Προειδοποίηση! Ακολουθεί μακροσκελές κείμενο. Κουβάρι μπερδεμένο, σαν μπάλα μοντέρνας εποχής! Για πιο εύκολη ανάγνωση, χωρίστηκε σε τέσσερις κατηγορίες.
Η μπάλα που… τρέχει
Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Συνεχώς και με ταχύτητες που, πλέον, αγγίζουν αυτές της σύγχρονης τεχνολογίας. Πιο γρήγορα, ίσως και από την ίδια την μπάλα όταν τρέχει στο χόρτο. Όποιος δεν είναι σε θέση ή αργεί να τις αντιληφθεί και να τις παρακολουθήσει, μένει πίσω. Αμείλικτος ο ανταγωνισμός, σε ένα περιβάλλον “καπιταλισμού” (και) της “στρογγυλής θεάς” και δύσκολο να γίνει εύκολα αποδεκτό από εμένα, την γενιά μου που κλώτσησε μπάλα σε αλάνες, σε δρόμους και αυλές σχολείων, σε “ξερά” γήπεδα ακόμα. Όμως, σκληρή πραγματικότητα. Αν ζητάς να υπάρχεις μέσα σε αυτήν, οφείλεις να προσαρμόζεσαι. Δεν σημαίνει απαραίτητα συμβιβασμός, αλλά δεν θέλω να μιλήσω με πολιτικούς ή συναισθηματικούς όρους σήμερα. Εξάλλου, πλημμυρίζω συναίσθημα για την φανέλα που αγαπώ. Την κιτρινόμαυρη. Του Άρη!
Η εξαετία, “μεταξύ σφύρας και άκμονος, φθοράς και αφθαρσίας, πείτε ό,τι θέλετε” αλά περιγραφή Σκουντή πριν το μεθύσι του Τορίνο, μεταξύ 2012-2017 μας άφησε πίσω σε πολλά πράγματα, στο Χαριλάου. Όταν καλείσαι να καλύψεις χαμένο έδαφος, αυτός που προηγείται έχει προβάδισμα. Αυτά σε επίπεδο ανταγωνισμού με τους άλλους,τους αντιπάλους. Πρώτα, όμως, ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου. Πρέπει να δεις, να διαβάσεις, να ενημερωθείς, να παρακολουθήσεις και να προσαρμοστείς στις “νέες εποχές”, πρώτα για σένα.
Η επιστήμη του… μοντέρνου
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το ποδόσφαιρο του 2021 είναι επιστήμη. Για την ακρίβεια συνισταμένη πολλών επιστημών. Υποομάδες λειτουργούν εντός των ομάδων.
Τμήματα σκάουτινγκ αλωνίζουν γη και αέρα για να φτάσουν πρώτοι. Να δουν και από κοντά, πέραν του βίντεο στο ίντερνετ.
Τμήματα ειδικών, περνούν ακτινογραφία, για πράγματα φαινομενικά άσχετα, σε άλλες εποχές “τρελά”, τους υποψηφίους παίκτες ή στελέχη που καλούνται να πληρωθούν, να προσφέρουν και να εξελίξουν έναν Σύλλογο. Μιλάμε για ανθρώπους που ξεψαχνίζουν προφίλ σε social media, αναρτήσεις, “likes”, πώς αλληλεπιδρούν σε αυτά ή πώς επηρεάζουν εντός και εκτός γηπέδου τους πρωταγωνιστές, τους παίκτες. Ψυχολόγοι, που σκιαγραφούν κάθε λεπτομέρεια, κάθε υπόνοια που μπορεί να κοστίσει στην διαδρομή. “Τι ενδιαφέροντα έχεις; Παρακολουθείς ποδόσφαιρο όταν δεν παίζεις ή προπονείσαι;”, κάποιες ερωτήσεις που εσύ κι εγώ κρίνουμε παρεΐστικες αλλά για κάποιους, επαγγελματίες του είδους, είναι κριτήρια επιλογής.
Δεν νοείται προπονητής “μόνος”, που η δουλειά του αρχίζει και σταματάει στα 90+ λεπτά του ματς ή στο ξεψάχνισμα και την εφαρμογή συστημάτων στην προετοιμασία και στις προπονήσεις. Δεν γίνεται καν συζήτηση για όσους αγαπήσαμε μεν, αλλά που σφυρίζουν με τα δυο δάχτυλα δε ή χτυπιούνται σε πάγκους, που αποβάλλονται και αρπάζονται. Αυτό, το λεγόμενο λαϊκό ποδόσφαιρο αγάπησα. Το λέω. Το 6χρονο παιδί μου, όμως, θα με κοιτάει σαν εξωγήινο σε διηγήσεις τέτοιες, μεγαλώνοντας. Άλλαξε το περιβάλλον.
Υπάρχουν ομάδες, συνεργάτες, “team” και “σταφ” τα λένε οι γνώστες, οι insiders!
Κάποιοι, 3-4 είναι αναλυτές αντιπάλων. Αποκλειστικά. Όλη την ημέρα ασχολούνται με αυτό. Μετρήσεις κάθε λεπτομέρειας, κινήσεων για να δουν πού υπερτερούν ή μειονεκτούν αντίπαλοι παίκτες ή ομάδες.
Κάποιοι άλλοι, αναλύουν τα στοιχεία που έρχονται απ’ τα “γιλέκα” σαν σουτιέν (!) που φοράνε οι παίκτες, πλέον.
Άλλοι τα κάνουν κόσκινο, μέσω των πληροφοριών που μεταδίδουν με σύγχρονες μετρήσεις και αποστολή απευθείας σε υπολογιστές, όλη την εβδομάδα, άλλοι σε… real time, την ώρα του αγώνα. Ειδικά οι προπονήσεις έχουν απογειωθεί και ξεφύγει απ’ τα τρεξίματα, τις εντάσεις, τις ασκήσεις με μπάλα κλπ. Ακόμα και στα απλά, χωρίζονται προπονητές επιμέρους πεδίων. Ειδικός στην τακτική στημένων φάσεων, ειδικός στην αμυντική συμπεριφορά ή επιθετική ανάπτυξη. Όλοι αυτοί, δίνουν αναφορά στον “Διευθυντή αγωνιστικού χώρου”, σε αυτόν που εποπτεύει την δουλειά πολλών υφιστάμενων τις καθημερινές. Του ίδιου, που καλείται να πάρει αποφάσεις τις… Κυριακές, που λέγαμε παλιά! Πάλι, με την συμβουλή συνεργατών.
Ρομαντισμός, στα… λόγια!
Κάπως έτσι ορίζεται ο προπονητής του Modern Football, όρος που θα πρέπει να σε χαλάει μόνο αν δεν ακουμπάς ούτε σεντ στον ποδοσφαιρικό τζόγο, αν δεν θες διαφήμιση στην φανέλα, στο γήπεδο και επιλέγεις, τελικά, να δεις την ερασιτεχνική πλευρά του αθλήματος. Σε αντίθετη περίπτωση, είσαι “ρομαντικός στα λόγια”. Όσα προείπα, είναι μέρος μελέτης ενός μεγαλύτερου πεδίου, ενός ποδοσφαιρικού βιβλίου που μεγαλώνει τις σελίδες του.
Εύκολα καταλήγεις πως τα παραπάνω, σε συνδυασμό με αρκετά ακόμα, όπως διαχείριση πίεσης, τραυματισμούς, ιατρικές ομάδες (άλλο, ξεχωριστό κομμάτι εξειδικευμένου τμήματος στην λειτουργία σοβαρών Συλλόγων), ανταγωνισμός, διαχείριση δημοφιλίας με θετικό ή αρνητικό τρόπο και αρκετά παρόμοια, βάζουν στο παιχνίδι γιατρούς, επιστήμονες της Ψυχολογίας. Σίγουρα θα διάβασες για φαινόμενα κατάθλιψης και θα είπες κι εσύ, όπως κι εγώ:
“Μα, με τόσα χρήματα τι ανάγκη έχει;”.
Επιδερμική αντιμετώπιση και ματιά. Όταν εσύ ή εγώ, χιλιάδες ή εκατομμύρια επιδρούνε μέσω social media σε παίκτες, προπονητές, προέδρους, στελέχη μιας ομάδας, όλο αυτό γίνεται “πρόβλημα προς επίλυση” με σημασία αντίστοιχη ενός γκολ, μιας χαμένης ευκαιρίας.
Παρακολουθώ και διαβάζω εδώ και καιρό δημοσιογράφους που προσεγγίζουν και ενημερώνουν για τις εξελίξεις της εποχής (και) στην μπάλα. Συχνά, μένω έκπληκτος. Μετά, όταν καλούμαι να καταθέσω άποψη για την πρόοδο της ομάδας μας, νιώθω άδειος όταν αυτό περιορίζεται σε επίπεδο ενός απλού ενενηνταλέπτου. Πόσο περισσότερο όταν καλούμαι να απαντήσω, σε εμένα πρώτα, αλλά και στον φίλο, συνοπαδό που δέχεται καταιγισμό πληροφοριών, για το αν ο προπονητής είναι σωστό που μένει ή αν θα φτάσει την ομάδα στο πάνω σκαλί, επίπεδο κλπ
Δεν πρόσθεσα καν Τμήματα – ακρογωνιαίους λίθους, που δίνουν αυτό που κινεί την “μηχανή”. Το χρήμα! Και μέσω αυτού, την περαιτέρω εξέλιξη. Ακαδημίες! Το Α και το Ω και ένα παραπάνω όταν τα “λεφτά για ξόδεμα” τελείωσαν. Νομικές Υπηρεσίες, Εμπορικά Τμήματα, Τμήματα Μάρκετινγκ, που δρουν παράλληλα και έως ένα σημείο αλληλένδετα, άσχετα αν φαίνονται ανεξάρτητα, με τα προαναφερόμενα. Βασικά συστατικά “εταιρειών”. Έτσι είναι, καλώς ή κακώς. Είτε το αποδέχεσαι και προχωράς, είτε αποκόπτεσαι. Ο… κρετινισμός της νέας εποχής, κατά Θανάση Παπακωνσταντίνου!
Το “εργαστήριο” του Άρη!
Πρόσφατα, ανανέωσε ο Άκης Μάντζιος στον Άρη, στην ομάδα μας. Αν κληθούμε να απαντήσουμε “ποδοσφαιρικά πρωτόγονα”, με γνώμονα το αν συμπαθούμε την φάτσα, τα αποτελέσματα, την διστακτικότητα ή μη, τις ιδέες ή εμπνεύσεις που βγάζει στο ματς, θα χωριστούμε σε υπέρ και κατά και θα καταλήξουμε στο επόμενο, επειδή όλοι μας αγαπάμε αγνά, ανεπιτήδευτα και λαχταράμε για διακρίσεις και τίτλους. Θα πάμε στο λαϊκό ή λαϊκίστικο:
“Ο πρόεδρος ξέρει, βάζει λεφτά, νιώθει κλπ”, άρα στηρίζουμε. Προσωπολατρεία, στον βωμό της αποθέωσης του ιδιοκτήτη, του Χ “λεφτά” και στο δίκιο του. Αποφυγή κριτικής, στον φόβο μην χαθεί και… χαθώ!
Καταλήγω. Είμαι υπέρ την σταθερότητας, της καθιέρωσης και της εξέλιξης, μέσω αυτής. Είτε αυτό αφορά τον πάγκο, είτε τον αγωνιστικό κορμό, είτε τα… έργα στο Ρύσιο.! Εδώ, τίθεται όμως μεγαλύτερο ζήτημα. Στην Ευρώπη, τα παρακάτω θεωρούνται σχεδόν αυτονόητα, με στελέχη – γνώστες, ένα επίπεδο κάτω της διοίκησης. Η κεφαλή, συνήθως ο πρόεδρος, στην Ελλάδα καλείται να αναρωτηθεί πρώτα για τα εξής:
– Τι στόχευση έχω ως ομάδα; Άμεσα ή μακροπρόθεσμα
– Ποιο πρόσωπο και γιατί, με ποια κριτήρια, επιλέγω για αυτό; Η επιλογή είναι σωστό να γίνεται από τον ιδιοκτήτη ή εξοπλίζεται η ομάδα με στελέχη, ειδικά γι’ αυτή την δουλειά, γνώστες του χώρου και του τρόπου;
– Συμφωνεί η φιλοσοφία μας;
– Μπορεί/θέλει/έχει το περιθώριο να συμπορευτεί με τις εξελίξεις;
– Να διδαχτεί και να διδάξει;
– Τι εφόδια, απ’ όσα γράφτηκαν, έχω ή μπορώ να του δώσω;
Αυτά είναι ερωτήματα που οφείλουν, για μένα, να απασχολούν το “εργαστήριο ποδοσφαιρικής επιστήμης και μελέτης” του Άρη.
Αν μου έλεγε κάποιος πως ο Καρυπίδης θέτει, στον εαυτό του, στα κατώτερα στελέχη και μετέπειτα στον προπονητή τα ερωτήματα αυτά, θα ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος και σίγουρος. Θα έλεγα πως τα 2 χρόνια συμφωνίας είναι κομμάτι και δείγμα της εξέλιξης. Του προέδρου, του προπονητή, της ομάδας. Του Άρη.
Έρχονται άμεσα προς επίλυση ζητήματα.
ΦΙΦΑ, ρόστερ – μεταγραφές, προετοιμασία, κλήρωση, Ευρωπαϊκό διπλό παιχνίδι.
Τι θέλω; Το καλύτερο στα πάντα. Οπαδός είμαι! Πιο πολύ απ’ αυτά τα επί μέρους, το αν μπει ή όχι η μπάλα στο πλεκτό, ζητάω να στηριχτεί, με βάση το σκεπτικό που ανέλυσα, η επιλογή του κόουτς. Αν δω κάτι τέτοιο, σημαίνει για μένα πώς έμαθα, είμαι κοντά στα πράγματα και στον δρόμο για το πολυσυζητημένο “πιο πάνω επίπεδο”. Δεν θέλω, επ’ ουδενί, μια μέρα του Αυγούστου, του Σεπτεμβρίου ή του Οκτωβρίου να γιορταστεί ξανά ως αυτή της… Μαρμότας!
ΥΓ Προσβλέποντας στο καλό, στην εξέλιξη της ομάδας, ψάχνοντας τον χαμένο μου ρομαντισμό και “του νήματος την άκρη” στα παραπάνω, τα έγραφα ακούγοντας ξανά και ξανά αυτό
Μια ζωή όλο Άρης!!
Σάββατο, 29 Μαΐου 2021
Κίτρινο Βέλος
