Ακούς “σωματοφύλακας” και σκέφτεσαι bodyguard, άντε Γουίτνεϊ Χιούστον και Κέβιν Κόστνερ αν είσαι ρομαντικός! Αν είσαι κάνας περπατημένος, σίγουρα θα πάει ο νους σε φουσκωτούς, άσβερκους, αυτούς με τις κρύες φάτσες κλπ κλπ
Σήμερα, θα προσεγγίσουμε διαφορετικά τον όρο. Πολυδιαβασμένο το σχετικό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά, εμπνέει ακόμα, ειδικά όποτε συνειδητοποιούμε πως βρίσκει εφαρμογή σε μας, στον Άρη, η φράση. “Ένας για όλους, όλοι για έναν”!
Παίξε… για μας!
Εκείνο το Δευτεριάτικο, βροχερό, βραδάκι του Αυγούστου στην Λαμία ήταν μια υπενθύμιση, μια οπαδική επίκληση στο συναίσθημα. Και το συναίσθημα μιλάει σε πρώτο ενικό κι ας αυτό εκφράζεται από 11+ ανθρώπους στο χορτάρι και όχι μόνο. “Το σήμα πιστά ακολουθώ”, τα κιτρινόμαυρα χρώματα, τον Άρη κι αυτά τα αντιπροσωπεύουν αλλού 5 ή 6 παίχτες, ανάλογα το άθλημα κι άλλου 11. Μιλώντας για ποδόσφαιρο. Στα μάτια, στην οπαδική ψυχή μου είναι ένα, όλοι τους. Όλοι για έναν. Κι εμείς, εντός ή εκτός, έτσι μάθαμε να λειτουργούμε, με τα χρόνια. Έτσι μας έμαθαν, έτσι μαθαίνουμε στους επόμενους. “Άρη, Άρη καψούρα μου μεγάλη… Για σένα”! Και αναμεταξύ μας, σε πούλμαν και αυτοκίνητα το ίδιο. Μοίρασμα. Κι αν κάποιος δεν την βγάζει, πλάτη οι άλλοι. Το σάντουιτς στην μέση ή στα τρία και ούτω καθεξής. Και περνώντας τα χρόνια δεν ξεχάσαμε κανέναν απ’ όσους ήταν δίπλα μας. “Και για τ’ αδέρφια, που χαθήκανε κι εμείς… δεν τους ξεχνάμε”!
Εκείνο το βράδυ, άλλο ένα σε μία διαδρομή συνεχούς στήριξης και πείσματος και πίστης, ήρθε η κερκίδα να τραγουδήσει την νέα εποχή. Όχι νέα όπως το (γνωστό και ως) “Modern football”, καινούργια αλλά βγαλμένη απ’ τα παλιά. Συνέχεια του “Μια ζωή μαζί σου”. Αιώνια πιστοί, σωματοφύλακες μιας πορείας δεκαετιών και υπενθύμισης και προσμονής. Να γίνεις τόσο μεγάλος ώστε να πάψουμε να βάζουμε πλάτη για να σηκώνεσαι. Να είναι η δικιά σου πλάτη αυτή που θα στηριζόμαστε και θα φωνάζουμε “δυνατά, πιο Δυνατά, πιο ΔΥΝΑΤΑ”!! Εκείνο το βράδυ, σκόραραν ο Γκάμα, ο Ματέο και ο Ντιγκινί. Με ανάποδη σειρά. Την περασμένη Δευτέρα, με ανάποδη σειρά ξανά, σκόραραν ο Ματέο, ο Γκάμα και το “7” του Ντιγκινί, με νέο κάτοχο τον Μαντσίνι εδώ και καιρό. Ασυναίσθητα, θυμήθηκα τον επικό πανηγυρισμό, τον θεό Άρη, αυτόν του πολέμου, στο χόρτο, μπροστά στην κερκίδα. Εσείς για μας, εμείς για σας και ο συμβολισμός… Όλοι μαζί, ο Άρης! Στιγμιαία ανατρίχιασα!!
Για σένα ήρθα… πάλι!
Η ομάδα προοδεύει, αναφερόμενοι στο παικτικό κομμάτι, στην αγωνιστική ενίσχυση, στον τρόπο παιχνιδιού. Μέσα από σωστές, αλλά και λάθος αποφάσεις, όπως είναι η ζωή του καθενός μας δηλαδή, διεκδικεί πράγματα που “ξέχασε” από δικά της και αλλονών λάθη και που χάνονται πολύ πίσω στον χρόνο. Η αλήθεια είναι αυτή και όποιος θέλει την βλέπει. Ζούμε σε εποχές μυστήριες. Πολλοί έχουν λόγο, άποψη, όποιος επιθυμεί κάνει πχ ένα κανάλι στο YouTube, ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο, οι περισσότεροι μέσω social media και αναπτύσσει άποψη. Δεκτόν, σε ό,τι αφορά την δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης. Παγίδα, απ’ την άλλη. Ένα παραπάνω στην πόλη αυτή, την Σαλονίκη, που γαλουχήθηκε στην σκοτεινή προπαγάνδα. Έχοντας την τιμή να κάνω (μαζί με το “Σοφό Πνεύμα”, ως Los AmArillos!) κάτι σχετικό, μέσω του yellowradio.gr αλλά και γράφοντας στο site, διδάχτηκα και έχω ως μπούσουλα πως όταν εκφράζεις άποψη προέχει ο σεβασμός προς τον Σύλλογο, προς τον ακροατή ή αναγνώστη. Και η γνώση. Του αντικειμένου, φυσικά. Και η ισορροπία. Είναι άλλο πράγμα η αποθέωση απ’ την χαρά ή τον πανηγυρισμό, άλλο η κριτική απ’ την απαξίωση. Είναι λεπτοί οι χειρισμοί και οι ισορροπίες. Έτσι έμαθα, έτσι λέω.
Σωματοφύλακας, κατά μία έννοια, κι εγώ, όπως ο καθένας και η καθεμιά που βρίσκονται κοντά στην ομάδα, ετοιμάζομαι, ήδη, για το σημερινό παιχνίδι. Μπλούζες, κασκόλ, συνδυασμοί, τα γνωστά. “… για σένα ήρθα, πάλι. Άρη, Άρη“! Μια υπενθύμιση. Όχι για μένα, αλλά για σένα, που υποστηρίζω. Σωστότερα; Και για μένα! Αλληλεπίδραση, όλο αυτό, η ιεροτελεστία του γηπέδου, της παρουσίας, της φωνής. Σύνθεση, όχι μονάδες κι ας διαβάζεις παραδίπλα ή κάτω για καπέλα, ζακέτες, σκουφιά, στην προσπάθεια αποθέωσης του ενός. Κι ας “διδάσκουν” οι γνωστές πένες την λατρεία στον σωτήρα, το αφεντικό! Δεν είμαι αγνώμων, αλλά η άποψή μου είναι πως ο δικός μας μεγαλομέτοχος (οφείλει να) είναι κι αυτός σωματοφύλακας. Επενδύει, φυσικά και προσμένει σε κέρδη. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως, το συναίσθημα είναι κομμάτι των όσων πράττει. Προσοχή, όμως! Το δικό του, σε αντίθεση με μένα ή το συνοπαδάκι, το Αρειανάκι στο πέταλο, οφείλει να διέπεται από ισορροπία. Και από πλάνο. Αυτή την στιγμή, προέχει η αποκατάσταση. Οι κλεμμένοι βαθμοί. Βρισκόμαστε στην έκτη θέση, με 7, μετά από 4 αγωνιστικές, προσβλέποντας στους 10 μετά το τέλος του σημερινού αγώνα. Εκκρεμεί η όποια δικαστική απόφαση. Αυτή είναι η σωστή διατύπωση, σε πρώτο βαθμό, μέχρι να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη στο σκάνδαλο.
Η “ένεση” στο μπράτσο
Μετά από την διακοπή των δύο εβδομάδων, που έπεται του ματς με τον Απόλλωνα (της) Σμύρνης ή των Αθηνών, όπως τον ξέραμε από πάντα, ακολουθεί το εκτός με την Λαμία. Συμπτώσεις. Ομάδες που κάποτε, σχετικά πρόσφατα, φάνταζαν έστω για μια σαιζόν σαν Ρεάλ και Μπάρτσα! Δεν ξεχνώ. Περισσότερη σημασία έχει να (μάθω να) απαντώ. Ως ομάδα. Όχι, φυσικά, για εκείνα τα απίστευτα καραγκιοζλήκια με τα χέρια – βόλλεϊ σε κάθε γήπεδο. Εκείνα ήταν μια ακόμα υπενθύμιση για τα όσα κάνουν στην πλάτη του Άρη, όταν τον βρίσκουν μπόσικο. Για τον στόχο. Την βήμα – βήμα πορεία προς την κορυφή!
Εμπιστεύομαι την ομάδα, την φανέλα, τους παίχτες και όσους τους κατευθύνουν. Πέρασε ένα παιχνίδι που εφαρμόστηκε στο έπακρο η “όλοι μαζί κι ας στραβώνει, η never give up” νοοτροπία. Και επιβραβεύτηκε η ποιότητα, μαζί με την πίστη, την πνευματική ετοιμότητα. Όλων. Απ’ την θέση 1 ως την κορυφή της επίθεσης. Κάθε παίχτης και προπονητής παίρνουν 8+, ατομικά και συλλογικά. Τα λάθη του ενός καλύπτονταν απ’ τον άλλο. Κατά διαβολική σύμπτωση, έπαιξαν τμηματικά στο ματς και οι πέντε που ξεκίνησαν στην ενδεκάδα του, όχι και τόσο, μακρινού Αυγούστου. Μάλιστα, στην κορυφαία για μένα στιγμή του αγώνα, ο Μπρούνο Γκάμα έβαλε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο του Δεληζήση, με την είσοδο του δεύτερου στο ημίχρονο. Χωρίς να βγει. Λεπτομέρειες, θα πει κάποιος. Σημάδι για μένα, ιεραρχία και οδηγός και νοοτροπία. Και σημειολογία! Την εποχή της “ένεσης στο χέρι”, πολλοί παίχτες και “ξένοι” οι περισσότεροι, για τους πονηρούς, έχουν “φάει” κι αυτοί, όπως εσύ κι εγώ την “κιτρινόμαυρη δόση” στο μπράτσο και στο μυαλό!
Στο τέλος; Ξανά σφιγμένες γροθιές και χαρά, συγκρατημένοι ως ομάδα, πάγκος, παίχτες, πρόεδρος. Βράχνιασμα εγώ ή εσύ, καθώς αν και σωματοφύλακες, ξεχωριστοί οι ρόλοι μας. Ένας ο στόχος μας. Όλοι για έναν κι ένας για όλους, είπαμε!
ΆντΑρειανάρα!!
Υπό τους ήχους του… https://m.youtube.com/watch?v=D4PVGZHmi6U
Σάββατο, 2 Οκτωβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
