Είχαν την τάση να πετούν κατάμουτρα στο πρόσωπο των ακροατών τους τη σκληρή πραγματικότητα μιας σάπιας κοινωνίας. “Τους προκαλούμε… Δεν θέλουμε να τους διασκεδάσουμε, ούτε να τους προσφέρουμε κάποια διέξοδο από τα προβλήματά τους. Είμαστε οργισμένοι και θέλουμε να αφυπνίσουμε τον κόσμο…” έλεγε ο Vega.
Ο ήχος των Suicide είναι ωμός, βίαιος, γνήσιος, ανατρεπτικός, όπως τον ερμηνεύουν εμπνευσμένοι αιρετικοί. Ήταν μια εξτρεμιστική φωτογράφηση των φάσεων μιας κοινωνίας, η οποία δεν μπορούσε να ανασάνει και αυτοκαταστρέφονταν αργά.
Θεωρούνται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στην ιστορία της Rock and Roll έχοντας εμπνεύσει πολλούς νέους δημιουργούς που ήθελαν να πειραματιστούν έξω από τα συνηθισμένα όρια. Ενώ στην αρχή ο κόσμος τους μισούσε άρχισε σιγά σιγά να τους θαυμάζει. Ο Vega όμως ήταν απρόθυμος να αποδεχτεί την νέα κατάσταση σχετικά με τη μεταγενέστερη θέση του συγκροτήματος, το να παρουσιαστούν ως μουσικοί ήρωες ήταν κάτι που σιχαινόταν. Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να απολαμβάνουν τις συναυλίες των Suicide, όλα τελείωσαν γι’ αυτόν.
“Είπα στον Marty, έχω τελειώσει, πού είναι οι αντιπαραθέσεις; Τι θα κάνουμε τώρα; Οι άνθρωποι χορεύουν σε αυτά τα σκ@τ@”, Alan Vega.
Το 1971 ο Alan Vega, ένας εικαστικός καλλιτέχνης, και ο Martin Rev, ένας έμπειρος μουσικός Avant-Jazz, συναντήθηκαν και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μουσική μαζί. Άρχισαν να παίζουν σε μικρά κλαμπ του Μανχάταν, χρησιμοποιώντας τον όρο “Punk” για να περιγράψουν τη μουσική τους, μόνο με ένα τύμπανο και ένα σχεδόν κατεστραμμένο όργανο. Πήραν το όνομά τους από τον τίτλο ενός βιβλίου κόμικ Ghost Rider με τίτλο Satan Suicide, ένα από τα αγαπημένα του Vega.
Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από τα μανιώδη φωνητικά του Alan Vega, ο οποίος τραγουδούσε λες και είχε κυριευθεί από κάποιο ιερό δαιμόνιο, και τους νοσηρούς ρυθμούς που έστηνε σε κάτι εντελώς πρωτόγονα φτηνά Synth o Martin Rev. Είχαν τη φιλοδοξία να μεταφυτεύσουν τα σπέρματα των Stooges και των Velvets στον κορμό της νέας μουσικής που αναδυόταν.
Εξέφραζαν το περιβάλλον τρέλας καθώς και τη ζωή στους δρόμους της Νέας Υόρκης και την ψυχωτική ατμόσφαιρα των Underground Clubs του Manhattan. Ήταν μια εξτρεμιστική φωτογράφηση των φάσεων μιας κοινωνίας, η οποία δεν μπορούσε να ανασάνει και αυτοκαταστρέφονταν αργά.
Όταν οι Suicide έπαιξαν στην Αγγλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, λεηλατήθηκαν με μπουκάλια. Το Punk ακροατήριο τρομοκρατήθηκε από αυτή την έντονη, περίεργη μπάντα. Αυτό δεν ήταν Punk. Αυτό δεν ήταν New Wave. Αυτό ήταν μια ματιά στο μέλλον.
Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ ήταν στην Red Star και τη Ze, “Suicide” (1977) και “Suicide: Alan Vega and Martin Rev” (1980). Και μόνο το πρώτο που περιέχει τραγούδια όπως τα Ghost Rider, Cheree, Johnny, Frankie Teardrop, θα ήταν αρκετό για να γραφτεί το όνομά τους στην ιστορία της μουσικής, επηρεάζοντας μπάντες όπως οι Depeche Mode, Soft Cell, Massive Attack και Pan Sonic. Επιστρέφουν το 1988 με το “A Way of Life“, αργότερα το 1997 το “Zero Hour” και τέλος το “American Supreme” το 2002. Ο Alan Vega έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιουλίου 2016.
Στο σημερινό Mixtape του Yellow οι Suicide με τα ψυχωτικά φωνητικά και τους δυσοίωνους στίχους τους προσπαθούν να μας αφυπνίσουν… τα τραγούδια που επιλέξαμε να ακούσουμε είναι σε τυχαία σειρά!
Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!
Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/
1.00:00 Play the Dream, 2.04:24 Diamonds, Fur Coat, Champagne, 3.07:50 Misery Train, 4.13:04 Shadazz, 5.17:30 Why Be Blue, 6.22:04 Radiation, 7.25:15 Universe, 8.29:09 Sufferin In Vain, 9.33:51 Devastation, 10.37:55 Wild In Blue, 11.42:31 Frankie Teardrop
