Ο δρόμος του εντυπωσιασμού ακολουθείται για άλλη μια φορά στο Ελληνικό μπάσκετ με τα βλέμματα να στρέφονται στο σούπερ καπ την στιγμή που δεν έχουν λυθεί τα πιο βασικά θέματα του αθλήματος.
Στο Δ.Σ. του ΕΣΑΚΕ αποφασίστηκε λοιπόν αφού… τα έχουμε λύσει όλα, να κάνουμε και ένα Super Cup. Να βάλουμε αυτό το κερασάκι στην τούρτα του Ελληνικού μπάσκετ.
Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Ένα σοβαρό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι καλό να έχει μία διοργάνωση όπως το Super Cup. Γίνεται σε άλλες χώρες και είναι όντως μία γιορτή του μπάσκετ. Ειδικά στην ACB είναι εκπληκτική η διοργάνωση. Στην Ελλάδα δύσκολα να είναι, αλλά το θέμα είναι άλλο αυτήν την στιγμή.
Το θέμα είναι να αναρωτηθούμε: Σε μία χώρα όμως που το άθλημα έχει φθίνουσα πορεία εδώ και πάρα πολλά χρόνια, που οι φίλαθλοι γυρίζουν την πλάτη, που το στοίχημα απασχολεί περισσότερο και από την Serie B της (ποδοσφαιρικής) Ιταλίας, είναι ένα Super Cup αυτό που λείπει;
Όχι απλά δεν είναι, αλλά αν βάζαμε μία λίστα με τα 10 πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν στο Ελληνικό μπάσκετ δεν θα διανοούνταν κανείς να το θέσει ούτε καν σαν σκέψη για την συγκεκριμένη λίστα.
Καλή λοιπόν η διοργάνωση ενός Final-4 και η απονομή ενός ακόμη τίτλου, αλλά ας δούμε λίγο και τι γίνεται στα θεμέλια του Ελληνικού μπάσκετ.
Αρχικά ο ΕΣΑΚΕ δεν έχει κεντρικό χορηγό. Οι ομάδες καλούνται να βρουν απαντήσεις σε παράλογα (για την εποχή) κριτήρια συμμετοχής την στιγμή που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει με τα έσοδα τους.
Η ΕΚΟ έκανε πίσω σαν no1 υποστηρικτής και τα κανείς δεν ξέρει το τι θα συμβεί με τα ήδη περιορισμένα χορηγικά έσοδα της Α1. Θα βρεθεί σε αυτούς τους καιρούς κάποιος να επενδύσει στο μπάσκετ ή οι 13 (το πολύ) θα χρειαστεί να στηριχθούν σε ακόμη μικρότερα ποσά την νέα σεζόν.
Ακόμη τι γίνεται με το τηλεοπτικό; Ποιες ομάδες θα στηρίξουν τελικά; Πότε ο ΕΣΑΚΕ θα ξεκινήσει να χτυπάει πόρτες; Πώς θα μοιραστούν τα χρήματα; Και σε συνέχεια του προηγούμενου :Θα έχουμε πάλι τους… υγιείς εκβιασμούς σε όποιον δεν θέλει να υπογράψει ένα υποτιμητικό και άδικο για την ομάδα του συμβόλαιο;
Να μην πάμε καν στον στοίχημα και στα ΑΦΜ, γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Να μην μιλήσουμε για τις ομάδες που (θέλουν να) αποφασίζουν ποιος θα συμμετέχει και ποιος όχι με βάση το τι τους βολεύει αυτόν τον μήνα.
Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα του μπάσκετ, προβλήματα που υπάρχουν στα θεμέλια, και εκεί πρέπει να στραφούν όλοι αντί να κοιτάμε αν θα χτίσουμε ένα ωραίο “ρετιρέ”.
Μιας και φτάσαμε εκεί όμως, και το ρετιρέ δύσκολα να είναι “όμορφο”. Φέτος είναι εύκολα τα πράγματα με τις απαγορεύσεις. Σε 3-4 χρόνια όμως αν έχουμε ένα Final-4 με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Άρης και ΑΕΚ τι θα γίνει; Θα κάνουμε μία ακόμη… γιορτή του μπάσκετ με μασκότ και μαθητές;
Αυτό όμως είναι έτσι κι αλλιώς μικρότερης σημασίας. Ας κλείσουν τα σημαντικά θέματα. Ας ξεκαθαρίσουν τα έσοδα, τα κριτήρια, ας υπάρξει μία ξεκάθαρη πορεία για τα επόμενα χρόνια και μετά μπορούμε να μιλήσουμε και για το Super Cup. Γιατί όσο καλό και να είναι το Super Cup το άθλημα που μας έχει κάνει υπερήφανους συνεχίζει να χάνει κόσμο, και ο τρόπος να αλλάξει αυτό δεν είναι το να μοιράσουμε μία ακόμη κούπα…
