Ότι και να κάνουν οι Κυριακές μας θα είναι καλύτερες από τις δικές τους
Ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για τον δικό μας Άρη. Γι αυτό που είναι, αυτό που αντιπροσωπεύει.
Ήμουν κι εγώ μαζί σας και χθες στο Κλεανθης βικελιδης και θελω να σας εκμυστηρευτώ ότι πέφτοντας για ύπνο το βράδυ βούρκωσα σκεπτόμενη όσα έζησα.
Γράφει η Πόπη Αστεριάδου:
Όσοι είδατε χθες την ομάδα ξέρετε ότι δεν μιλάω για τη νίκη. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να σας παρακαλέσω να μιλήσουμε γι αυτό.
Για τον πιτσιρίκο που ζήτησε τη φανέλα του Φετφατζίδη. Για τον τεράστιο Μαγκού που το εντόπισε και το είπε στον φέτφα και για τον παιχταρά αυτόν που δεν άφησε λεπτό τον πιτσιρικά να περιμένει.
Να μιλήσουμε για τον λαό που μεσημεριάτικα παράτησε τα τσίπουρα και την οικογένεια και χοροπηδούσε τραγουδώντας 90 λεπτά δίνοντας το ρυθμό στην ομάδα να παίξει το πιο τεχνικό ποδόσφαιρο που είδαμε εδώ και πολύ καιρό.
Για τον Ρόουζ που τραγουδούσε με τον γιο του στη φισούνα και για τον Σάσα που καμάρωνε στο ίνστα για τις μελανιές του.
Να μιλήσουμε και για τον Παναγιώτη Κόρμπο που χαιρέτησε τα αδέλφια που φύγανε.
Γιατί αυτός είναι ο δικός μας Άρης. Η Αρειανάρα που απέναντι σε θεούς και δαίμονες, απέναντι σε ολόκληρο το σύστημα δείχνει πως η μπάλα είναι ιδανικό, είναι αγάπη, είναι ιδέα και ενώνει.
Ο δικός μας Άρης είναι αυτός που δε θα μας αφήσει ποτέ να σκύψουμε το βλέμμα, να γίνουμε ρεντίκολο, να δεχόμαστε την καζούρα όλης της Ελλάδας για κάθε κίνηση, κάθε πάσα κάθε σκορ κάθε αναπνοή όπως περήφανα κατάφεραν οι νταμπλούχοι.
Εμείς θα έχουμε πάντα την ευκαιρία να λέμε πως πέσαμε και σηκωθήκαμε, μας έριξαν και τους φτύσαμε κατάμουτρα και παίζοντας ποδόσφαιρο ξαναγίναμε ο εφιάλτης τους.
Ότι και να κάνουν εμείς θα έχουμε πάντα τον πιτσιρίκο στην κερκίδα, έναν Κόρμπο να μας τιμά, έναν Ρουζ να νιώθει, έναν Σάσα να ματώνει, έναν Μαγκού να δίνει μαθήματα οπαδισμού και έναν Φέτφα να ανάβει τη φλόγα στην κερκίδα. Τον Δέλη να δίνει ρυθμό κι εμένα να βουρκώνω από καμάρι.
Ότι και να κάνουν οι Κυριακές μας θα είναι καλύτερες από τις δικές τους.
