Μποχωρίδης: “Ο τραυματισμός, η πίστη ότι θα τα καταφέρναμε και η επόμενη μέρα”
Ο αρχηγός του Άρη μίλησε για τη δύσκολη χρονιά της ομάδας του, για τον τραυματισμό του, για την επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ αλλά και τη δική του, και για την Εθνική Ομάδα. Αναλυτικά είπε:
Αναλυτικά όσα είπε στην εκπομπή “Μένουμε basket του basketplus.gr”
Για το πώς περνάει αυτό το διάστημα: Είναι πολύ περίεργη η κατάσταση. Σίγουρα για όλους, αλλά ένα παραπάνω αν είσαι αθλητής και έχεις συνηθίσει να είσαι σε ένα γήπεδο, να γυμνάζεσαι, να κουράζεσαι, είναι διαφορετικό. Ο καθένας πρέπει να βρει μια λύση, εγώ κάνω προπόνηση όσο μπορώ στο σπίτι και έτσι περνάει η μέρα. Εμένα προσωπικά το μόνο που με δυσκολεύει είναι ότι δεν έχω το γήπεδο για να κάνω την προπόνησή μου. Όλα τα άλλα δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Από τη στιγμή που έχουμε την υγειά μας, όλα είναι καλά. Κάνεις προπόνηση στο σπίτι, λίγο video games, έχω μάθει και να μαγειρεύω λίγο, η μέρα περνάει. Βλέπω συνταγές και μαγειρεύω!
Μιλάω με τους συμπαίκτες και τους προπονητές μου, όλοι είναι ανήσυχοι για ό,τι συμβαίνει, αλλά είμαστε σε επικοινωνία. Για όλους τους αθλητές είναι δύσκολα, Επειδή ξέρω από τον αδερφό μου, στις χαμηλότερες κατηγορίες είναι ακόμα πιο δύσκολα. Αν λέμε εμείς ότι δεν ξέρουμε τι θα γίνει την επόμενη μέρα, σκεφτείτε για τις πιο κάτω κατηγορίες που είναι και πιο ερασιτεχνικές.
Για την άνοδο που είχε ο Άρης πριν από τη διακοπή του πρωταθλήματος: Πιστεύαμε ότι σίγουρα θα σώσουμε την παρτίδα. Θα θέλαμε να παίξουμε αυτά τα τελευταία παιχνίδια και ήταν κακή για μας η διακοπή. Προσωπικά δε θέλω να μείνει η εντύπωση ότι σωθήκαμε λόγω του κορωνοϊού. Εγώ ήθελα και θέλω ακόμα να παίξω αυτά τα παιχνίδια και να βγει στο γήπεδο αυτό το αποτέλεσμα.
Για τη συνέχεια ή μη της σεζόν: Έτσι όπως είναι η κατάσταση, πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να ξαναμπούμε στο γήπεδο. Απλά ελπίζω να τελειώσει όλο αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται και θα ήταν το καλύτερο να συνεχιστεί η σεζόν. Είναι βέβαια πάρα πολύ δύσκολο.
Για το θέμα των συμβολαίων: Το θέμα μου προσωπικά είναι ποιο είναι το δίκαιο. Όχι τι ζητούν οι ομάδες και οι παίκτες, αλλά ποιο είναι το σωστό και το δίκαιο. Σύμφωνα με τους αγώνες που έχουμε δώσει.
Για την εικόνα του Άρη: Παρότι στηθήκαμε την τελευταία στιγμή και βρεθήκαμε την τελευταία εβδομάδα στην ουσία, πίστευα σ’ αυτήν την ομάδα. Σίγουρα τα αποτελέσματα δε μας είχαν δικαιώσει και φτάσαμε να είμαστε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και δεν παίζαμε καλά, όμως στο τέλος πίστευα ότι θα μπορέσουμε να το γυρίσουμε. Κάναμε κάποια καλά παιχνίδια ειδικά μέσα στο γήπεδό μας που βρίσκαμε περισσότερη αυτοπεποίθηση και πίστευα ότι αυτή η ομάδα δεν άξιζε να είναι σ’ αυτήν την κατάσταση. Πίστευα ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να μην καιγόμαστε αν θα σωθούμε ή όχι.
Για τη δύσκολη κατάσταση που βρέθηκαν αγωνιστικά ο Άρης και ο ΠΑΟΚ: Σίγουρα δεν είναι κάτι που μας αρέσει. Αυτές οι ομάδες θα έπρεπε να είναι όπως στο παρελθόν, να είναι στα πλέι οφ και να διεκδικούν το κάτι παραπάνω. Τα λάθη που έκαναν και οι δύο ομάδες, τις έφεραν σ’ αυτήν τη θέση. Για τον Άρη που τον ξέρω και περισσότερο, όταν κάθε χρόνο πηγαίνεις ένα βήμα προς τα πίσω, και σε οργάνωση και στο οικονομικό, αυτά τα αποτελέσματα θα έρθουν.
Για την αγωνία του κόσμου για το μέλλον: Ο κόσμος αγωνιά όπως αγωνιούμε κι εμείς. Είναι θέμα της κάθε διοίκησης να δείξει ότι μπορεί να είναι σταθερή, ότι μπορεί να υπάρχει οργάνωση και να μη φτιάχνουμε μια ομάδα της τελευταίας στιγμής, με προχειρότητα και ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας. Είναι κάποια μικρά βήματα που κάθε ομάδα, όχι μόνο ο Άρης, που θεωρούνται επαγγελματικές να το έχουν στάνταρ. Για οποιαδήποτε ομάδα, δε θα πρέπει να τελειώνει μία χρονιά και οι παίκτες να είναι απλήρωτοι, να μην ξέρουν ποιον να βρουν για να μιλήσουν. Δείτε αυτά που γίνονται στον Πανιώνιο, που βγαίνει ο κάθε παίκτης και δυσφημεί την ομάδα και όλο το πρωτάθλημα.
Για την «επανεκκίνηση» στην Basket League, για την οποία γίνεται λόγος: Συμφωνώ. Οποιαδήποτε ομάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και υποβαθμίζει το πρωτάθλημα με τον τρόπο λειτουργίας της, δε θα έπρεπε να βρίσκεται σ’ αυτό. Όποια ομάδα μπορεί να ανταποκριθεί, να μένει και να παίζει, να μην υπάρχουν χάρες.
Για τη σύνοψη της φετινής χρονιάς και τον τραυματισμό του: Σίγουρα ήταν μία δύσκολη χρονιά, και λόγω του τραυματισμού μου τον οποίο πιστεύω ότι πέρασα όσο πιο καλά γινόταν. Ήταν πολύ ιδιαίτερη χρονιά. Μπορεί να είμαι πολλά χρόνια στην ομάδα αλλά κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι καινούργιο. Κάθε μέρα όλα ήταν διαφορετικά, αυτό δεν το έχω ξαναδεί. Τραυματίστηκα στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ηρακλή, σε μία προσπάθεια να κόψω τον Χάνλαν. Εκείνη την ώρα δεν το καταλάβαμε, πέρασαν 1-2 μέρες και με ενοχλούσε. Το Σάββατο ξαναπαίζαμε με τον Ηρακλή και πήγα για εξετάσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν τόσο άνετος, έλεγα ότι δεν έχω κάτι. Μόλις έκανα τη μαγνητική και έφυγα, μου είπε ο γιατρός μείνει εκεί που είσαι, έρχομαι. Κατάλαβα ότι είναι κάτι καλό και μετά μου είπε ότι χρειάζεται χειρουργείο και του έλεγα συνεχώς… μου κάνεις πλάκα!
Είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές για έναν αθλητή. Είναι το χειρότερό μου να είμαι στο γήπεδο, να μην μπορώ να παίξω και να βλέπω τους συμπαίκτες μου να παλεύουν και να μην μπορώ να βοηθήσω. Εκεί πρέπει να φανείς δυνατός. Έπαιρνα κουράγιο από την πίστη μου ότι πρέπει να επιστρέψω όσο πιο γρήγορα γίνεται, να κερδίσω έστω και μια μέρα και όσο πιο έτοιμος γίνεται. Στην αρχή είχαμε πει ότι έπρεπε να μπω στις 15 Δεκεμβρίου και σιγά σιγά πηγαίναμε μια εβδομάδα πίσω και τελικά έπαιξα κοντά στις 20 Νοεμβρίου με το Περιστέρι. Με βοήθησε πολύ ο γιατρός, ο Νίκος Κουκουλιάς, που επέμενε να κάνουμε την επέμβαση. Ο φυσιοθεραπευτής Αλέξανδρος Μπουντοβίνος με είχε πρωί βράδυ στη θεραπεία και φυσικά ο γυμναστής μας, Παναγιώτης Ζάλογγος, που με άφησε να καθίσω μόνο τη μέρα που έκανα χειρουργείο (γέλια).
Για το πόσο επηρέασε την ομάδα ο τραυματισμός του: Άλλαξαν τα δεδομένα και λόγω ποσότητας, αφού δεν ήμασταν και τόσοι πολλοί παίκτες, αλλά και δεν είχαμε κάνει κανονική προετοιμασία. Εγώ δεν είχα σταματήσει, ήμασταν όλο το καλοκαίρι με τον Σλαφτσάκη, τον Φλιώνη και τον Ζάλογγο και ήμασταν σε πολύ καλή κατάσταση. Ειδικά στην αρχή ήταν πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να είμαστε μαζί για να βοηθήσουμε, γιατί ήμασταν πιο έτοιμοι από τους υπόλοιπους. Μας πήγε πίσω σαν ομάδα γενικώς, ήμασταν και άτυχοι που εν μπορέσαμε να πάρουμε κάποια ματς τα οποία χάσαμε στο τέλος, όπως από τον Κολοσσό σε δύο παρατάσεις ή με τον Ιωνικό, τα οποία μας πήγαιναν βήμα βήμα πιο πίσω. Όταν επέστρεψα ήμασταν με έξι ήττες και μία νίκη και μετά το κάθε ματς το παίζεις διαφορετικά. Άλλο να παίζεις πιο άνετα και άλλο με το μαχαίρι στο λαιμό.
Για τη διοίκηση της ομάδας: Παίζαμε με την πλάτη στον τοίχο και δεν είχαμε μία διοίκηση που μπορούσε να μας στηρίξει το οποίο για μένα είναι πολύ σημαντικό. Με την αλλαγή της διοίκησης η κατάσταση βελτιώθηκε Με την προηγούμενη διοίκηση είχε μείνει η κατάσταση είχε μείνει σε μία ανακοίνωση που είχε βγάλει μετά το ματς στη Λήμνο, ενώ στο επόμενο παιχνίδι με το Περιστέρι ο μεγαλομέτοχος δεν ήρθε καν στο γήπεδο για να δει την ομάδα. Γενικά υπήρχε μία πολύ κακή κατάσταση, Όταν ήρθε η νέα διοίκηση, εγώ προσωπικά είδα μία διάθεση για να βοηθήσει και να είναι δίπλα μας. Σίγουρα έχουν γίνει κάποια λάθη, αλλά εγώ κρατάω ότι θέλουν να μας βοηθήσουν και το πιο σημαντικό για μένα είναι τι θα γίνει αυτές τις μέρες. Τώρα δηλαδή που είναι έτσι η κατάσταση, πρέπει να δείξουν ένα παραπάνω ενδιαφέρον, για να μιλήσουν με τους παίκτες, σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.
Για το αν μπορεί στη σημερινή κατάσταση με τον κορωνοϊό να γίνει προγραμματισμός των ομάδων για την επόμενη χρονιά: Είναι σίγουρο ότι μπορεί να γίνει προγραμματισμός, άσχετα με το τι θα γίνει στο τέλος, αν θα μπορέσει να υλοποιηθεί. Μπορεί η διοίκηση να μιλήσει με τους παίκτες και να τους πει τι θα γίνει, το σκέφτεται.
Για τον κόσμο του Άρη: Ο κόσμος την έχει στηρίξει πολλές φορές και σε πολύ δύσκολες στιγμές την ομάδα. Και φέτος έγινε αυτό, ήρθαν στο γήπεδο πριν από αγώνες για να μας στηρίξουν, και στα παιχνίδια ήταν δίπλα μας. Το λέμε πολλές φορές και μπορεί να γίνουμε γραφικοί, αλλά αυτή η ομάδα το ότι ζει και αναπνέει το οφείλει στον κόσμο της, δεν την έχει σώσει κανείς άλλος. Ο λαός του Άρη είναι σίγουρα μπασκετικός, υπάρχει μπασκετικός κόσμος στο γήπεδο.
Για την Εθνική και τα επιτεύγματα των ομάδων των «παραθύρων»: Εκεί ξεχωρίζει το πολύ καλό κλίμα που υπάρχει. Το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που πήγα, λίγο πολύ γνωριζόμαστε με όλα τα παιδιά. Υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό κλίμα που σε βοηθάει να μπεις μέσα στην ομάδα κατευθείαν και να δείξεις πώς μπορείς να βοηθήσεις. Είναι δύσκολο να είσαι στην ομάδα σου, να έχεις τις συνήθειές σου και να βρεθείς ξαφνικά με 10-11 καινούργια άτομα και να παίξεις μαζί τους. Το καλό κλίμα μας έχει φτάσει να χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε και να το βγάζουμε στο γήπεδο. Είναι υπερηφάνεια, δεν υπάρχει καλύτερο να παίζεις για το εθνόσημο.
Η εικόνα της Εθνικής στα παράθυρα έδειξε ότι υπάρχει μεγαλύτερο βάθος από τις άλλες χώρες. Είδαμε ομάδες σαν τη Σλοβενία που ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης να μην προκρίνεται καν στο Παγκόσμιο. Αυτό κάνει τη διαφορά. Νομίζω παίξαμε30 άτομα σ’ αυτά τα ματς και για τους περισσότερους ήταν μία καλή ευκαιρία για να μπουν σ’ αυτήν τη διαδικασία.
Για την πιθανή μείωση των ξένων: Γενικά υποστηρίζω την άποψη ότι πρέπει να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες σε μια ομάδα. Ακόμα και φέτος αυτό μου έλειψε στην ομάδα. Το να έχεις δίπλα σου κάποιους Έλληνες σε βοηθάει και για το κλίμα, για πολλά μικρά πράγματα που μπορεί να νιώσει ο καθένας και να τα κάνουμε μέσα στο γήπεδο. Μία ενδεχόμενη μείωση των ξένων, λογικά θα βοηθήσει. Αν το δουν οι ομάδες λογικά και ανέβει η ποιότητα των ξένων παικτών και φτιάξεις ένα μίγμα με καλούς Έλληνες παίκτες, στο τέλος θα είναι καλό. Και ο ξένος παίκτης όταν έρχεται θέλει να βοηθήσει και είναι σημαντικό να τον κάνεις μέλος της ομάδας, να νιώθει κι αυτός ότι παίζει στη δική του ομάδα. Απλά πιστεύω ότι με τους Έλληνες είναι πιο εύκολο και να δεθεί παραπάνω η ομάδα και να υπάρχει ένας πιο γερός κορμός και στα αποδυτήρια και στο γήπεδο.
Για τον πιο δύσκολο αντίπαλό του: Συνήθως τον καλύτερο αντίπαλο παίκτη τον μάρκαρε ο Φλιώνης, οπότε εγώ ήμουν… ψιλοάνετος (γέλια). Μου αρέσει πολύ ο Τζάστιν Λοβ που έπαιξε φέτος στον Κολοσσό.
Για το ποια θέση του αρέσει περισσότερο: Πιο πολύ μου αρέσει να παίζω στο 2. Δεν ξέρω πώς με έχουν πείσει ότι είναι ωραία στον άσο (γέλια), αλλά θα διάλεγα τη θέση του σούτινγκ γκαρντ.
Για την αγαπημένη του ομάδα στο ΝΒΑ: Δε βλέπω πολύ ΝΒΑ, σίγουρα υποστηρίζω Μπακς λόγω Αντετοκούνμπο, αλλιώς Λέικερς για να δούμε λίγο ΛεΜπρον. Είμαι πιο πολύ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ΝΒΑ βλέπω περισσότερο στα πλέι οφ.
Για την Ευρωλίγκα: Έχει ανέβει πάρα πολύ το επίπεδο τώα που έγινε κλειστή λίγκα. Όλοι ευχόμαστε και οι δύο ελληνικές ομάδες να πηγαίνουν όσο πιο ψηλά μπορούν. Για τον Ολυμπιακό ήταν μία πολύ περίεργη χρονιά. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός ήταν σε καλύτερο σημείο.
Για το αν σκέφτεται την επόμενη μέρα: Έτσι όπως είναι η κατάσταση, θυμίζει έναν τραυματισμό, όπου παλεύεις να είσαι σε όσο καλύτερη κατάσταση μπορείς. Προπονούμαι και όταν περάσει όλο αυτό που ζούμε, θα το σκεφτώ. Για την ώρα προσπαθώ να είμαι στην καλύτερη κατάσταση που μπορώ. Είμαι στον Άρη από επτά χρονών μέχρι και το ανδρικό. Δεν μπορώ να ξέρω από τώρα τι θα γίνει, εδώ δεν ξέρουν οι ομάδες τι θα γίνει στο επόμενο πρωτάθλημα. Να περάσει όλο αυτό και όπως έχει δείξει το παρελθόν, πάντα είναι στη διάθεση να συζητήσω, όλοι ξέρουν ότι ο Άρης είναι η ομάδα μου.
