Ένα έπος που συνδέει το προσωπικό με το πολιτικό, αποτυπώνει την σκληρή πραγματικότητα που βίωσαν οι Χιλιανοί, ακροβατώντας ανάμεσα στον ρεαλισμό και στην ονειρικότητα.
Το αξέχαστο πρώτο μυθιστόρημα της Χιλιανής Ιζαμπέλ Αλιέντε, με τον ισπανικό τίτλο “La casa de los espiritus” ή αλλιώς “Το Σπίτι Των Πνευμάτων” δημοσιεύτηκε το 1982, έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ και την καθιέρωσε ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της εποχής μας.
Αναμφισβήτητα ένα μυθιστόρημα που συγκαταλέγεται στα έργα του μαγικού ρεαλισμού με πολύ έντονα πολιτικά στοιχεία.
Ένα έργο που δεν αφηγείται απλά την ιστορία της οικογένειας Τρουέμπα μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών, συστήνοντάς μας τρεις γενιές που η κάθε μία καλείται να εκπληρώσει τον προσωπικό της σκοπό σ’ αυτόν τον κόσμο. Αλλά και την οικογενειακή της κληρονομιά, την Ιστορία ολόκληρης της Χιλής, μιας χώρας που δοκιμάστηκε από πολλά, κυρίως από εσωτερικά “χτυπήματα” που την έκαναν να καταρρεύσει και να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Το 1993 μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Bille August και με ένα καστ εξαιρετικών ηθοποιών στους κεντρικούς ρόλους όπως Τζέρεμι Άϊρονς, Μέριλ Στριπ, Γκλέν Κλόουζ, Γουινόνα Ράιντερ, Αντόνιο Μπαντέρας, Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Η ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας της Χιλής στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα περίπου χρόνων, με κεντρικό πρόσωπο μια γυναίκα με “έκτη αίσθηση”, που προβλέπει το μέλλον και επικοινωνεί με τα πνεύματα και με φόντο την κοινωνική και πολιτική ιστορία της χώρας. Στον πυρήνα της ιστορίας βρίσκεται η σχέση ανάμεσα στην γεμάτη ανιδιοτελή αφοσίωση, χαρισματική Κλάρα (Μέριλ Στριπ), που ασχολείται με μυστικιστικές εμπειρίες και τον σκληρά φιλόδοξο άντρα της Εστέμπαν (Τζέρεμι Άϊρονς), που είναι αρνητικός σε κάθε αλλαγή είτε πολιτική, είτε προσωπική.
Μια περήφανη οικογένεια ανεβαίνει στο κοινωνικό υπόβαθρο, πέφτει, καταρρέει και συμφιλιώνεται σε τρεις γενιές. Βιώνει την απόκτηση πλούτου, τη διαφθορά της εξουσίας, την κοινωνική επανάσταση και τη θεραπεία της διαρκούς πνευματικής αγάπης μέσα από την τραγωδία, την εκδίκηση και τη συγχώρεση.
Ο σκληρός πατριάρχης της οικογένειας Εστεμπάν Τρουέμπα, ένας άνθρωπος με αντιφάσεις, πολλά μυστικά, έχει χάσει την ανθρωπότητά του, αλλά όχι την επιθυμία του να αγαπήσει. Ο χρόνος και η μοίρα τον κάνουν να αντιμετωπίζει τους δαίμονες και τελικά μαθαίνει την ευλογία της συγχώρεσης.
Συμβιώνει και επηρεάζεται από τρεις γυναίκες την Κλάρα, την Μπλάνκα και την Άλμπα, τρεις γενιές που σημάδεψαν τη ζωή του. Οι γυναίκες της ταινίας, είναι ανθρώπινες, ντελικάτες και έχουν μέσα τους δύναμη, η κάθε μια με τον δικό της τρόπο. Κάθε γενιά αντιπροσωπεύει και την εξέλιξη, ξεκινώντας από τον αυταρχικό παππού, και καταλήγοντας στην επαναστάτρια εγγονή. Φιγούρες που αντιπροσωπεύουν ομάδες ανθρώπων, και σε περιόδους πολιτικών αναταραχών μοιάζουν γνώριμες, με τον κάθε ένα να εκπροσωπεί και κάτι διαφορετικό.
Στο πολιτικό παρασκήνιο αυτής της οικογενειακής ιστορίας διαδραματίζεται η αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ δύο παρατάξεων, η οποία κορυφώνεται με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα που στη συνέχεια οδηγεί σε μια καταπιεστική δικτατορία.
Η Αλιέντε καταδικάζει το φασισμό, την ανισότητα των τάξεων, τον οικονομικό ιμπεριαλισμό των Η.Π.Α., την θέση της γυναίκας στην τότε κοινωνία και την εκμετάλλευση και εξαθλίωση των ιθαγενών ινδιάνων της χώρας της. Ασκεί κριτική στη λογική και την πρόοδο του δυτικού πολιτισμού, ο οποίος παρουσιάζεται ως αλαζονικός, την τάση αυτού του πολιτισμού να υποτιμά και να θεωρεί κατώτερους όλους τους άλλους.
Προκαλεί συμπάθειες και αντιπάθειες, δημιουργεί στο θεατή μια βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης υπόστασης των χαρακτήρων της ταινίας. Παρά την σκληρή κριτική, αφήνει στο τέλος μια αισιόδοξη νότα ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.
