Η πραγματική ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στην επιστροφή στη φύση του, στις αρχικές αρμονικές αξίες, μακριά από όλες εκείνες τις καταστάσεις που τον δηλητηριάζουν και τον μεταλλάσσουν.
Η εξαιρετική πρωτότυπη γαλλική κωμωδία “La Belle Verte” (The Green Beautiful) του 1996, περιλαμβάνεται στην ταινιοθήκη του Netflix. Πρόκειται για μία τρυφερή, αστεία και ταυτόχρονα αφυπνιστική ταινία που μας κάνει να αναρωτηθούμε για τον τρόπο ζωής μας σ αυτό τον κόσμο. Σε σενάριο και σκηνοθεσία της Coline Serreau, η οποία και πρωταγωνιστεί, επαναπροσδιορίζει τη σημασία της ζωής κοντά στη φύση.
Η κριτική που κάνει στον “πολιτισμένο άνθρωπο” είναι σκληρή αλλά δοσμένη με αρκετές δόσεις χιούμορ, μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε και να αναρωτηθούμε για πολλά από αυτά που θεωρούμε δεδομένα και “φυσιολογικά” στην καθημερινότητα μας.
Η καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε μας έχει κάνει εγωιστές, άπληστους, μίζερους, μονίμως εξαγριωμένους και γεμάτους άγχος, ψεύτες, υποκριτές, αποξενωμένους από τους συνανθρώπους μας, καταστρέφουμε το περιβάλλον κι όλα αυτά γιατί μας έχουν πείσει ότι αυτό είναι το φυσιολογικό κι έτσι μόνο μπορούμε να ζούμε ευτυχισμένοι.
Για μία προηγμένη κοινωνία όμως όλες αυτές οι συμπεριφορές ανήκουν στο παρελθόν. Σε έναν εξελιγμένο πλανήτη ο άνθρωπος τα έχει αφήσει όλα αυτά πίσω του, έχει προχωρήσει κι έχει βρει το πραγματικό νόημα της ζωής. Μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον που όλοι αγαπούν και φροντίζουν αλλήλους, αφιερώνουν το χρόνο τους και την ενέργεια τους συγκεντρώνοντας τις γνώσεις και τη δύναμη στην ανάπτυξη των μυαλών και των σωμάτων τους.
Η Μίλα προέρχεται από ένα απομακρυσμένο αρμονικό και ειρηνικό πλανήτη όπου όλοι οι κάτοικοι είναι ισότιμοι, παράγουν αγαθά της ειδικότητάς τους και συναλλάσσονται με άλλους σύμφωνα με τις ειδικές τους ανάγκες και όχι χρησιμοποιώντας νομισματικά συστήματα. Επικοινωνούν μεταξύ τους με τηλεπάθεια και ευδοκιμούν σε ευδαιμονία και ενότητα. Σε αυτή την ανέμελη κοινωνία, μακροημερεύουν και συνήθως ζουν μέχρι την ηλικία των 250 ετών. Την στέλνουν στη γη για πρώτη φορά μετά από 200 χρόνια να μάθουν πως ζουν οι γήινοι.
Η γυναίκα σοκάρεται με όσα αντικρίζει… τη ρύπανση του περιβάλλοντος, το θόρυβο, την απάνθρωπη διαβίωση τις πόλεις, τα αυτοκίνητα, την εκτεταμένη μόλυνση. Παθαίνει πολιτισμικό σοκ με την έλλειψη τρυφερότητας και ειλικρίνειας, μεταμορφώνει τις καταστάσεις γύρω της, αποσυνδέοντας τους ανθρώπους από τον εγωισμό τους. Η επαφή της με τους ανθρώπους που την συναντούν, τους αλλάζει.
Τους αναγκάζει να δουν τα ουσιώδη και σημαντικά γύρω τους, αφήνοντας πίσω τις μικρότητες μιας καθημερινότητας που επιβάλλει την εργασία για να κερδηθούν χρήματα που θα σπαταληθούν προς απόκτηση και κατανάλωση περισσότερων αγαθών.
Μη μπορώντας να καταναλώσει τα επεξεργασμένα τρόφιμα της γης, μένει έκπληκτη όταν αντιλαμβάνεται πως οι άνθρωποι τρώνε κρέας, επικοινωνεί τηλεπαθητικά με τον πλανήτη της τοποθετώντας τα πόδια της στο νερό και μαθαίνει ότι πρέπει να κρατήσει ένα μωρό για να επαναφορτίσει την ενέργειά της.
Οι κάτοικοι του “Πράσινου Πλανήτη” μπόρεσαν να κάνουν τη μετάβαση σε ένα δικαιότερο, σοφότερο και ταυτόχρονα πιο πνευματικό πολιτισμό και έτσι εξελίχθηκαν κι οδηγήθηκαν στην πραγματική ευτυχία και μακροζωία.
