Αναγούλα
Κανονικά, συνήθιζα να γράφω την άποψή μου για τα της ομάδας, σε αυτά τα αρθράκια. Σωστή; Λάθος; Όσα βλέπω εγώ, τουλάχιστον, σε αυτά που πηγαίνουν τον Άρη μπροστά ή τον κάνουν να βαλτώνει αρκετές φορές, όπως συμβαίνει συχνά φέτος. “Μια κρύο, μια ζεστή”, που λένε, η χρονιά. Κάτι που επαναλήφθηκε στον εντός έδρας αγώνα με τον Volos ΝουΠουΣού, την “μια πόλη μια ομάδα” που γράφει και στο πούλμαν του και κάνει τους Κένταυρους στο Πήλιο να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα γέλια τους κι εμένα να αναγουλιάζω.
Πολλές ομοιότητες αλλά, τελοσπάντων, το πρόβλημα του Άρη δεν είναι ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι, οι πρακτικές μικρών ή μεγαλύτερων, ασήμαντων ή σημαντικών ομάδων στα πέριξ αυτών. Το σημαντικό θα ήταν να μπορεί να κερδίζει τέτοια παιχνίδια, σαν αυτό που πέρασε, να κάνει την ζωή του ευκολότερη, να εκμεταλλεύεται το timing, των δύο σερί νικών, τις γκέλες των υπολοίπων.
Παρόλα αυτά, η ομάδα οφείλει να εξαντλήσει πιθανότητες, άσχετα αν η κλεψύδρα αδειάζει, πλέον. Μία άλλη τέτοια, η πιθανότητα επιστροφής των βαθμών που κερδήθηκαν στο γήπεδο, μας βάζει με άλλα δεδομένα στην εξάδα και στην διεκδίκηση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, αλλά αυτό εντάσσεται στα λάθη της διοίκησης, σε συνδυασμό βέβαια με τις στοχευμένες σε βάρος του Άρη πρακτικές και αποφάσεις. Αυτό το τρίπτυχο, διοίκηση, προπονητές, παίχτες δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, αρμονικά δηλαδή, φέτος και ο καθρέφτης είναι τα αποτελέσματα και το χορτάρι. Εκεί, την Δευτέρα το απόγευμα, φαίνεται πως η ομάδα “παίζει ρέστα”. Υπάρχουν μέρες έως τότε, που πρέπει να δουλέψει, με μόνο σκοπό να μπει έτσι ώστε να κερδίσει.
Η ουσία
Τα παραπάνω θα είχαν μία κάποια αξία, αν δεν μεσολαβούσαν τα τραγικά γεγονότα. Συννενόηση, στρατηγική, ρόλοι, καρτέρι, δολοφονία και αντί σιωπής, άρθρα περισπούδαστων opinion makers. Είπαμε… αναγούλα.
Η ουσία, πλέον, είναι άλλη.
Είναι σημαντικότερο όλων το να τυπωθούν μαζικά μπλουζάκια, με την κραυγή αυτού του παιδιού γραμμένη μπροστά, το “19” και το “Άλκης” στην πλάτη και να φοριέται παντού. Σε Θεσσαλονίκη, σε επαρχία, εντός κι εκτός χώρας. Μία φωνή κάποιου ανθρώπου που, παρά τον θάνατο που έρχονταν, δεν φοβήθηκε, ούτε δίστασε να απαντήσει.
“Τι ομάδα είστε;”
“Άρης”!
Μπορούν να διατεθούν σε χίλιους δυο σκοπούς τα πιθανά έσοδα από μια τέτοια ενέργεια. Υπάρχουν πολλές ιδέες. Η δύναμη της εικόνας, κινούμενης σε όλη την πόλη, θα κάνει τις “ευχές” να αλλάξει η επικαιρότητα να μοιάζουν μάταιες. Ένα “φάντασμα” ενός νέου ανθρώπου που δεν σκοτώσατε, ενός παιδιού που ζει και θα ζει μέχρι να φυσήξει, Βαρδάρης η ψυχή του και να διώξει την βρωμιά, μία και καλή. Μία απάντηση, ενός νέου που δεν φοβήθηκε τα Τάγματα Εφόδου, που θα στοιχειώνει μόνιμα τις συνειδήσεις σας.
Έχε το νου σου στο παιδί
Με το μικρό παιδί μου στο χέρι, προσεγγίζω το σημείο της ενέδρας. Του εξηγώ πως εδώ δολοφόνησαν έναν νέο άνθρωπο, επειδή είπε πως αγαπάει τον Άρη, γιατί αυτοί έμαθαν να μισούν. Ξέρει πως κάπου μέσα μου φοβάμαι, ίσως γιατί σφίγγω παραπάνω το μικρό χεράκι του, όταν φτάνουμε. Φοβάμαι μην ήταν αυτός το θύμα, φοβάμαι μην πλάσω την ψυχούλα του έτσι ώστε να είναι αυτός ο θύτης. Σαν να διάβασε τις σκέψεις μου:
“Μην φοβάσαι, μπαμπά. Θα ερχόμαστε συνέχεια εδώ. Εμείς θα νικήσουμε”!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=bS-l3DTIGAI
Σάββατο 12 Φλεβάρη 2022
Κίτρινο Βέλος
