Ο Άρης αγωνίζεται εκτός έδρας απέναντι στην ΑΕΚ, με τον ΣΑΦΑΘ να μοιράζεται μία ιστορία 20ετίας.
Διαβάστε παρακάτω:
Δεκέμβρης 2001 – μεσημέρι Κυριακής με βροχές και μαζευόμαστε στην Εθνική Άμυνα για να ανέβουμε στο γνωστό πορτοκαλί λεωφορείο που αλώνιζε εκείνες τις εποχές τις γειτονιές της Αθήνας. Προορισμός η Νέα Φιλαδέλφεια, σε μια από τις τελευταίες επισκέψεις πριν γκρεμιστεί.
Σταματάμε κοντά στο γήπεδο, εκεί συναντάμε το πούλμαν με τα αδέρφια από Θεσσαλονίκη και με πορεία μέσα από το άλσος φτάνουμε όλοι μαζί στην κερκίδα. Με την είσοδο ξεκινά το συνηθισμένο παιχνίδι με τα χανούμια. Μαζεύουμε όσες πέτρες πετάνε και με το που δοθεί το σύνθημα επιστρέφονται μαζικά πίσω.
Την ίδια στιγμή ασταμάτητα συνθήματα για την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ και ματιές στον αγώνα. Η ομάδα το παλεύει αλλά ένα αστείο πέναλτι δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κάτι καλό.
Το παιχνίδι τελειώνει και επιστρέφουμε με τα πόδια στο πούλμαν. Απογοήτευση για το αποτέλεσμα αλλά ικανοποίηση που για μια ακόμα φορά ήμασταν δίπλα στο Θεό και τον στηρίξουμε πάρα τις δυσκολίες.
Πάει πλέον μια δεκαετία από την ημέρα που τέθηκε σε ισχύ αυτή η μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο αστειότητα της απαγόρευσης μετακίνησης στα ντέρμπι. Ελπίζουμε με την επιστροφή στην περιβόητη κανονικότητα να επιστρέψουμε και στις κερκίδες των εκτός έδρας ντέρμπι.
ΟΠΑΔΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΔΙΠΛΟ ΜΕΣ ΣΤΟ χανούμι ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ
