Το Bollywood (Ινδία) τολμάει να θίξει με χιούμορ ένα ευαίσθητο και ανέγγιχτο θέμα, τη θρησκευτική προπαγάνδα, στη χώρα της ακραίας θρησκοληψίας με τους 1000 θεούς.
Πρόκειται για μία έξοχη σάτιρα, ινδικής παραγωγής, Remake της αυστραλιανής κωμωδίας του 2001 “The Man Who Sued God” σε σενάριο Bhavesh Mandalia και σκηνοθεσία Umesh Shukla.
Ο Umesh Shukla αμφισβητεί τη νοοτροπία και τις πεποιθήσεις μας για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τις προσευχές μας προς το Θεό. Η ταινία δεν αμφισβητεί τον Θεό, αλλά αμφισβητεί πώς έχουμε εμπορευματοποιήσει την ύπαρξή του και ότι υπάρχει φόβος στο μυαλό μας ότι αν δεν ακολουθήσουμε την υπέρτατη δύναμη, θα είμαστε καταδικασμένοι.
Απεικονίζει επίσης πώς οι θρησκευτικές διαφορές αναιρούνται όταν υπάρχει απειλή για τη συνδυασμένη βιομηχανία που αποκαλύπτει την υποκρισία των λεγόμενων “προστατών” της ηθικής και της πίστης.
Ο πρωταγωνιστής Kanji Lalji Mehta (Paresh راول) φαίνεται να είναι άθεος που πιστεύει ότι ο Θεός είναι ένας μύθος που πρέπει να εκμεταλλευτεί εμπορικά καθώς οι άνθρωποι έχουν μια λανθασμένη αλλά πολύ υψηλή πίστη στα Θεία. Για αυτόν, ο Θεός και η θρησκεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιχειρηματική πρόταση (και μια επιχείρηση χωρίς ύφεση). Διαθέτει ένα κατάστημα ειδώλων και αντίκες ινδουιστών στο Chor Bazaar της Βομβάης. Είναι ένας έξυπνος και πρακτικός επιχειρηματίας, που πάντα ψάχνει για λογικά πράγματα στη ζωή και πιστεύει ότι το Κάρμα είναι κάτι που σε κάνει να ευημερείς και οι προσευχές είναι απόλυτη σπατάλη χρόνου, ενέργειας και πόρων. Αντίθετα η γυναίκα του, που διατηρεί ένα μικρό χώρο λατρείας και πιστεύει στη δύναμη των προσευχών και της νηστείας, αποδοκιμάζει τη στάση του απέναντι στο Θεό.
Την μέρα που ένας πολύ μικρός σεισμός πλήττει την Βομβάη χωρίς θύματα και επικείμενες ζημιές, το κατάστημα του είναι το μοναδικό που καταστρέφεται ολοσχερώς. Παραμένει ήρεμος κι αισιόδοξος μέχρι τη στιγμή που η ασφαλιστική εταιρεία αρνείται να του καταβάλει αποζημίωση καθώς ο σεισμός δημιουργήθηκε από μια “πράξη του Θεού” και ως εκ τούτου δεν καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
Απελπισμένος, καθώς βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης, αποφασίζει να κάνει ένα ακραίο βήμα που οδηγεί σε μια επανάσταση ιδεών, να παραπέμψει το Θεό στο δικαστήριο και να μηνύσει τους τοπικούς εκπροσώπους του, τους λεγόμενους γκουρού, για να αποζημιωθεί για την υπόθεση του καθώς χαρακτηρίστηκε ως “Πράξη του Θεού”.
Στην αντίπερα όχθη οι ιερείς και πανίσχυροι άγιοι άνθρωποι εξοργίζονται κάθε φορά που αναφέρεται σ αυτούς ως “πωλητές” του Θεού. Επικεφαλής τους ο Leeladhar Swamy (Mithun Chakraborthy) ένας πολύ διάσημος, δημοφιλής και ευφυής Ινδουιστής Γκουρού μια μοναδική φιγούρα, μία καρικατούρα με αιχμηρά μάτια που φέρει τη σοφία όλου του κόσμου, μια εκπληκτική ερμηνεία.
“Όπου υπάρχει Θρησκεία, δεν υπάρχει Αλήθεια, και όπου υπάρχει Αλήθεια, δεν απαιτείται Θρησκεία”.
Στη συνέχεια ξεκινά ένα παιχνίδι έξυπνων αντιπαραθέσεων. Κατά τη διάρκεια ακροάσεων του Δικαστηρίου ο Kanji προσπαθεί να δείξει την υποκρισία στις θρησκευτικές πρακτικές. Δείχνει ότι μόνο επειδή κάποιος προσεύχεται στον Θεό ή είναι έμπρακτα πιστός είναι ευνοούμενος.
Ο Kanji λέει ότι η θρησκεία γεννά μόνο δύο τύπους ανθρώπων τους δειλούς και τους τρομοκράτες.
Δεν ειπώθηκαν ποτέ πιο αληθινά λόγια. Το παράδειγμα του Σάι Μπάμπα, που έζησε σε μυστήριο, αλλά του οποίου το άγαλμα είναι τώρα διακοσμημένο με χρυσό, είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα της κατάστασης μεταξύ μας.
Παρουσιάζουμε ένα μέρος των λανθασμένων κερδών μας στον Θεό και δίνοντας του θα μας απαλλάξει από τις δικές μας αμαρτίες. Αν ακολουθούμε το δρόμο του Θεού, με τον τρόπο που μας λέει η θρησκεία θα επιβραβευτούμε και θα πάμε στον παράδεισο αλλιώς υπάρχει τιμωρία. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί είναι εκείνοι που μεσολαβούν, λαμβάνουν δωρεές, αμοιβές και άλλες προσφορές για την τήρηση αυτής της συνδιαλλαγής και οι υπεύθυνοι.
Στην μάχη αυτή ο Kanji βρίσκει έναν απρόσμενο σύμμαχο τον Λόρδο Krishna (Akshay Kumar) που φτάνει από τους ουρανούς και δείχνει συγκεχυμένος βλέποντας τη φωτογραφία του τυπωμένη σε μοντέρνα μπλουζάκια. Τον καθοδηγεί μέσα από βαθιές φιλοσοφικές συζητήσεις και τον προτρέπει να διαβάσει τα ιερά βιβλία για να βρει τη λύση που αναζητά, τον διαβεβαιώνει ότι θα βρει όλες τις απαντήσεις που χρειάζεται εκεί.
Και εκεί ακριβώς τις βρίσκει καθώς τολμά να αναφέρει το Bhagwad Gita, το Quoran και την Αγία Γραφή στο δικαστήριο προκαλώντας εγκεφαλικά σε όλους τους ιερείς.
Οι γοητευτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ Kanji και Krishna είναι το αποκορύφωμα της ταινίας. Ο Θεός βρίσκεται παντού, πρέπει να τον αναζητήσουμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό.
Το μήνυμα της κορύφωσης είναι να αντιληφθούμε τον Θεό ως αγάπη και όχι έναν δικτάτορα τον οποίο πρέπει να φοβόμαστε.
Η θρησκεία είναι τεχνητή, έχει γίνει επιχείρηση. Ο αρχικός σκοπός της ήταν να λειτουργεί ως πειθαρχία και τεχνική, καθοδηγώντας την πρόοδο της πνευματικής συνείδησης, προτού τα ιδανικά της διαστρεβλωθούν εντελώς για να δημιουργήσουν ένα δογματικό βιβλίο κανόνων τυφλής αφοσίωσης, εκφοβίζοντας μύθους και τελετουργικό τρόπο ζωής. Δεν υπάρχει σωστός λόγος για τη λατρεία και τις τελετές, έτσι μπορεί να οδηγήσει τη μάζα στην παρανόηση της άσκοπης λατρείας.
Η λογική που διατυπώνεται πλούσια στην έντονη κριτική του Kanji για την άφθονη σπατάλη πόρων, τη διάκριση στην αφοσίωση και τις γελοίες δαπάνες με το πρόσχημα των μεγάλων εθίμων και των κοίλων παραδόσεων είναι μια από τις αξιέπαινες πτυχές της ταινίας.
