Μέσιασε ο Γενάρης, ο Ιανουάριος, μήνας που εικάζεται πως πήρε το όνομά του απ’ τον Ιανό, την θεότητα με τα 2 πρόσωπα, που συμβολίζει τις ενάρξεις. Είναι πολλές οι εξιστορήσεις και οι μύθοι γύρω του, όπως και η σύνδεσή του με την λέξη janua, δηλαδή θύρα.
Αφού έγιναν όσα έγιναν στην κάκιστη εμφάνιση της Πέμπτης, σχεδόν όλοι, περιμέναμε αντίδραση, καλό ποδόσφαιρο και νίκη με τον Παναθηναϊκό το βράδυ της Κυριακής. Η ομάδα, είναι εμφανές πως δείχνει το δεύτερο πρόσωπό της, σαν τον Ιανό, μήνα Ιανουάριο. Κι αν η στραβές ξεκίνησαν με Λαμία, σε έναν βούρκο που όλα πήγαν στραβά και στα Γιάννενα απλά ήρθε ένας βαθμός, με ακυρωθέν αμφισβητούμενο γκολ, στα ματς με Α.Ε.Κ. και Π.Α.Ο. ήρθαν ήττες με 0-1 μεν, με εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα δε. Είχε μεσολαβήσει η νίκη με τον Βόλος νουπουσού…
Είναι δεδομένο πως η θέση της ομάδας στην βαθμολογία διαμορφώθηκε (και) από τη ικανότητα να παίρνει αυτό που θέλει απ’ τα παιχνίδια με ομάδες 3ο4ης ταχύτητας. Βόλος, Λάρισα, Ο.Φ.Η., Παναιτωλικός κάποιες από αυτές. Ειδικά τα εκτός έδρας. Άκρως σημαντικά, πολλά με 0-1, στο όριο. Η δουλειά να γίνεται. Η έως τότε έπαρση και λάθος δομή των κιτρινοπράσινων της Αθήνας, κυρίως, δημιούργησαν την σημαντική διαφορά από την 5η θέση και το πλασάρισμα στις θέσεις 2-4. Λίγο πάνω, ανάμεσα, τώρα οριακά κάτω.
Όλοι ξέρουν πως η απόσταση απ’ την αποθέωση στο μπινελίκι είναι ένα… δοκάρι δρόμος! Όσο υπήρχε η πίστη, η αντοχή, η εφαρμογή του σχεδίου, έρχονταν οι νίκες. Σταδιακά ήρθε η αποθέωση. Παιχτών, προπονητών, διοίκησης. Είμαι 100% με την λογική να πανηγυρίζονται οι νίκες, από όλους, σαν γιορτή για μία μέρα. Η ομάδα έκανε αυτό ακριβώς. Τα “χέρια”, που καθιερώθηκαν με μας, όσο ήμασταν στα τσιμέντα, έγιναν τραγούδι και συνθήματα στα αποδυτήρια. Το γουστάρω με χίλια αυτό το κλίμα. Αυτό είναι Άρης. Τώρα, οριακά απαξίωση. Αυτό δεν με εκφράζει. Γενικά, το μέτρο ζητάω. Ούτε πανηγύρια, ούτε κλάματα. Αγώνας, συνεχής!
Η “κοιλιά”, το ντεφορμάρισμα, ήρθε μαζί με το σφιγμένο πρόγραμμα. Ματς κάθε 3-4 μέρες.
“Ουάν, του, θρι… Φορ”. Επικοινωνήθηκε η ανάγκη για απόκτηση γκολτζή. Κάποιες στιγμές, που βρίσκεσαι στο όριο, πρέπει οι αποφάσεις να παίρνονται γρήγορα, σχεδόν άμεσα. Μπαίνουμε σε βδομάδα κυπέλλου, σε 2,5 μέρες και μετά από αυτό, γίνονται 2 ματς υψίστης σημασίας. Σάββατο, Τρίτη. Όπως βλέπει κανείς, δεν υπάρχουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις με την λήξη κάθε παιχνιδιού. Υπάρχει μόνο ζητούμενο. Για το επόμενο. Και όταν τελειώνει, μόνο τότε, για το αμέσως μετά. Και ζητούμενο είναι η επιστροφή στις νίκες.
Έρχεται ο Αστέρας Τρίπολης στο Κλεάνθης Βικελίδης την Τετάρτη. Μια ομάδα άκρως επικίνδυνη και δημιουργική. Έβλεπα προχτές, Σαββάτο, να έχει δημιουργήσει πάνω από 8-9 φάσεις στο ματς που έπαιζε. Είναι 6η στην βαθμολογία και πλέον μόνο 9 βαθμούς πίσω. Θα μου πεις: “Κύπελλο είναι αυτό τώρα”. Ο Άρης δεν έχει περιθώριο να σκέφτεται αφελώς. Απαιτείται σοβαρότητα. Προσέγγιση σαν το ματς που τελείωσε πριν λίγες ώρες…
Εξηγούμαι. Υπάρχουν παιχνίδια που σε σκάζουν. Συνήθως κάθε ήττα τρελαίνει τον οπαδό, αλλά αυτά που η ομάδα δεν μπόρεσε να κάνει το παραμικρό είναι τα χειρότερά μου. Στο παιχνίδι που μόλις πέρασε, δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Προτίμησα το δεύτερο. Μια εμφάνιση κυριαρχική. Επιθέσεις πολύπλευρες, φάσεις, απειλή πραγματική. Δεν ήρθε το γκολ. Όταν έρχονταν το… μισό – μηδέν πολλοί συνοπαδοί ήθελαν να δουν μπάλα. Ως ειρωνεία, χτες έπαιξε μπάλα η ομάδα, με το σκορ “μηδέν – μισό”, δυστυχώς. Ζητούμενο η ισορροπία, πάντα. Οι πράσινοι και οι κίτρινοι σε αντέγραψαν. Παίρνουν την ουσία. Αυτή πρέπει να αναζητήσεις κι εσύ, από δω και μπρος. Κράτησέ την και θα αρχίσεις να ξαναονειρεύεσαι. Είναι σίγουρο πως “περνάει” μέσα απ’ το μηδέν πίσω. Το έκανες, το ξέρεις. Καιρός να επανέλθεις, ειδικότερα σε παιχνίδια σαν αυτά που έρχονται.
Όλοι περιμένουν τα εμβόλια. Οι πιο σοφοί, όλο αυτό το διάστημα, κάθονται μέσα, σπίτι. Σου λέει, πρώτα να μην φάω γκολ. Πριν έρθει το βελόνι και το βαρέσω στο μπράτσο, πρώτο “φάρμακό μου” είναι η απομόνωση. Δεν απέχει η λογική αυτού που θα ηρεμήσει την ομάδα. Γκολ να ξαναμάθεις να μην τρως. Αυτό είναι το πρώτο… φάρμακο, που καλείσαι να πάρεις τον Ιανουάριο, τον μήνα του Ιανού, της θεότητας των ενάρξεων. Ελπίζω, έναρξη τέτοιας νοοτροπίας και αποτελεσματικότητας να ξεκινήσει απ’ την προσεχή Τετάρτη!
ΥΓ Δευτέρα, 18 Ιανουαρίου. Την Παρασκευή ο μήνας θα έχει 22. Κρίνεται απαραίτητο ως τότε να έχει έρθει ο στράικερ.
Τα καλύτερά μας χρόνια Άρη μου σου δώσαμε και ποτέ μας δεν το μετανιώσαμε..
Θεσσαλονίκη, Δευτέρα 18 Ιανουαρίου
ΚίτρινοΒέλος
