Είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από πουριτανοί, η παρέα που τάραξε τα νερά της μουσικής σκηνής της Αυστραλίας
Πριν από λίγες μέρες ψάχνοντας στη δισκοθήκη μας, έπεσε στα χέρια μας ένας δίσκος που είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε, που σχεδόν είχαμε ξεχάσει. Νιώσαμε μεγάλη χαρά με αυτήν την ανακάλυψη, όχι μόνο γιατί βιώσαμε ξανά με νοσταλγία στιγμές και πρόσωπα που μας έφερε στη μνήμη, αλλά και γιατί ξανακούσαμε αυτές τις μουσικάρες που η αλήθεια είναι πως μας είχαν λείψει. Από εκείνη τη μέρα δεν έχουμε σταματήσει να τις ακούμε και φυσικά δεν μπορούσαμε να μην τις μοιραστούμε μαζί σας, και μέσα από αυτή τη στήλη αλλά μέσα από τις Playlist του Yellow.
Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα παρέα μαζί σας θα είναι λίγο διαφορετικό από ότι συνήθως. Δεν θα είναι ένα αλλά δύο μουσικά κομμάτια από τους Puritans, το Stormy και το So Goodbye. Και τα δύο κυκλοφόρησαν μέσα από το άλμπουμ (My Baby’s Mind Is Like A) Beach House το 1991. Πολύ σπάνια τραγούδια, και τα δύο εκπληκτικά που ήταν αδύνατο να τα ξεχωρίσουμε!
Οι The Puritans δημιουργήθηκαν στην Αυστραλία στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και κυκλοφόρησαν το 1988 το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο The Puritans. Η μπάντα αποτελείται από τους Nick Phillips (μπάσο, φωνητικά), Scott Lacey (τύμπανα, κρουστά), Michael Poynter (κιθάρα), Cameron Peter (κιθάρα) και Julios Doyle (φωνητικά).
Αυτά είναι και τα ελάχιστα στοιχεία που μπορέσαμε να βρούμε στο διαδίκτυο γι’αυτούς… Βέβαια τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται κυρίως από επιλογή των ίδιων των μουσικών, η προβολή των προσωπικών τους στοιχείων τους είναι παντελώς αδιάφορη και πολλές φορές ακόμα και ανεπιθύμητη. Δεν έχουν απολύτως καμία σημασία γι’ αυτούς τα μακροσκελή βιογραφικά και οι φωτογραφίες στα Media.
O λόγος δημιουργίας και ύπαρξης τους είναι να μπορέσουν με την μουσική τους να μοιραστούν μαζί μας τα συναισθήματα τους, να νιώσουμε τον προβληματισμό, τον θυμό, την αγωνία, τη χαρά, τη μελαγχολία τους.
Οι μπάντες όπως οι Puritans σπάνια τα έχουν καλά με τις δισκογραφικές εταιρείες, αρνούνται να συμβιβαστούν με το σύστημα και να ξεπουλήσουν την ιδεολογία τους προκειμένου να αποκτήσουν δόξα και πλούτη. Έτσι λοιπόν παρόλο που γράφουν αριστουργήματα έχοντας φανατικούς οπαδούς, επηρεάζουν και διαμορφώνουν τη μεταγενέστερη μουσική σκηνή, δεν θεωρούνται επιτυχημένοι και δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν την απήχηση που τους αξίζει. Όχι ότι τους ενδιαφέρει αλλά είναι στα αλήθεια κρίμα τέτοια τραγούδια να μην προβάλονται.
Το Yellow από τη στιγμή που δημιουργήθηκε έχει σκοπό του να ακουστούν μέσα από τη συχνότητα του δημιουργοί αληθινοί, να προβάλει μουσικούς αυθεντικούς, που έχουν μείνει στην αφάνεια γιατί δεν έγιναν έρμαιο των δισκογραφικών. Αυτές τις μπάντες αγαπάμε και παίζουμε, όπως τους Puritans που έχουμε σήμερα αφιέρωμα.
Ανεβάστε την ένταση και αφήστε την ψυχή σας να οδηγήσει τα βήματα… Καλή σας ακρόαση!
