Η πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος βρίσκει τον Αρη πρώτο στη βαθμολογία. Πολλοί μιλάνε για μαγική εικόνα, ισχυρίζονται πως αυτό είναι αποτέλεσμα ενός ευνοϊκού προγράμματος και πως γρήγορα θα δούμε την Αρη να δίνει μάχες για να μπει στην πεντάδα – μπορεί να έχουν και δίκιο.
Αλλά εγώ βλέπω ότι ο Αρης στα ματς που έχει δώσει φέτος έχει κάνει 7 βαθμούς παραπάνω σε σχέση με πέρυσι με τους ίδιους αντιπάλους, χωρίς στη σούμα να υπολογίζω το ματς με τον ΠΑΣ γιατί πέρυσι μαζί του δεν έπαιξε. Πέρυσι ο Αρης έφερε ισοπαλία με τη Λαμία στο Βικελίδης, έχασε στο Βόλο και έφερε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος 0-0 με τον ΠΑΟ από τον οποίο ηττήθηκε στα play off πάντα στο ΟΑΚΑ. Φέτος στα αντίστοιχα ματς έκανε τρεις νίκες κι αν κάτι έχω να του προσάψω είναι ότι δεν πίεσε τον ΠΑΣ στο τέλος για να έχει τέσσερεις: η ανατροπή από το 0-2 κάπως τον φρέναρε. Κυρίως όμως αυτό που λέει η βαθμολογία είναι ότι σε σχέση με όσους διεκδικούν το πρωτάθλημα ή λένε ότι θα θελαν να το διεκδικήσουν, ο Αρης έχει κάνει πάρα πολλά καλύτερα. Σχεδόν όλα.
Σε θέσεις που πονούσε
Ο Αρης κοίταξε τις περσινές του αδυναμίες και έκανε μεταγραφές σε θέσεις που πονούσε, πράγμα που λίγες άλλες ομάδες έκαναν. Ο Αρης χρειαζόταν αμυντικούς και πήρε τον Ντάτκοβιτς, τον Γκανέα, τον Μπελαουάν και τον Σάκιτς – θυμίζω ότι θα δοθούν ευκαιρίες και σε δυο μικρούς που πέρυσι ξεπετάχτηκαν, δηλαδή στον Μπακαλιάνη και στον Μπακούτση. Ηθελε επίσης να σκληρύνει στη μεσαία γραμμή και πήρε τον Κάτσε και τον Τζέκο, ενώ δεν έχασε κανένα από τους περσινούς βασικούς χαφ του (Ματίγια, Γκάμα, Σάσα, Μαντσίνι είναι παρόντες). Αντικατέστησε επίσης τον Φετφατζίδη (που φεύγοντας έφερε χρήματα) με τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιντέγιε με τον Λόπεθ, ενώ πρόσθεσε στο ρόστερ του τον Μπερτόλιο και τον Μάνο που το ελληνικό πρωτάθλημα το ξέρουν. Στο τέλος των μεταγραφών η ομάδα του είναι γεμάτη λύσεις – πράγμα που δεν μπορώ να το πω για όλους τους υπόλοιπους.
Τέλος οι συζητήσεις
Ο Αρης έδειξε ότι δεν γουστάρει τις συζητήσεις και ο Θοδωρής Καρυπίδης δεν μαδάει μαργαρίτες για να πάρει μια απόφαση. Όταν ξεκίνησε η κουβέντα για τον συμπαθέστατο Μίχαελ Ενινγκ την τελείωσε με μια δραστική απόφαση: τον απέλυσε χωρίς να σκεφτεί και πολύ ότι βρισκόμαστε στην πρώτη αγωνιστική. Δεν συμφωνώ με τέτοιες αποφάσεις και θέλω οι προπονητές να έχουν χρόνο για να δείξουν τη δουλειά τους, αλλά από το σοτάρισμα με χαμηλή φωτιά που γίνεται στον ΠΑΟ με τον Πογιάτος π.χ προτιμώ την δραστική απόφαση του Καρυπίδη, πόσο μάλλον όταν ο διάδοχος του Ενινγκ, δηλαδή ο Ακης Μάντζιος επιλέχτηκε με αγωνιστικά κριτήρια, δηλαδή για να μάθει στον Αρη να παίζει λίγη καλύτερη άμυνα. Πράγμα που ήδη στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ φάνηκε.
Από ξεγραμμένος πρώτος
Ο Αρης απέδειξε και φέτος ότι είναι πιο δυνατός από όλες τις αναποδιές που μπορεί να βρει μπροστά του. Ακούω π.χ ότι υπάρχουν ομάδες με οικονομικά προβλήματα κι έπρεπε να ρίξουν το μπάτζετ τους κτλ κτλ κι αυτό τις δυσκόλεψε φέτος το καλοκαίρι. Τι να πει κι ο Αρης που πέρυσι τιμωρήθηκε με απαγόρευση μεταγραφών κι έφτασε να παίζει στα play off με 11 παίκτες όλους κι όλους; Ξεγραμμένο τον είχαν όλοι τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο κατάφερε, όχι μόνο να έχει μια ομάδα με περισσότερες λύσεις από πέρυσι, αλλά και να είναι πρώτος στη βαθμολογία! Και το κάνε μάλιστα αναστατώνοντας το σύμπαν κι όχι με κλάματα και παρακάλια: μέχρι και το Μαξίμου έβαλε να στείλει επιστολές στη FIFA για να της εξηγήσει ότι έχει αλλάξει AΦM και ότι έχει κινηθεί όπως πρέπει με βάση τον ελληνικό νόμο. Και διακανονισμούς έκανε και χρειάστηκε και κάποια χρήματα να πληρώσει, αλλά στο τέλος της μέρας δυνάμωσε την ομάδα του και δεν την διάλυσε, όπως οι Κασσάνδρες πρόβλεπαν.
Νόμιζαν ότι γλύτωσαν
Ο Αρης διαψεύδει και φέτος όσους νόμιζαν ότι γλύτωσαν από αυτόν, αλλά διαψεύδει και μια σειρά από καλοκαιρινές ιστορίες που αποδείχτηκαν παραμύθια της Χαλιμάς. Δεν έδωσε στον Ολυμπιακό ούτε τον Σάσα, ούτε τον Ρόουζ, όπως διάφοροι κυκλοφορούσαν ότι θα συμβεί. Κανείς Ολυμπιακός δεν του αγόρασε τον Ματέο Γκαρσία από τον Ερυθρό Αστέρα για να του τον δώσει δανεικό. Είναι αλήθεια ότι ήθελε τον Μπρούνο, αλλά προσπάθησε να πάρει και τον Γουάρντα: το έκανε γιατί είναι καλοί παίκτες και οι καλοί παίκτες τον ενδιαφέρουν πάντα. Ξεπέρασε επίσης χωρίς μεγάλα προβλήματα τον σοκαριστικό αποκλεισμό από την Κοβαλίβκα: η μισή σεζόν μιας άλλης ομάδας θα καταστρεφόταν από μια τέτοια ήττα, αλλά ο Αρης την άφησε πίσω του ήδη. Γιατί έχει μάθει με τόσα που του έχουν συμβεί να κοιτάζει μπροστά του και μόνο.
Η φάση του γκολ
Ακουσα όσα ειπώθηκαν μετά το ματς Αρης – Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ. Αν κάποιος δεν είχε δει το παιγνίδι θα πίστευε ότι ο ΠΑΟ έχασε μόνος του γιατί ο προπονητής του έκανε λάθος σύνθεση ή γιατί οι παίκτες του έχασαν κάποιες μεγάλες ευκαιρίες κτλ. Ο ίδιος ο Πογιάτος μίλησε για κακοτυχία του Παναθηναϊκού: ωραία είναι αυτά, αλλά κομμάτι μακριά από την πραγματικότητα. Ο Αρης για μια ολόκληρη ώρα ήταν στο παιγνίδι πολύ καλύτερος κι αν ο ΠΑΟ έμεινε να κυνηγάει την ισοφάριση το χρωστά πολύ στο διαιτητή Τσαγκαράκη που δεν είδε (;) τον Βέλεθ να κρατά από τη φανέλα τον Λόπεθ ενώ ήταν τελευταίος παίκτης και δεν άφησε τον ΠΑΟ με δέκα παίκτες. Κι αν ωστόσο αυτό είναι μια λεπτομέρεια, απορώ πως κανείς δεν στάθηκε στο γεγονός ότι ενώ από τον πάγκο του Αρη μπήκαν στο ματς ο Ματέο Γκαρσία, ο Σούτγκρεν, ο Σάσα κι ο Μάνος, ο Πογιάτος τέταρτη αλλαγή δεν έκανε γιατί έπρεπε να διαλέξει κάποιον από τους Καραγιάννη, Ζαγαρίτη, Εμμανουηλίδη και Πούγγουρα – σημειωτέων η τρίτη αλλαγή του ΠΑΟ ήταν ο καλός Σερπέζης που στον Αρη δύσκολα θα χωρούσε στην αποστολή. Ο Αρης έχει καλύτερο υλικό: την φάση του γκολ που πέτυχε στο ΟΑΚΑ με τον Μαντσίνι είναι πολύ δύσκολο να φανταστείς ότι μπορεί να την κάνουν τρεις – τέσσερις ομάδες.
Μαγεία κόντρα στη λογική
Ο Αρης ενισχύθηκε, άντεξε, έχει πάντα φιλοδοξίες και έχει και λύσεις αξιοζήλευτες. Ναι είναι παράξενο ότι είναι πρώτος. Γιατί όλα αυτά έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με το ποδόσφαιρο: ούτε με τους δημοσιογράφους, ούτε με τους διαιτητές, ούτε με τους άρχοντες των παρασκηνίων, ούτε με την περίφημη δύναμη των προέδρων. Είναι από τις σπάνιες φορές που μπορεί να πει κάποιος ότι η βαθμολογία αντικατοπτρίζει και την πραγματικότητα: δικαιώνει όποιον καλύτερα κινήθηκε φέτος το καλοκαίρι. Είναι μαγική εικόνα; Δεν το ξέρω. Θα ήθελα όμως στο ποδόσφαιρό μας να υπάρχει περιθώριο για λίγη μαγεία, αφού έτσι κι αλλιώς χρόνια η λογική του είναι κομμάτι ανυπόφορη…
