοφτά πως υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας που πρέπει να λυθεί. Ο Ισπανός το επισήμανε δύο φορές σε διάστημα δύο εβδομάδων αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε. Η επικοινωνία είναι το μοναδικό πρόβλημα; Προφανώς και όχι…
Σύσσωμος ο οργανισμός Άρης, διοίκηση, προπονητικό επιτελείο, παίκτες, ο καθένας από την μεριά του, οφείλει να βρει τις κατάλληλες λύσεις για να μπορέσει η ομάδα να το… γυρίσει. Ακόμη είναι νωρίς… Όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί όλοι να προσπαθήσουν για το καλό του συνόλου και μόνο…
