Δεν ήταν έκπληξη τα δύο γκολ που δέχθηκε ο Άρης, δεν θα ήταν έκπληξη να έβαζε άλλα τόσα, αυτός είναι ο Άρης από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα.
Από το ματς με τον Ολυμπιακό μέχρι το παιχνίδι με τον Βόλο άλλαξαν πολλά συναισθήματα. Από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η νίκη με τους Πειραιώτες μέχρι την έντονη και δικαιολογημένη απογοήτευση για το ματς της Μαγνησίας. Αυτό που δεν άλλαξε είναι η εικόνα του Άρη.
Για την ακρίβεια η εικόνα του Άρη δεν άλλαξε από το παιχνίδι με τη Γκόμελ μέχρι σήμερα. Συνεχίζει η ομάδα να είναι «πιστή» στα θετικά και τα αρνητικά της. Ο Άρης είναι η ομάδα που μπορεί να βάλει δύο γκολ σε λίγα λεπτά με τον Ολυμπιακό, ο Άρης είναι η ομάδα που μπορεί να φτιάξει όσες επικίνδυνες επιθέσεις θέλει. Ταυτόχρονα ο Άρης είναι η ομάδα που έχει τεράστια θέματα στο δικό του μισό του γηπέδου, είναι η ομάδα που έχει δυσεπίλυτα θέματα όταν ο αντίπαλος πιέζει.
Έτσι δε θα είναι έκπληξη να έρθει η νίκη με την ΑΕΚ και να μπούνε γκολ, αλλά -ακόμη και αν αυτό συμβεί- δε λύνει τα θέματα που υπάρχουν.
Είναι καιρός να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, αυτός είναι ο Άρης και δύσκολα θα σταματήσει να είναι αυτός που ήταν χθες. Όπως δύσκολα θα βρεθεί αντίπαλος που θα σταματήσει την εξαιρετική μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας, έτσι εξίσου δύσκολα θα φτιάξουν όλα… μαγικά σε κέντρο και άμυνα.
Το σημαντικό πλέον για τον Πάρντιου είναι να βρει τον τρόπο να αμυνθεί καλύτερα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και να στρώσει το κέντρο του γηπέδου, ώστε να μη χάσει ο Άρης άλλο έδαφος στο επόμενο διάστημα του πρωταθλήματος.
