Σίμτσακ: «Με γεμίζει πιο πολύ η προπονητική – Δεν περνάει μέρα που να μη μιλήσουμε για Άρη»
Ο συνεργάτης του Δημήτρη Πρίφτη στην Ούνιξ Καζάν μίλησε για τη νέα σελίδα στην καριέρα του, για την αγάπη που έχει για τον Άρη, αλλά και για το ελληνικό μπάσκετ. Αναλυτικά είπε:
Για την περιπέτεια που πέρασαν οι Έλληνες της Ρωσίας:
Είμαστε από τους τυχερούς που μπήκαμε στο αεροπλάνο επαναπατρισμού. Τέλος καλό, όλα καλά. Θέλαμε πολύ να βρισκόμαστε στην Ελλάδα γιατί αν συμβεί κάτι άλλο να είσαι στην πατρίδα σου και άλλο σε μία ξένη χώρα που δύσκολα μιλούν την αγγλική γλώσσα. Υπήρχε αυτή η αβεβαιότητα του καινούργιου. Όλες οι συζητήσεις στρέφονταν γύρω από τον κορωνοϊό. Να συζητάς συνέχεια το ίδιο θέμα και να βλέπεις στην τηλεόραση το ίδιο θέμα σου χαλάει κάπως το μυαλό, αλλά τώρα τα πράγματα βελτιώνονται.
Για το ξεκίνημα της προπονητικής καριέρας του στην Ούνιξ Καζάν:
«Κατευθείαν στα βαθιά. Ξεκίνησα σε μία ομάδα με πολύ υψηλούς στόχους και πολύ υψηλού επιπέδου. Είμαι πολύ τυχερός που ο κόουτς Πρίφτης μου έκανε αυτήν την πρόταση. Είναι μια εμπειρία που με ικανοποιεί καθημερινά. Είναι κάτι που με κάνει πιο πολύ ευτυχισμένο απ’ ό,τι όταν ήμουν παίκτης. Δε μου λείπει καθόλου το μπάσκετ. Δεν είμαι από αυτούς που σταμάτησα και σκέφτομαι τι έκανα και τι δεν έκανα και πόσο μου λείπει να σκάω μια μπάλα. Η προπονητική είναι κάτι που με γεμίζει πιο πολύ και όπως βλέπω τον εαυτό μου, δίνω πιο πολύ έμφαση σ’ αυτό και το αγαπάω περισσότερο. Το μπάσκετ το ευχαριστιόμουν, αλλά όπως ξέρετε στις προπονήσεις δεν ήμουν και ο… πρώτος (γέλια)».
Για τη συνεργασία του με τον Δημήτρη Πρίφτη:
«Με πιέζει περισσότερο από όσο όταν ήμουν παίκτης. Ως παίκτης είχα την ευχέρεια να του μιλήσω λίγο διαφορετικά, λες και μια κουβέντα παραπάνω. Τώρα είμαστε συνεργάτες, μου έχει δώσει μία ευκαιρία και επειδή τον αγαπάω πάρα πολύ ως άνθρωπο, θέλω να μπορώ να τον βοηθάω με το 100%. Στην Ελλάδα είμαστε των άκρων, δεν υπάρχει μεσαίο επίπεδο. Ο κόουτς είναι άνθρωπος που τα ξεπέρασε όλα. Παρόλη την κριτική έχει δώσει πάρα πολύ αγάπη στον Άρη και το σύνολο του κόσμου τον έχει στην καρδιά του».
Για τις δυσκολίες του να είσαι σε μία χώρα σαν τη Ρωσία:
«Το πιο δύσκολο είναι οι μετακινήσεις. Πάρα πολλές ώρες στα αεροπλάνα, τεράστιες αποστάσεις. Τα ταξίδια για το πρωτάθλημα της VTB είναι σαν να παίζει μία ελληνική ομάδα στο εξωτερικό. Δεν έχουμε και απευθείας πτήσεις από το Καζάν και ταξιδεύουμε μέσω Μόσχας, οπότε κάτω από 8-9 ώρες πτήσεις δεν έχουμε. Το κρύο είναι πολύ. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό με το χιόνι. Μου άρεσε, αλλά εδώ έρχεται ο Μάρτιος και δε λιώνει, έρχεται ο Απρίλιος και δε λιώνει (γέλια). Θες λίγο ήλιο, λίγο θάλασσα, λίγο Ελλαδίτσα».
Για τη συνύπαρξη αρκετών Ελλήνων στην Ούνιξ:
«Ήμουν πολύ τυχερός γιατί ήμουν με ανθρώπους όπως ο κόουτς Πρίφτης και ο Θωμάς Νίκου, με τους οποίους συνεργαζόμουν για χρόνια ως παίκτης. Άλλη η θέση μου βέβαια τώρα. Είχαμε τον Κολντεμπέλα που επίσης μιλάει ελληνικά και είναι εξαιρετικό παιδί, με έχει βοηθήσει. Το τάιμινγκ που έγινε η μετάβασή μου από παίκτης σε προπονητή, ήταν τέλειο. Άλλοι προπονητές για να πάρουν αυτήν την ευκαιρία έχουν περάσει χρόνια και χρόνια σε άλλες ομάδες. Εμένα μου δόθηκε από την πρώτη στιγμή και γι’ αυτό προσπαθώ να δίνω το 100% στους ανθρώπους μου που έδωσαν αυτήν την ευκαιρία».
Για τη VTB LEAGUE:
«Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Εδώ καμία ομάδα δε σταματάει να παίζει επειδή δεν είναι μέσα στους στόχους της. Όλες οι ομάδες κρατούσαν τους παίκτες ως το τέλος και είναι ανταγωνιστικές. Είναι λίγκα τριών ταχυτήτων. Είναι η ΤΣΣΚΑ και φέτος η Χίμκι και η Ζενίτ με πολύ μεγάλα μπάτζετ. Μετά βρισκόμαστε εμείς και η Λοκομοτίβ και στη συνέχεια οι υπόλοιπες οι οποίες για τα δεδομένα της Ελλάδας έχουν πολύ μεγάλα μπάτζετ.
Για την Ούνιξ:
«Το να συνεργάζομαι με τέτοιους παίκτες με κάνει κι εμένα καλύτερο. Η επιλογή των παικτών είναι του κόουτς Πρίφτη ο οποίος σπάνια πέφτει έξω. Το έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια, είναι πολύ επιλεκτικός και προσεκτικός. Όταν έχεις να διαχειριστείς ένα μεγαλύτερο μπάτζετ, πρέπει να σέβεσαι τα λεφτά που σου δίνουν και να τα δίνεις για να κάνεις μια ομάδα καλή. Είναι πιο δύσκολο γιατί οι ευθύνες είναι μεγαλύτερε.».
Για το πώς αντιμετώπισαν οι Ρώσοι τους Έλληνες:
«Μας συμπεριφέρονται πολύ σωστά. Επειδή είμαι εκεί χωρίς την οικογένεια, δεν έχω κάποιο πρόβλημα μας το λύνουν αμέσως. Υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους της ομάδας και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί. Όλοι είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τις συνθήκες και την πόλη. Εμείς κάνουμε ό,τι έκανε ο κόουτς σε όλες τις ομάδες. Είμαστε όλη την ημέρα στο γήπεδο και ασχολούμαστε αποκλειστικά με την ομάδα. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. Υπάρχει το οικογενειακό κλίμα οπότε κι εμείς προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο».
Για το αν έχουν μάθει τη γλώσσα:
«Έχουμε μάθει τα κλασικά και τις… βρισιές (γέλια). Αυτό γίνεται συνήθως γιατί όταν συμβαίνει κάτι, θέλεις να εκφραστείς, οπότε λες ποια είναι η πιο κοινή αλλά και… καθωσπρέπει βρισιά!».
Για το ότι τα έδινε όλα στο παρκέ:
«Η ώρα του αγώνα με γέμισε πάρα πολύ. Την περίμενα όλη την εβδομάδα. Με έκανε να νιώθω πολύ όμορφα και να ξεχνάω πολλά πράγματα το να μπαίνω σε ένα γήπεδο γεμάτο με κόσμο. Γι’ αυτό έβγαζα αυτήν την ενέργεια».
Για την πολύ καλή πορεία των Ελλήνων προπονητών:
«Το μπάσκετ είναι στο DNA του Έλληνα. Είμαστε τυχεροί γιατί η τότε μεγάλη σέρβικη σχολή ήταν στην Ελλάδα και βοήθησε τους Έλληνες προπονητές να μάθουν κάποια πράγματα. Όμως οι Έλληνες το εξέλιξαν, να τα προσαρμόσουν στα ελληνικά δεδομένα και αυτό εκτιμάται από όλους στην Ευρώπη. Σπάνια Έλληνας προπονητής θα απολυθεί στην Ευρώπη μεσούσης της περιόδου. Έχουν πάρει αρκετά ευρωπαϊκά τρόπαια οι Έλληνες κόουτς κι αυτό βοηθά και τους υπόλοιπους που θέλουν να βγουν έξω. Μακάρι να γίνουν περισσότεροι. Έχουμε περισσότερο την τακτική, αλλά και ότι κάθε μέρα στην προπόνηση δεν αφήνουμε κάτι να περάσει… στο ντούκου. Δεν αφήνουμε μέρα, προπόνηση ή αγώνα να περάσουν χωρίς να κάνουμε μία παρατήρηση, να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε.
Στην Ευρώπη υπάρχει πολύ μεγάλη αθλητικότητα, οπότε το να καταφέρεις να περάσεις στους παίκτες το σκεπτικό της τακτικής, δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό σύνολο. Εγώ όταν πήγα στην Ούνιξ και είδα την προπόνηση που γινόταν, τρόμαξα! Είπα «έτσι κάνουν προπόνηση εδώ;». Αν έμπαινα εγώ να κάνω προπόνηση, δε θα προλάβαινα κανέναν (γέλια)».
Για το δέσιμο που δημιουργήθηκε όταν έπαιζε στον Άρη:
«Ασχολούμαστε πάρα πολύ, έχουμε επαφές με πολλά μέλη της ομάδας. Υπάρχει ένα γκρουπ στο οποίο είμαστε και μιλάμε σε καθημερινή βάση, σχολιάζουμε. Ήταν μία τριετία εξαιρετική για μένα. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Υπάρχει σε καθημερινή βάση στο γραφείο μας η αναφορά στην ομάδα. Παρακολουθούμε με μεγάλη αγωνία τα ματς και τις εξελίξεις. Θέλουμε να βλέπουμε τον Άρη να προχωρά σε σωστό δρόμο και να βρεθεί εκεί που του αρμόζει».
Για τις αιτίες που ο Άρης έφτασε χαμηλά:
«Πρώτον και κυριότερον ήταν η κακοδιαχείριση των προηγούμενων χρόνων, τα χρέη που δημιουργήθηκαν στην ομάδα. Όταν στην τσέπη έχεις 50 αλλά κάνεις ομάδα με 200, κάποια στιγμή θα σε φέρει πολύ πίσω. Δεύτερον, η αυτογνωσία και η αυτοκριτική. Πρέπει να ξέρουν που βρίσκεται η ομάδα και τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα. Στην Ελλάδα έχουμε τα… λόγια. Να βρεθούν οι άνθρωποι που σιωπηλά θα βάλουν την ομάδα πάνω απ’ όλους και με τη βοήθεια όλων, βήμα βήμα, να μπει ξανά στο σωστό δρόμο».
Για την αγάπη του κόσμου του Άρη προς τον ίδιο:
«Κι εδώ θα πω για την αυτογνωσία. Ήξερα ότι είμαι ατάλαντος, ότι δεν μπορώ να κάνω ό,τι άλλοι παίκτες και προσπαθούσα να τα εξισορροπήσω με άλλα πράγματα για να προσφέρω στην ομάδα. Ο κόσμος του Άρη γνωρίζει από μπάσκετ και το εκτίμησε. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώριζα από τα άλλα παιδιά. Είχαμε παίκτες που επίσης ήταν παθιασμένοι και ήξεραν πολύ μπάσκετ. Ήταν και το σύνολο έτσι που μπορούσα κι εγώ να προσφέρω κάτι στην ομάδα. Το χαρακτηριστικό ήταν ότι όλα τα παιδιά διψούσαν για κάτι παραπάνω. Δεν ήταν φτασμένοι παίκτες που ήρθαν για να περάσουν μια χρονιά. Όλοι είχαν στόχους, διψούσαν για αίμα».
Για τον Οκάρο Ουάιτ:
«Τον συζήτησε ο κόουτς το περασμένο καλοκαίρι, μίλησα κι εγώ μαζί του. Ακόμα είναι σε επαφή μαζί μας και θυμάται τα καλύτερα, όπως και ο ΜακΝιλ. Εγώ βγάζω το καπέλο στον Οκάρο για την επιμονή του να παίξει στο ΝΒΑ, είναι κάτι που δύσκολα το κάνεις. Άφησε στην άκρη πολλά λεφτά για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μακάρι να μπορέσω να το περάσω κι εγώ αυτό σε κάποια παιδιά, να κυνηγήσουν το όνειρό τους και να μην ακούν άλλους. Κατάφερε να παίξει, έκανε κάποιες χρονιές που ήθελε, αλλά ήταν άτυχος με τους τραυματισμούς. Αν βάλει κάτι στο μυαλό του, θα το πραγματοποιήσει».
Για την επόμενη χρονιά:
«Η περίοδος της καραντίνας μας βοήθησε ώστε να δούμε πολλούς παίκτες, κάποια ονόματα που και οι ίδιοι δεν ξέραμε. Είναι πολύ νωρίς, πρέπει να δούμε πώς θα συνεχιστεί το μπάσκετ τη νέα σεζόν. Είμαστε σε αναμονή, βαδίζουμε προς το άγνωστο».
Για τις μάχες με την ΤΣΣΚΑ:
«Είναι δύσκολο να την κατεβάσεις από την κορυφή. Ο Ιτούδης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και μακάρι να μπορέσουμε να βαδίσουμε στα βήματά του και να ζήσουμε τις επιτυχίες που γεύτηκε ο ίδιος».
Για την Εθνική Ομάδα και αν μπορεί να γίνει ένα «ιερατείο» προπονητών:
«Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει. Έχοντας γνωρίσει και βρεθεί αντίπαλος με κάποιους απ’ αυτούς τους προπονητές, δε βλέπω κάποιον που να σκέφτεται τον εαυτό του. Είναι άνθρωπου με ανοιχτό μυαλό, εξελίσσονται και η συνεργασία τους θα μπορούσε να φέρει θετικά αποτελέσματα και να απορροφήσει κραδασμούς από τυχόν στραβά αποτελέσματα. Έχουμε την τύχη να διαθέτουμε τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Το θέμα είναι να μη χαλαρώνουμε. Θέλει παίκτες δίπλα του που να τον συμπληρώνουν. Πρέπει να γίνει σωστή επιλογή, να αποδεχτούν το ρόλο τους οι παίκτες και πιστεύω ότι επειδή τα ξέρω τα πιο πολλά παιδιά, είναι χαρακτήρες που μπορούν να το πετύχουν».
Για την έλλειψη σουτέρ στην Ελλάδα:
«Θα μιλήσω από προσωπική εμπειρία. Όταν βλέπουν κάποια ψηλά παιδιά να ξεχωρίζουν από τα άλλα, αντί να τα βοηθήσουν να βελτιώσουν την τεχνική τους, τα χρησιμοποιούν για να πετπύχουν το σκοπό τους. Εγώ είμαι κατά όλων των βραβείων και των βοηθημάτων που δίνουν στις μικρές ηλικίες, όπως η μοριοδότηση αν κερδίσεις το πρωτάθλημα. Έτσι τα παιδιά δε βελτιώνονται, οι προπονητές από ένστικτο κοιτούν να κερδίσει η ομάδα τους και είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά. Πρέπει να ρισκάρουμε παραπάνω στις μικρές ηλικίες, να βγάλουμε από το μυαλό μας τη νίκη και την ήττα και να τα βοηθήσουμε στα βασικά του μπάσκετ».
Για τις διαφορές της σημερινής νέας γενιάς με την παλιότερη:
«Είναι διαφορετικές οι εποχές. Πριν μία εβδομάδα πήγα στην περιοχή που μεγάλωσα, του Ζωγράφου, και πέρασα από μία γειτονιά που είχε τρία γήπεδα μπάσκετ, με πάρα πολλές ομάδες, και τα έχουν κάνει γήπεδα τένις. Πρέπει να το στηρίξει και η Πολιτεία. Παλιά περίμενε κόσμος στη σειρά για να παίξει. Τώρα έχει αλλάξει η εποχή αλλά πρέπει να προωθήσουμε το άθλημα που μας ταιριάζει πάρα πολύ, να βλέπουμε παιδιά να βγαίνουν από το σπίτι. Κι εγώ υπήρξα… καμένος για κάποιο καιρό με τα social media. Κατάφερα και απεγκλωβίστηκα».
Για την Basket League:
«Πρέπει να μπουν κανόνες. Είναι απλό αλλά και δύσκολο. Να μπουν ομάδες με συγκεκριμένο μπάτζετ, όσοι χρωστούν να μην μπορούν να παίξουν, να έχεις ένα συγκεκριμένο γήπεδο με προδιαγραφές για να αγωνιστείς. Πράγματα που είναι αυτονόητα σε όλες τις χώρες αλλά όχι στην Ελλάδα. Αν το δουν αυτό να συμβαίνει, τα νέα παιδιά θα θέλουν να πάνε στο μπάσκετ. Βλέποντας ομάδες που χρωστάνε, που όταν σώζονται διώχνουν τους παίκτες, λένε τι να πάω να κάνω… Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, ότι από αύριο θα γίνουν αυτά τα πράγματα, για το καλό του μπάσκετ, για το μέλλον. Αν το συζητάμε συνέχεια δε θα βρεθεί άκρη».
Για τη συνέχεια της σεζόν:
«Το βλέπω δύσκολο. Δεν μπορείς να μπεις και να βγεις από τη Ρωσία και δεν ξέρω πώς θα μπορέσουν οι ομάδες να πάρουν μέρος στο υπόλοιπο της διοργάνωσης. Κάθε χώρα έχει τους δικούς της κανόνες. Η Ούνιξ είναι μια ομάδα που θέλει να συμμετάσχει πολύ στην Ευρωλίγκα και αν της παρουσιαστεί η ευκαιρία, θα την αρπάξει από τα μαλλιά. Δεν είναι ομάδα που θα παίξει απλά για να παίξει εκεί».
Για την Ευρωλίγκα:
«Οι ομάδες που βάζουν χρήματα στη Ρωσία είναι πολλές. Από την άλλη δεν μπορείς να βάζεις στην Ευρωλίγκα μόνο ομάδες που βάζουν πολλά λεφτά γιατί θα μειώσεις τις χώρες. Πρέπει να βρεθεί μία μέση λύση. Αυτό που έγινε με το EuroCup, όπου στην Ευρωλίγκα θα παίξουν και ο φιναλίστ και ο τροπαιούχος, είναι πολύ σωστό».
