Μητσόπουλος: «Ο Μάντζιος έφτιαξε οικογένεια, το κλίμα στα αποδυτήρια είναι η πραγματική επιτυχία του Άρη»
Στο Yellow Radio 101,7 και στην εκπομπή «Το Κίτρινο Πειρατικό» φιλοξενήθηκε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Άρη, Μανώλης Μητσόπουλος.
Αναλυτικά όσα είπε στους Σάκη Αρβανιτάκη και Γιάννη Πέγκο:
Για το βήμα παραπάνω του Άρη:
Υπάρχει περιθώριο ακόμη. Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από την φετινή χρονιά. Βέβαια είχαμε δύο στόχους, το κύπελλο και την Ευρώπη. Το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν κρατούσαμε μάλιστα την 2η θέση, πιο πολύ για το γόητρο. Η αλήθεια είναι πως όλοι μας το πιστέψαμε πως η ομάδα θα τα καταφέρει να βγει δεύτερη.
Όσον αφορά το δεύτερο στόχο, μέχρι ένα σημείο τα πήγαμε πολύ καλά. Κάναμε το καθήκον μας και βάλαμε το γκολ απέναντι στον Ολυμπιακό, ωστόσο εκείνη η… άσχημη στιγμή μας έβγαλε από τον θεσμό του κυπέλλου.
Ενώ πρόσθεσε:
Από την άλλη μας ταλανίζει το γνωστό θέμα στον Άρη τα τελευταία χρόνια, αυτό του σκοραρίσματος. Έτσι και φέτος μας έλειπε η τελική προσπάθεια, το εύκολο γκολ.
Είναι γεγονός όμως πως οι παίκτες του Άρη έχουν καταφέρει, όλη η Ελλάδα να μιλάει για εμάς. Τόσο τα προηγούμενα χρόνια που παίζαμε όμορφο ποδόσφαιρο, όσο και φέτος φυσικά με την πορεία του Άρη.
Αυτό που λείπει από τον Άρη είναι το παιχνίδι που παίζεται εκτός των γραμμών του γηπέδου, στο παρασκήνιο. Φέτος ο Άρης και ο Καρυπίδης δέχτηκαν πολύ πόλεμο.
Για τα κρίσιμα παιχνίδια που «σκοντάφτει» ο Άρης:
Έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση. Στο ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό για παράδειγμα δεν έπαιζαν ο Μητσόπουλος, ο Κολτσίδας, παίζανε άλλα παιδιά. Στο τελικό του ΟΑΚΑ το ίδιο. Άρα λοιπόν δεν έχει να κάνει με την Αρειανοσύνη των παικτών που παίζουν και το πάθος που βγάζουν. Είναι κάτι βαθύτερο.
Οι παίκτες που παίζουν στον Άρη, να είστε σίγουροι πως έχουν επίγνωση πού βρίσκονται, ποια ομάδα εκπροσωπούν. Στο παρελθόν έχουν φορέσει ΠΑΟΚτσήδες την φανέλα του Άρη και έγιναν «κόκκαλο» Αρειανοί.
Και συνέχισε:
Αν δεν έφευγε ο Φετφατζίδης πέρσι, στον φετινό Άρη θα τρίβαμε τα μάτια μας. Δυστυχώς, ο Ματέο φέτος δεν μας έδειξε αυτά που μας είχε δείξει την πρώτη χρονιά που φόρεσε την φανέλα μας. Στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, αυτό που λείπει όμως από τον Άρη κατά βάση είναι ένας γκολτζής. Δεν μπορείς να περιμένεις λύσεις μόνο από τα άκρα σου.
Για το αν λείπουν οι «προσωπικότητες» από τον Άρη:
Εγώ τον Άρη δεν τον θέλω με τον Μάνο, τον θέλω με τον Χάαλαντ. Θέλω τους καλύτερους και τους ιδανικότερους σε κάθε θέση. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Κι αυτό έχει να κάνει με το μπάτζετ. Η πραγματικότητα αυτή είναι: ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Για αυτό που είμαι σίγουρος όμως είναι ότι φέτος είδα κατάθεση ψυχής από όλους. Κι από τον Μάνο που έχασε σε άδειο τέρμα γκολ. Όπως κι από τον Ιντέγε που μπορεί να έχανε γκολ, αλλά έτρεχε ακόμη και στον ύπνο του. Κάποιοι έχουν το ταλέντο του γκολ, κάποιοι δεν το έχουν.
Όταν πήραμε τον Γκάμα και τον Ματίγια, από την πρώτη χρονιά που έπαιξαν στον Άρη και βλέπαμε να «χάνεται» η μπάλα, λέγαμε τι λαχείο είναι αυτό; Και βλέπουμε ακόμη και σήμερα αυτά τα παιδιά τόσα χρόνια μετά, να συνεχίζουν να κάνουν κατάθεση ψυχής. Αυτοί οι παίκτες, αυτό που έχουν να δώσουν, το δίνουν.
Κριτική σε παίκτες που φοράνε το έμβλημα του Άρη σπάνια κάνω. Είχα κάνει πριν καιρό για τον Μαντσίνι και διαψεύστηκα οικτρά. Είδα ένα παλικάρι τελικά να τρέχει, να δημιουργεί και να βάζει γκολ.
Για τον Μάντζιο:
Ο Μάντζιος έδειξε έργο, έδειξε αυταπάρνηση και φυσικά δημιούργησε μία οικογένεια. Οι πανηγυρισμοί που βλέπαμε με τους παίκτες καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν και το κλίμα στα αποδυτήρια, αυτή είναι η πραγματική επιτυχία.
Για την προετοιμασία που θα αναλάβει ο Μάντζιος:
Το δύσκολο κομμάτι για τον Μάντζιο πέρασε. Όταν ήρθε εδώ είχε τις εμπειρίες από παλιά, ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Ήρθε σε μία άσχημη στιγμή, που έπρεπε να δείξει έργο και πραγματικά το έδειξε, τόσο με τις εμφανίσεις, όσο και με τα αποτελέσματα.
Τώρα ξεκινάει το εύκολο κομμάτι για τον Μάντζιο. Είναι άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Γνωρίζει πού «πονάει» η ομάδα και ποιους θα φέρει.
Για την διετία που ήταν συμπαίκτες με τον Μάντζιο στον Άρη:
Ήταν παθιασμένο παιδί. Δεν ήθελε να χάνει. Έβγαζε πολύ πάθος. Ο μεγαλύτερος σταθμός του Άκη ήταν ο Άρης και έκανε κατάθεση ψυχής με την ομάδα. Ήταν μετρημένος και δεν προκαλούσε ποτέ. Ήταν αφοσιωμένος στην δουλειά του. Τα ίδια στοιχεία που έβλεπα τότε, βλέπω και σήμερα.
