“Έπαιζε περίπου όλα τα στυλ που μπορούσες να φανταστείς αλλά χωρίς ίχνος φιγούρας. Εντάξει, έκανε μερικά κολπάκια, παίζοντας με τα δόντια και πίσω από την πλάτη, αλλά δεν σου δημιουργούσε καθόλου την αίσθηση ότι το έκανε για να εντυπωσιάσει…” (Εric Clapton)
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας:
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1966, ο Jimmy James αναχώρησε από τη Νέα Υόρκη με μια πτήση της PanAm και λίγες ώρες αργότερα έφτασε στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου σαν Jimi Hendrix. Ήταν ελάχιστα γνωστός στην πατρίδα του, κυρίως σαν ένας ταλαντούχος session μουσικός, και παντελώς άγνωστος στο Λονδίνο. O James Marshall Hendrix είχε γεννηθεί στο Σιάτλ στις 27 Νοεμβρίου 1942 από έναν μάλλον αδιάφορο πατέρα και μια μητέρα που τον λάτρευε αλλά πέθανε όταν ο Jimi ήταν 15 χρονών.
Πάνω κάτω στην ίδια ηλικία απέκτησε την πρώτη του κιθάρα και άρχισε να μαθαίνει μόνος του, επηρεασμένος από μπλουζίστες όπως ο Muddy Waters και ο Albert King. Λίγο αργότερα, ο Jimi κατατάχθηκε στην ιστορική αμερικανική 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία που τα ξημερώματα της 6 Ιουνίου 1944 είχε προσγειωθεί στη Νορμανδία, πίσω από τις γραμμές των ναζί, για να φτάσει έπειτα από σκληρές προσπάθειες μέχρι την καρδιά της αιματοβαμμένης χιτλερικής αυτοκρατορίας, συμβάλλοντας στην κατάρρευσή της. Ο Jimi μισούσε το στρατό, αλλά επειδή είχε συλληφθεί δυο φορές οδηγώντας κλεμμένο αυτοκίνητο δεν είχε άλλη επιλογή προκειμένου να μην καταλήξει στη φυλακή.
Στο μεσοδιάστημα, μέχρι την άφιξή του στη βρετανική πρωτεύουσα, είχε συνεργαστεί σαν session μουσικός παίζοντας σε διάφορα σχήματά, με σημαντικότερα την μπάντα του Little Richard και τους Isley Brothers, πριν αποφασίσει να ακολουθήσει δική του πορεία στη μουσική. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου απέκτησε έναν μικρό κύκλο θαυμαστών, ανάμεσά τους ο John Cale των Velvet Underground, αλλά η μεγάλη στιγμή έφτασε ένα βράδυ στο Cafe Wha?, στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, όταν τον είδε ο μπασίστας των Animals, Chas Chandler, και αποφάσισε να τον πάρει υπό την προστασία του. Σύντομα ο Chandler έπεισε τον Jimi να μετακομίσει στο πεινασμένο για blues Λονδίνο και το βράδυ της άφιξής του ο Hendrix έκανε το ντεμπούτο του στο βρετανικό έδαφος, σε μια αυτοσχέδια εμφάνιση στο κλαμπ The Scotch of St James, παίζοντας με μια κιθάρα Wandre του 1960 που του είχε δανείσει ο Zoot Money και που σήμερα εκτίθεται στο χώρο της πρώτης λονδρέζικης κατοικίας του Hendrix στην Μπρούκ Στριτ.
Μια ακριβώς εβδομάδα μετά την άφιξή του, όταν το ημερολόγιο έγραφε 1 Οκτωβρίου 1966, ο Jimi βρέθηκε για δεύτερη φορά στη σκηνή. Το επίσημο ντεμπούτο του με τους Experience αργούσε ακόμα μερικές ημέρες και ο νεαρός κιθαρίστας καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα. Εκείνο το βράδυ, ο Chandler τον πήρε μαζί του για να παρακολουθήσουν μια συναυλία των Cream στο London Polytechnic. Λίγο πριν την εμφάνιση του βρετανικού τρίο, ο Chandler σύστησε τον Jimi στον Eric Clapton. Σύμφωνα με τον κιθαρίστα των Cream, ο Hendrix ήταν πολύ συνεσταλμένος, απέφευγε να τον κοιτάζει στα μάτια, ωστόσο ρώτησε τον Clapton αν θα μπορούσε να παίξει ένα δυο κομμάτια με το συγκρότημα και ο Clapton συμφώνησε, περισσότερο από περιέργεια. O Jimi κάθισε ανάμεσα στο ακροατήριο εμφανέστατα νευρικός, αγωνιώντας για τη στιγμή που το συγκρότημα θα τον καλούσε στη σκηνή.
Στη μέση της συναυλίας των Cream, o Jimi ανέβηκε στη σκηνή και παρουσίασε μια ξέφρενη εκτέλεση του “Killing Floor”, ενός τραγουδιού του Howlin’ Wolf, το οποίο αργότερα θα συμπεριλάμβανε συχνά στο live ρεπερτόριό του. “Εκείνες τις μέρες είχε πλάκα επειδή ανέβαζες στη σκηνή όποιον κατάφερνε να σε πείσει ότι ήξερε να παίζει”, θυμόταν αργότερα ο Clapton. “Σηκώθηκε και τίναξε τα μυαλά μας στον αέρα. Σκέφθηκα, ωραία, να ένας άνθρωπος που ενσαρκώνει όλα αυτά που γουστάρω να παίζω και βρίσκεται μαζί μου στη σκηνή. Το εξέλαβα σαν προνόμιο, είναι κάτι που κανείς δεν πρόκειται να το ξεπεράσει. Εκείνη η νύχτα έχει μείνει για πάντα στο μυαλό μου αλλά ελάχιστοι από τους παριστάμενους εκείνη τη νύχτα ζουν ακόμα για να τη θυμούνται. Έπαιζε περίπου όλα τα στυλ που μπορούσες να φανταστείς αλλά χωρίς ίχνος φιγούρας. Εντάξει, έκανε μερικά κολπάκια, παίζοντας με τα δόντια και πίσω από την πλάτη, αλλά δεν σου δημιουργούσε καθόλου την αίσθηση ότι το έκανε για να εντυπωσιάσει. Όταν έφυγε από τη σκηνή, η ζωή μου είχε αλλάξει για πάντα. Με θυμάμαι να σκέφτομαι ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι πολύ δυνατό. Τρόμαξα, επειδή ήταν σαφές ότι θα γινόταν τεράστιος σταρ κι ότι ενώ εμείς ακόμα ψαχνόμασταν, είχε εμφανιστεί το πρωτότυπο”, Σύμφωνα με μια άλλη αφήγηση, όταν τελείωσε η συναυλία, ο Clapton πλησίασε φανερά εκνευρισμένος τον Chandler και του είπε: “Μα γιατί δεν μου είπες ότι ήταν τόοοοσο καλός, ο γαμημένος;”
Στις 25 Νοεμβρίου 1966, έπειτα από τέσσερις εμφανίσεις στη Γαλλία ανοίγοντας για τον Johnny Hallyday, ο Jimi Hendrix και οι Experience, έδωσαν την πρώτη τους λονδρέζικη συναυλία τους στο ιστορικό κλαμπ Bag o’ Nails, αφήνοντας άφωνο το κοινό, ανάμεσα στο οποίο βρίσκονταν, μεταξύ άλλων γνωστών καλλιτεχνών, ο Clapton, ο John Lennon, ο Paul McCartney, ο Jeff Beck, ο Pete Townsend, ο Brian Jones και ο Mick Jagger Ο Kevin Ayers ήταν επίσης παρών και σε μια πολύ μεταγενέστερη συνέντευξή του δήλωσε ότι το μόνο που άκουγες γύρω ήταν επιφωνήματα έκπληξης και ενθουσιασμού, βλαστήμιες, και φράσεις του στυλ “Μα τι κάνει ο… “
Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή…
ΠΗΓΗ: www.merlins.gr
