Ο Άρης μπορεί να έπαιξε με την φωτιά όμως δεν κάηκε… τον έκαψαν
O Άρης κινδύνεψε να χάσει μία δική του νίκη, αλλά τελικά δεν ήταν ο υπαίτιος για τους δύο χαμένους βαθμούς.
Μπορεί να θελήσει αρκετός κόσμος να μιλήσει αγωνιστικά, και δεν θα έχει άδικο. Ο Άρης είχε δύο τρομερές ευκαιρίες μετά το 0-2 για να πετύχει τρίτο γκολ και να τελειώσει το ματς. Η μία το σουτ του Μάνου που κόπηκε από τον Βιερίνια -με τον Ζίβκοβιτς εκτός- και η άλλη μία αντεπίθεση τρεις με έναν που εκτελέστηκε λάθος.
Ακόμη προς το τέλος του ματς η ομάδα κλείστηκε πίσω. Μπορεί να μην είχε δυνάμεις, μπορεί να ήταν θέμα ψυχολογίας, κλείστηκε πάντως. Έδειξε αποδιοργανωμένος, έχασε πολλές μονομαχίες και με κάποιον τρόπο η περιοχή έδειχνε πιο άδεια όσο περνούσε η ώρα.
Όλα αυτά δεκτά. Λόγω τακτικής; Λόγω κούρασης; Λόγω ψυχολογίας; Ο Άρης έπαιξε με την φωτιά. Το θέμα όμως είναι ότι δεν κάηκε, αλλά τον έκαψαν.
Γιατί ακόμη και αν ο Άρης δεν ήταν καλός στο τέλος, ακόμη και αν έγινε λάθος στην άμυνα στο 1-2, ποτέ κανένας διαιτητής δεν έχει δικαίωμα να αποφασίσει το αποτέλεσμα.
Ο Μαρτσίνιακ αυτό έκανε. Έδωσε ένα ανύπαρκτο πέναλτι, για το οποίο δεν πήγε στο VAR. Ήξερε και ο ίδιος πως αν πήγαινε θα έπρεπε να το πάρει πίσω. Να δείξει ότι έκανε δεύτερο σοβαρότατο λάθος σε τέτοιου είδους θέση.
Και έτσι απλά αποφάσισε να κάνει δώρο στον ΠΑΟΚ δύο βαθμούς και να αλλοιώσει την βαθμολογία ενόψει των πλέι-οφ. Περιμένουμε τι θα πει και ο Κλάτενμπεργκ, αλλά και να δικαιώσει τον Άρη (που λογικά θα το κάνει) δεν θα αλλάξει κάτι.
Μπορούμε να μιλήσουμε για τα αγωνιστικά, μπορούμε να μιλήσουμε για το ότι ο Άρης έπαιξε με την φωτιά. Τελικά όμως δεν κάηκε. Τον έκαψαν, και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.
