Τετάρτη απόγευμα, γύρω στις 19:00, μία ώρα και κάτι πριν ξεκινήσει το ματς με τον Παναθηναϊκό.
Πάνω απ’ την πόλη έχουν συγκεντρωθεί σύννεφα, πολλά. Πάει για βροχή. Έχω μεριμνήσει. Φούτερ μαυροκίτρινο με κουκούλα, κασκόλ στον λαιμό, από πάνω κιτρινόμαυρο παλαιστινιακό, άλλο ένα κασκόλ στην ζώνη, καπέλο. “Πάρε το αμάξι, θα βρέξει…”, λέω στο καρντάσι στο τηλέφωνο. “Με την μηχανή θα έρθω. Τι να μας πει μια βροχή; “, απαντάει…
Τα σημάδια του καιρού
Εκεί, ψηλά, στα βουνά απ’ τα οποία (προ)ερχόμαστε και που έμαθε να επιβιώνει ο κόσμος, οφείλεις να διαβάζεις τον καιρό, τα σημάδια του. Χιόνι, βροχή, ήλιος, κρύο, ζέστη και να προετοιμάζεσαι. Είπανε, συμφωνήσαμε κι εμείς, πως την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου η ομάδα έπαιζε για πάνω από έναν λόγους και μόνο αν “διάβαζε” σωστά τα σημάδια του καιρού θα έπαιρνε ανάσα, στέλνοντας την πίεση απέναντι. Ο κύριος ήταν ο ενδεχόμενος “τριγμός” στον πάγκο, οι πιθανές αλλαγές και ανακατατάξεις σε αυτόν. Μια διαφαινόμενη επαναλαμβανόμενη, κόντρα σε σοβαρή ποδοσφαιρική πρακτική, συνθήκη για άλλη μια σαιζόν. Τρίτη στην σειρά.
Ακολουθούσαν και άλλοι λόγοι, εξίσου σοβαροί για την λειτουργία ενός συλλόγου, που εκτεινόταν απ’ τις ευθύνες των παιχτών, τις σχέσεις τους, την ενδεχόμενη αμφισβήτηση πολλών από αυτούς. Τρίτη, αλλά όχι τελευταία, στο κάδρο κριτικής και φωνών και ουρλιαχτών, γιατί έτσι συμβαίνει κατά τραγική συνήθεια, η διοίκηση. Στο φόντο η ομάδα, η φανέλα, ο Άρης.
“Μόνο Άρης. Πάνω απ’ όλα ο Άρης“, ήταν τα λόγια του Βαγγέλη Συρόπουλου, του θρυλικού “τάπα”, στην ιστορική εκπομπή του Συνδέσμου.
Ψάχνοντας για την συγκολλητική ουσία, ειδικά μετά το παιχνίδι της περασμένης Παρασκευής, για αυτήν που θα επανέφερε την σφιγμένη, αποφασιστική γροθιά πίστης και νίκης και τα ενωμένα (πόδια και) χέρια, ακόμα κι εμείς, οι πιο πιστοί, λησμονήσαμε το “χέρια ρεεε”, στο φινάλε. Μια λατρεμένη συνήθεια, πολύ παραπάνω από χαρά νίκης, που καθιερώθηκε 3+ χρόνια τώρα.
ΑΡ(χ)Η(γο)Σ
Το παιχνίδι διήρκησε 96-97 λεπτά, περίπου. Επιβάλλεται κριτική του, συνολική και ατομική ανάλυση. Στην βαθμολόγηση, στα δικά μου μάτια και όπως εγώ το έζησα και το βίωσα απ’ την κερκίδα, αλλά και “σκαλίζοντάς το” ξανά απ’ την τιβί, τρεις άνθρωποι, μέλη μιας ομάδας που έδειξε να σφίγγει πάλι γροθιά και να σηκώνει χέρια για να θυμηθεί και να θυμίσει πως είναι ένα με τον κόσμο της, παίρνουν το μέγιστο, το 9.
Σημείωση: το 10 θα δοθεί σε παίκτη, προπονητή, στέλεχος, μόνο σε περίπτωση κατάκτησης τίτλου.
Αρχηγός. Λέξη που, μέσα της, εμπεριέχει την λέξη “Άρης”. Θέλει ικανότητα να μπορείς να βγάλεις από την μία την άλλη. Τρεις ομιλίες προηγήθηκαν. Καρυπίδης, Μάντζιος, Δεληζήσης. Πρόεδρος, προπονητής, αρχηγός. Σύνηθες να συμβαίνει, σχεδόν παντού, όταν τα πράγματα ζορίζουν. Ερώτημα και ζητούμενο να βγει ουσία. Συνεργασία, κοινός στόχος η νίκη, η αποφόρτιση μέχρι το επόμενο βήμα. “Πάνω απ’ όλα η ομάδα, ο Άρης”, είπαμε.
Παρεμβάσεις στους “11” αρχικούς. Κουέστα, Γκάνεα, Τζέγκο, Γκάμα. Τέσσερις, σε σχέση με 5 μέρες πίσω. Τρεις νεοφερμένοι, 8 παλαιότεροι και όχι μόνο. Ισορροπία στα άκρα, στα μπακ, εκεί που (μάλλιασε η “ηλεκτρονική γλώσσα” μας να λέμε πως πρέπει να) παίζουν κανονικοί ακραίοι. Ο ανταγωνισμός, η ατομική και ομαδική πρόοδος, έρχεται (και) μέσω της χρησιμοποίησης των καλύτερων, ανά περίοδο, “εργαλείων”. Ο νοών νοείτω!
Αναζήτηση κορμού, σε ένα ρόστερ με μεγάλη ποιότητα και απαιτήσεις μεν, αλλά που χρήζει λεπτών χειρισμών δε. Υποταγή στο σύνολο. Απ’ όλους, ανεξαιρέτως. Αν ο προπονητής κρίθηκε θετικά για κάποια πράγματα πέρσι, ένα από αυτά ήταν η (όσο πιο σωστή) δίκαιη διαχείριση προσώπων. Αυτό “περνάει” στα αποδυτήρια.
Ανάλυση
Κουέστα με τέσσερις ουσιαστικές επεμβάσεις. Εκτίναξη σε κεφαλιά στο 25, στην πιο ζόρικη, φαινομενικά ευκολότερη μα εξίσου ζόρικη απόκρουση εντός μικρής περιοχής, στο 75′, σε αναμπουμπούλα από άλλη κεφαλιά. Παρέμβαση προ του επιθετικού στο πρώτο ημίχρονο, στο ύψος του πέναλτι, έξοδος στα πόδια του φορ, χρησιμοποιώντας και τα πόδια, σε καίριο τετ α τετ, στο 2ο ημίχρονο.
Βαθμός 8!
Φαμπιάνο και Μπράμπετς, σε συνθήκη συνεργασίας με νέο τερματοφύλακα. Πολλές επεμβάσεις πίσω, χαμηλά. Λιγότερες στον αέρα. Μέτριος βαθμός στα στημένα, πράγμα που εξηγείται (και) μέσα απ’ την λεγόμενη χημεία. Ένα κλικ καλύτερος ο πρώτος, ένα σοβαρό λάθος του δεύτερου, που καλύφθηκε απ’ τον τερματοφύλακα. Συνεργασία, είπαμε.
Βαθμός: 7 ο Βραζιλιάνος, 6,5 ο Τσέχος
Σούντγκρεν και Γκάμα, δεξιά και αριστερά έπονται. Η συνολική συμπεριφορά του Σουηδού, ακόμα και στα 2 προηγούμενα παιχνίδια και η επανεμφάνιση του άκρως απαραίτητου Ρουμάνου, που μπορεί να δώσει ισορροπία στα άκρα, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, τους δίνει από ένα “8”, κατατάσσοντάς τους στους εκ των κορυφαίων. Τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά, η ομάδα απέκτησε κέρδος. Και στο συγκεκριμένο ματς και σε βάθος χρόνου, χωρίς να σημαίνει πως δεν έρχονται λάθη ή κακές εμφανίσεις. Στην παρούσα στιγμή, οι δύο προαναφερθέντες είναι αυτοί που, δίνουν ισορροπία.
Σάσα και Τζέγκο, με μεγάλο κομμάτι του πέρσι να συμπορεύονται. Εμφανώς καλύτερος στο σύνολο ο Αυστραλός, με αρκετές λάθος πάσες ο Βραζιλιάνος, αλλά και με εμφανή βελτίωση στο 2ο ημίχρονο. Δύο “σκυλιά”, με 7 στον ξανθομάλλη και 6 στον “τρελό”.
Λίγο πιο μπροστά, Μπερτόλιο, Γκάμα, Μαντσίνι. Αρκεί ένα καλό δεκαπεντάλεπτο κάποιου για να έχει θετικό βαθμό; Ειδικά παίζοντας ως βασικός; Ακόμα ειδικότερα όταν αυτό διαρκεί απ’ το 1′ ως το 15′;; Ο Αργεντίνος λυτρώθηκε για το ματς στην μακρινή Αστάνα, εκεί που υπήρξε παρόμοια μπαλιά σε Μαντσίνι στο τετ α τετ. Όπως λέμε, σε μία φάση συνεργασίας “έκανε την δουλειά”. Πάρε, βάλε! Μέτριος πολύ ως την αντικατάστασή του, στο ημίχρονο, από κει και μετά. Μαντσίνι με διάθεση, με ενέργειες, ημιτελείς μεν, διαρκής κίνδυνος δε. Παρόμοια εμφάνιση στην “απέναντι πλευρά” από μπαλαδόρο Γκάμα. Με το διαφαινόμενο ανέβασμα Ματέο, ένας εκ των δύο στον πάγκο, πιθανόν. Υγιής ανταγωνισμός.
Βαθμός: Στο “6” οι δύο, στο 6+ λόγω της μίας ενέργειας ο Μπερτόλιο!
Στο φορ ο Αμπουμπακάρ Καμαρά. Στο 10′ διεκδικεί και παίρνει κεφαλιά, παίζει υποδειγματικό και σε σωστό χρόνο 1-2, χρησιμοποιεί κατά σειρά σώμα, κεφάλι, αριστερό και δεξί πόδι. Γκολ. Σωστότερα… Γκόοοοοολ! Σαν να χάνεται για το υπόλοιπο ημίχρονο, επανεμφανίζεται εμφατικά στο δεύτερο, ειδικά απ’ το 70-75′ και μετά. Δίνει και τρώει (ειδικά) πολλές, με αποκορύφωμα την εσκεμμένη κλωτσιά στο κεφάλι στο 85′. Κόκκινη μαρς που (ειδικά) ο VAR την κάνει γαργάρα. Αν στράβωνε κάτι, θα ήταν καραμπινάτη αλλοίωση. Ακόμα είναι, καθώς ο μπακ τους δεν τιμωρείται για τα επόμενα παιχνίδια. Παίρνει 8+ ο Μαυριτανός αναμένοντας να βρει κι άλλα πατήματα εντός περιοχής, με την διαιτησία (μαζί με κάτι στημένα-σπόρια στους πράσινους) να πηγαίνει στο 4, επιεικώς!
Έγιναν αλλαγές. Σωστές και σε χρόνο και σε παρεμβατικότητα. Χρειάζεται η ομάδα, ο Άρης, τον προπονητή του και ως κόουτς, που είναι δύο διαφορετικά πράγματα. “Διαβάζει” το ντεφορμάρισμα και την ανάγκη και μπαίνει ο Μπαντού ως “10ρι” αλλά και “8άρι”, κατά συνθήκη. Ένα φαινομενικό 4-3-3 που γίνονταν και 4-2-3-1, λόγω του πολυσύνθετου των ικανοτήτων του συγκεκριμένου παίχτη. Κλεψίματα ψηλά, συνεργασίες με φορ, κάποια από αυτά. Οριακά και γκολ σε φάουλ, κεφαλιά και ενστικτώδη απόκρουση αντίπαλου κίπερ. Φάση που, αντί για κόρνερ, έγινε άουτ απ’ το στραγάλι και το κοντάρι. Γκολ που θα έδινε τέλος στην σεμνή τελετή, αρκετά νωρίτερα!
Βαθμός 8+ στον Σενεγαλέζο και διαφαινόμενο έξτρα σύστημα που κουμπώνει στην ομάδα, τα κέρδη.
Ματέο, Ιτούρμπε, Ματίγια οι λοιπές αλλαγές, οι επεμβάσεις του πάγκου. Ουσιαστικός Αργεντίνος, μισή ενέργεια του Παραγουανού, δείγμα κλάσης αλλά και αναγκαίας βελτίωσής του έως ότου να μπολιαστεί στο σύνολο, κλειδί που διπλοκλειδώνει την πόρτα, το σπίτι, την νίκη ο (εύκολος σαν στόχος για πολλούς συνοπαδούς) Ισπανός. Χαρακτηριστικό το σπριντ του, μπροστά μου, στα χασομέρια, για να πιέσει το αντίπαλο στόπερ στο γέμισμα στο 90+.
Βαθμός: 7+ Αργεντίνος και Ισπανός, στο 6 ο Παραγουανός.
Ο Δεληζήσης παίρνει 9, το ίδιο και ο Μάντζιος. Ήταν παράγοντες συγκόλλησης, ουσίας και οι δύο, μεταξύ άλλων. Έπαιξαν οι παίχτες για τον προπονητή, κοουτσάρισε δίκαια και σοφά αυτός, δίνοντας στον μεγαλομέτοχο απάντηση για την κίνηση ευκαιρίας και στήριξης. Σε κάθε επόμενο παιχνίδι, όπως της Δευτέρας στο Περιστέρι, ζητούμενο είναι αυτή ακριβώς η νοοτροπία. Τα υπόλοιπα, μαθηματικά, θα έρθουν.
Φυσάει κόντρα!
Τετάρτη βραδάκι, γύρω στις 22:30. Έχει ψιχαλίσει λίγο στο ενδιάμεσο. Ο κόσμος, η κερκίδα, μικροί και μεγάλοι, έχουν καταθέσει ξανά τα διαπιστευτήρια. Φωνή, τραγούδι, ό,τι και όταν χρειάστηκε. Δεν λαϊκίζω, να βαθμολογήσω τον τεράστιο λαό. Μέλος του είμαι, εξάλλου. Δεν ευλογώ τα γένια μου για το χρέος που κλήθηκα να κάνω. Απλά, μαζί με τον καθένα και την καθεμιά, ουρλιάξαμε, φωνάξαμε, τραγουδίσαμε. “Φυσήξαμε”, παρέα, ένα με την ομάδα, για να φύγουν τα σύννεφα. Φυσάει βαρδ… Άρης, όπως θα έγραφε σε κάποιον, κιτρινόμαυρο, τοίχο!!
ΥΓ με τίτλο “Τα παιδιά τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά”!
Τρεις μέρες μετά και ακόμα να κάνει την ουσιαστική του παρέμβαση ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Φιλάθλων Ποδοσφαίρου (!), με τις πάντα καίριες και ουσιαστικές του θέσεις! Πρέπει να του ξέφυγαν τα όσα δήλωσε ο Άγγελος (ο γνωστός), σε πανελλήνιας εμβέλειας αθλητικό site, για άτομα του Ολυμπιακού εντός του Π.Α.Ο.Κ.
Απ’ την άλλη, η διαδρομή του σωματείου (τους) με μπαμπά-γιο, αγκαλιές με “Σκάι”, με Πόντιους που τους άφησαν αέρα να πάρουν συμμετοχή στα προκριματικά ΤσουΛού παρά τις παρανομίες σε ιατρικά δελτία και πολλά ακόμα, μπορεί να δυσκολεύουν την μνήμη τους.
Όλα τα παραπάνω, ακούγοντας το… https://m.youtube.com/watch?v=psJbq1_zXkk
Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2021
