Όταν κάποιος δεν είναι φίλος μου ή, ακόμα παραπάνω, είναι αντίπαλος, με πολεμά με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, με σκοπό να με μειώσει, να με αποδυναμώσει για να καρπωθεί όλα τα οφέλη, ένας “κακός γείτονας” ας πούμε, εφαρμόζω ένα πράγμα όταν στο σπιτικό του υπάρχει μεγάλη χαρά ή μεγάλη λύπη.
Κρατάω απόσταση, για κάποιες ημέρες. Ούτε κάνω πως χαίρομαι στο γλέντι του, υποκριτικά, αλλά ούτε και γελάω στην λύπη του, εκδικητικά. Κάποτε, ήμουν αλλιώς. Νεότερος, το αίμα έβραζε, ζητούσα εκδίκηση για την διαχρονική, κομπλεξική του στάση σε παλιότερες επιτυχίες μου. Πέρασε ο καιρός. Αποφάσισα πως δεν θα γίνω σαν αυτόν. Άλλαξα. Είμαι μεγάλος…
Αποτελέσματα των παραπάνω είναι να έχω καθαρό το μυαλό μου, να κοιτάω τον δικό μου δρόμο, να μην αποπροσανατολίζομαι. Δεν χρειάζεται ανάλυση για όσα με χωρίζουν απ’ τον γείτονα ως κουλτούρα, ως σκέψη, ως πρακτική. Ούτε για όσα επιδιώκει, κάποτε πιο κρυφά, άλλα χρόνια φανερότερα. Ξέρω, σίγουρα, πως η όποια επιτυχία ή αποτυχία του δεν (πρέπει να) είναι κάτι που επηρεάζει τις δικές μου, αντίστοιχες στιγμές. Το ξέρω, γιατί είμαι μεγάλος. Αν δεν το ξέρω, είμαι μικρός. Μέγιστη αλήθεια.
Διάλειμμα… https://m.youtube.com/watch?v=g6i72GfYE6M
Συνεχίζω…
Πέρασαν, πλέον, οι 2-3 μέρες “των άλλων”, των όποιων άλλων. Του αλαζόνα γείτονα, του λιμανίσιου με την μεγάλη έπαρση. Τα δικά τους δικά τους. Τα δικά μου δικά μου. Οι επιλογές μου και μόνο αυτές καθορίζουν τον δρόμο μου. Επιλογές που έχουν ένα εμπόδιο, αρχικά, μπροστά. Το περιβόητο “μπαν” της ΦΙΦΑ. Λίγες ημέρες υπομονή και ακολουθούν τα υπόλοιπα, που αφορούν την στελέχωση του επόμενου ρόστερ. Κάποιοι θα φύγουν, θα πωληθούν, κάποιοι θα έρθουν, θα αγοραστούν. Η δουλειά και η προεργασία, για κάθε ενδεχόμενο, πρέπει να τρέχει συνεχώς εντός των τειχών. Αυτά, η αγωνιστική ενίσχυση, είναι μόνο ένα απ’ τα πολλά και δεν είναι κάτι απλό. Εδώ που έφτασε η ομάδα, είναι επιτακτική όχι μόνο η “ψυχή ρε”, που στο 2021 δεν περνάει, αλλά ούτε μόνο η ποσότητα. Πρωτίστως, η ποιότητα, η προσθήκη ποιοτικών παικτών και ανάμεσά τους τουλάχιστον 3 ηγετικών φυσιογνωμιών, θα οδηγήσει (στην καθιέρωση και) στο πιο πάνω σκαλί.
Έχει πολλά επίπεδα δουλειάς και στόχευσης η ομάδα, ο Σύλλογος, πέραν των παραπάνω. Στελέχωση, περαιτέρω “άνοιγμα” στην πόλη, στην αγορά, στο “μάτι”. Πράγματα που, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, φέρνουν έσοδα και κάνουν ευκολότερη την ποδοσφαιρική ζωή μας. Είμαι εδώ, είμαι δυνατός, εξελίσσομαι. Παίρνω πίσω κομμάτι όσων μου αναλογούν. Σχέδιο και εφαρμογή. Καθόλου εφησυχασμός.
Το μάτι μου, φεύγει απ’ την “γειτονιά”, απ’ όσα με κρατάνε δέσμιο. Βλέπω πού είμαι, στοχεύω στα πιο επάνω, ανεβάζω τον πήχυ, σταθεροποιούμαι. Δημιουργώ συνθήκες ώστε να (μην ονειροβατώ αλλά να) διεκδικώ με αξιώσεις. Δυναμώνω. Κάποιες φορές πιο αργά, κάποιες λίγο γρηγορότερα.
Ο δρόμος είναι συνεχής και μακρύς. Τον κοιτάζω, ξανά, απ’ το παράθυρο. Έκλεισα αυτό που κοιτάζει στην αυλή του γείτονα. Έχω φράχτη και σκυλιά εκεί. Δεν φοβάμαι τίποτα. Στο παράθυρο που κοιτάζω τώρα, βλέπω παραδείγματα. Γαλλία, ένα πολύ σημαντικό, που δείχνει πως “κανένα ρόστερ από μόνο του και καμία οικονομική ψαλίδα” δεν αρκεί για να εξασφαλίσει τίτλους.
Λιλ, το όνομα μιας “άσημης” οικονομικά ομάδας απέναντι σε πετροδόλαρα και Σεΐχηδες. Δουλειά, η απάντηση και έξυπνες, στοχευμένες επιλογές. Θέλω να βελτιώνομαι, στον δρόμο που πρέπει να διανύσω. Να βλέπω, να παρατηρώ, να αντιγράφω πρακτικές. Που μου ταιριάζουν. Και να κλείνω αυτιά. Ο δρόμος του Οδυσσέα είναι αυτός του Άρη. Ο ίδιος. Ούτε οι Σειρήνες, ούτε τα νησιά της έπαρσης “του Ήλιου”, ούτε οι εχθροί, οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες θα με παρασύρουν. Ούτε καν η Κίρκη και η Καλυψώ θα με μαγέψουν, ξανά. Ο στόχος. Η Ιθάκη. Μόνο όταν φτάσω στο σπίτι μου, δυνατός, έτοιμος πνευματικά και σωματικά, θα αντιμετωπίσω όσους τώρα τρώγονται αναμεταξύ τους πίνοντας κρασί μεθυσμένοι. Τους Μνηστήρες της δόξας. Εγώ, ακόμα είμαι στον δρόμο και δεν μπορώ να χάνω το βλέμμα και το μυαλό.
Βήμα βήμα, μόνο Άρης.
Πάνω απ’ όλα ο Άρης!!
Υπό τους ήχους… https://m.youtube.com/watch?v=rSkD4RXaDAs
25 Μαΐου 2021, Τρίτη
Κίτρινο Βέλος
