Η απόκτηση επιθετικού “πίσω” από τον Μορόν, είχε ενταχθεί στη δεύτερη θέση των προτεραιοτήτων του Άρη μετά από τον αμυντικό χαφ, χωρίς όμως να μπορέσει να κάνει την κίνησή του μέχρι την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου για τους παίκτες που έχουν ομάδες.
Ειδικά από τη στιγμή που βγήκε το διαζύγιο με τον Άντρε Γκρέι και άνοιξε τον δρόμο για την έλευση επιθετικού, με την ομάδα παράλληλα να “γλιτώνει” από το μπάτζετ των επόμενων χρόνων ένα ποσό σχεδόν 1,3 εκ. ευρώ.
Ωστόσο, οι προσπάθειες που έγιναν, μέχρι την τελευταία στιγμή της μεταγραφικής περιόδου για τους “δεσμευμένους”, δεν είχαν αποτέλεσμα κι έτσι οι κιτρινόμαυροι πρέπει να κοιτάξουν εκ νέου τις περιπτώσεις των ελεύθερων παικτών, στο διάστημα που έχουν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.
Προφανώς με μια τέτοια επιλογή το ρίσκο και οι πιθανότητες λάθους αυξάνονται, καθώς μιλάμε για παίκτες που ή δεν έκαναν καν προετοιμασία ή έμειναν πρόσφατα ελεύθεροι και άρα δεν έχουν καθόλου αγωνιστικό ρυθμό.
Από το να χρειαστεί ο προπονητής όμως να επιστρατεύσει (πάλι) λύσεις ανάγκης, “βαπτίζοντας” φορ κάποιον από τους υπάρχοντες, είναι προτιμότερο η θέση να καλυφθεί με κλασσικό επιθετικό, που ξέρει τη θέση και κουμπώνει στο πλάνο της ομάδας. Διότι η ουσιαστική υποστήριξη του Μορόν απαιτεί την προσθήκη ενός ακόμη παίκτη για την κορυφή κι όχι επιλογές εκ των έσω.
