Μία μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην ιστοσελίδα relevo, παραχώρησε ο Λόρεν Μορόν, στην οποία αναφέρθηκε στην παρουσία του στον Άρη.
Ακόμη μίλησε για τους λόγους της ανανέωσης της συνεργασίας του με την ομάδα, την παραλίγο μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα, αλλά και την Εθνική Ισπανίας.
Αναλυτικά όσα είπε:
Ο Άρης είναι μια ιστορική ομάδα, αλλά το τελευταίο του πρωτάθλημα κατακτήθηκε πολύ παλιά. Πώς νιώθουν οι οπαδοί;
«Εδώ είναι πολύ παθιασμένοι και ο κόσμος είναι πολύ ενθουσιασμένος. Πάντα μας στήριζαν, αλλά αυτή τη σεζόν υπάρχει κάτι διαφορετικό. Εμείς οι Ισπανοί που είμαστε εδώ πρέπει να τους επαναφέρουμε στη γη, γιατί ξέρουμε πώς λειτουργούν τα πράγματα. Εδώ παρασύρονται λίγο και πιστεύουν ότι θα πάρουμε εύκολα το πρωτάθλημα».
Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας απέναντι σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ;
«Δεν έχουμε την πίεση να κερδίσουμε έναν τίτλο. Πέρυσι φτάσαμε στον τελικό του κυπέλλου και αυτό ήταν ήδη ένα επίτευγμα. Δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε πέρα από αυτό γιατί οποιαδήποτε στιγμή στη σεζόν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια κοιλιά. Ωστόσο, έχουμε καλή ομάδα και ανταγωνιζόμαστε ομάδες με μεγαλύτερα μπάτζετ».
Μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας «ισπανικός Άρης»;
«Τις προάλλες επτά Ισπανοί ήταν στο αρχικό σχήμα. Στην ομιλία που δώσαμε στο γήπεδο πριν την έναρξη, υπήρχε μόνο ένας παίκτης που δεν μιλούσε ισπανικά. Φαίνεται περίεργο γιατί λείπεις από το σπίτι, αλλά αυτή η ευκολία και αυτή η ενότητα είναι πολύ καλή για τους ανθρώπους που, όπως εγώ, έφυγαν για πρώτη φορά από την Ισπανία. Εκτός γηπέδου τα πάμε πολύ καλά και αυτό αντικατοπτρίζεται στον αγωνιστικό χώρο. Είμαστε πολλοί οι Ισπανοί, αλλά μετά είναι ο Σίστο, που έπαιξε για τη Θέλτα, κι άλλοι παίκτες που καταλαβαίνουν και μιλούν. Τα ελληνικά μιλιούνται ελάχιστα, ενώ μιλάμε στα αγγλικά για να επικοινωνούμε με τους λίγους που δεν μιλούν ισπανικά. Ο προπονητής αυτή τη στιγμή μιλάει ελληνικά και μεταφράζουν στα αγγλικά, αλλά αν συνεχίσουν να υπογράφουν Ισπανούς, θα πρέπει να μάθει [γέλια]».
Γιατί ο Άρης υπογράφει τόσους Ισπανούς;
«Είναι δουλειά του προέδρου, γιατί δεν έχουμε αθλητικό διευθυντή εδώ. Στον πρόεδρο αρέσουν πολύ οι Ισπανοί παίκτες και γνωρίζει το επίπεδο που έχουμε. Ο σύλλογος φαίνεται περισσότερο ισπανικός παρά ελληνικός».
Οκτώ γκολ σε 11 αγώνες τη φετινή σεζόν. 20 γκολ σε 35 την περασμένη σεζόν. Τι συνέβη κι άλλαξε η κατάσταση έπειτα από ένα σερί κακών σεζόν;
«Είναι η αυτοπεποίθηση. Πάντα το είχα ανάγκη. Μου συνέβη στην β’ ομάδα της Μπέτις και στην πρώτη ομάδα. Με αυτοπεποίθηση είμαι διαφορετικός ποδοσφαιριστής. Εδώ έχω λάβει τη στοργή και την εμπιστοσύνη του συλλόγου και των φιλάθλων. Έχω την ελευθερία να κάνω αυτό που θέλω, να είμαι επαγγελματίας, και αυτό αντικατοπτρίζεται. Οι συμπαίκτες που έχω επίσης βοηθούν πολύ. Το να φεύγεις από την Ισπανία για πρώτη φορά και να το βρίσκεις αυτό είναι ευλογία».
Έχεις σκοράρει σχεδόν το 50% των γκολ της ομάδας. Πώς το εξηγείς αυτό;
«Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Κτυπάω και σκοράρω εδώ και ενάμιση χρόνο. Οι συμπαίκτες μου αστειεύονται γιατί λένε ότι θα κερδίσουμε με ένα γκολ από εμένα στο 90ο λεπτό. Και είναι κάπως έτσι, το χτυπάω όσο καλύτερα μπορώ και σκοράρω. Έπειτα υπάρχουν και άλλα σερί αγώνων όπου δεν βγαίνει. Και δουλεύεις σκληρά, αλλά δεν ξέρω. Δεν μπορείς να το ελέγξεις».
Στα 30 σου έχεις φτάσει σε ποδοσφαιρική ωριμότητα;
«Είναι αλήθεια ότι όταν κλείνεις τα 30 αρχίζεις να βλέπεις το τέλος. Νιώθω νέος, αν και σε κάποια πράγματα το παρατηρώ. Είχα παίξει επίσης ελάχιστα για δύο χρόνια και εδώ τα παίζω όλα κι ευτυχώς δεν υπάρχουν τραυματισμοί».
Όταν φεύγεις από τα φώτα των μεγάλων πρωταθλημάτων, φαίνεται ότι η καριέρα σου έχει τελειώσει. Υπάρχει σημείο δικαίωσης στην καλή σου στιγμή;
«Πάντα ήμουν λίγο αδιάφορος. Προφανώς και με επηρεάζει. Στην Μπέτις, η έκθεση στα μέσα ενημέρωσης είναι βάναυση. Εδώ, είναι πλεονέκτημα να μην καταλαβαίνεις ελληνικά, για να είμαι ειλικρινής. Τώρα, θα είναι καλά σχόλια, αλλά όταν έρθουν, κακά… Στην Ισπανία, είναι διαφορετικά γιατί καταλήγουν να σε φτάνουν από κάπου. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι ψυχικά καλά, γιατί εσύ περνάς άσχημα και εγώ. Εδώ, προς το παρόν, όλα είναι ευτυχία».
Ήσουν ο πρώτος Ισπανός σκόρερ, μαζί με τον Ράφα Μουχίκα, την περασμένη σεζόν. Σκέφτεσαι την εθνική ομάδα;
«Όταν φεύγεις από τα μεγάλα πρωταθλήματα, είναι δύσκολο για την εθνική ομάδα να σε καλέσει. Και δεν μιλώ μόνο για τον εαυτό μου. Αλλά είμαστε ακόμα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Δεν λέω ότι συμβαίνει τώρα, αλλά σε πρωταθλήματα όπως αυτό υπάρχει ένα επίπεδο και μπορεί να συμβεί. Γιατί όχι;».
Δουλεύει ή έχεις δουλέψει στο ψυχολογικό κομμάτι;
«Δούλευα με ψυχολόγους γιατί περνούσα άσχημα, ειδικά λόγω οικογενειακών θεμάτων. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά ούτε για μένα στο γήπεδο. Με βοήθησε πολύ να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο του ποδοσφαίρου και φυσικά σε προσωπικό επίπεδο. Ό,τι συμβαίνει στην προσωπική ζωή επηρεάζει πολύ αυτό που συμβαίνει στο γήπεδο».
Σε μια από τις περιόδους που έπαιξες ελάχιστα στην Μπέτις, μπήκε σε ένα ματς Σούπερ Καπ κόντρα στην Μπαρτσελόνα, σκόραρες και συγκινήθηκες. Είναι το πιο ιδιαίτερο γκολ της καριέρας του;
«Το πιο συναισθηματικό, σίγουρα. Δεν είχα παίξει καθόλου, ούτε καν ένα ματς κυπέλλου που μόλις είχε γίνει με την Ίμπιζα. Δούλευα σκληρά και ήταν δύσκολο. Ήξερα ότι ο Μανουέλ Πελεγκρίνι δεν με υπολόγιζε, και ήταν πάντα ειλικρινής και δεν του κρατάω κακία. Με ρώτησε για κάποιες φήμες ότι έφευγα για την Τενερίφη, αλλά ήταν όλα ψέματα και του το είπα. Μου είπε ότι δεν με υπολόγιζε και με συμβούλεψε να βγω έξω. Του είπα ότι τον σέβομαι, αλλά ότι ήμουν έτοιμος σε περίπτωση που με χρειαστεί. Δεν ξέρω αν του κόλλησε η φράση, αλλά στην παράταση του Σούπερ Καπ, όταν τραυματίστηκε ο Φεκίρ, με κάλεσε να μπω. Δεν το πίστευα. Συν τοις άλλοις, σκόραρα. Δεν ενθουσιάστηκα με το γκολ, αλλά όταν είδα την αντίδραση των συμπαικτών μου. Ήταν χαρούμενοι σα να είχαν σκοράρει αυτοί».
Είναι αλήθεια ότι ήσουν κοντά στο να πας στη Μπαρτσελόνα;
«Ναι, ήμουν αρκετά κοντά. Για λόγους που δεν ξέρω, δεν έγινε. Ακόμη και ο Ρούμπι, ο προπονητής εκείνη την εποχή, μου είπε ότι δεν θα συμμετείχα σε μια προπόνηση γιατί είχε τελειώσει η μεταγραφή μου και δεν ήθελε να συμβεί κάτι που θα έληγε αυτό το όνειρο για μένα».
Θύμωσες που δεν έπαιξες με τον Μέσι;
«Πάντα ήμουν περισσότερο οπαδός της Μπάρτσα λόγω των παικτών της. Πρώτον, ο Ροναλντίνιο. Στην πραγματικότητα, το νούμερο ’80’ που φοράω εδώ οφείλεται στο χρόνο του στη Μίλαν. Και μετά εκείνη η γενιά που ήταν ουσιαστικά η εθνική Ισπανίας. Ο Μέσι ρώτησε τον Αλένια για μένα όταν ήταν συμπαίκτες. Μετά βρεθήκαμε αντιμέτωποι και του ζήτησα τη φανέλα, αφού δεν είχα καταφέρει να γίνω συμπαίκτης του. Και με ρώτησε αν ήμουν κοντά και ούτω καθεξής. Με θύμωσε που δεν έπαιξα με τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία».
Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση;
«Είναι πολύ περίπλοκο. Στην αρχή ήταν στις ειδήσεις, σε ανέφεραν στα social media… Αλλά όταν άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου στα μέσα ενημέρωσης, με τη φανέλα… Είναι περίπλοκο. Όχι τόσο που αρχίζεις να είσαι στην επικαιρότητα, αλλά ότι καταρρέει όταν έγινε. Πέρασα άσχημα. Ήμουν εκεί που ήθελα να είμαι, στην Μπέτις, αλλά τελικά είναι ένα σημαντικό βήμα σε μια από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο. Πέρασα πολύ άσχημα και χρειαζόμουν τη βοήθεια ψυχολόγων. Ξεπέρασα επίσης αυτό το εμπόδιο, αλλά το ερώτημα τι θα μπορούσε να γίνει παραμένει».
Και το μέλλον;
«Η κατάσταση έχει αλλάξει. Ήρθα εδώ σκεπτόμενος να επιστρέψω στο ποδόσφαιρο και να φύγω σε ένα χρόνο. Μου πρότειναν δύο, αλλά είχα και την ιδέα ότι θα εκτοξευθώ και θα με πουλήσουν. Αυτό το καλοκαίρι προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τώρα έχουμε αλλάξει γνώμη και οι δύο. Σκέφτονται να με κρατήσουν για πολύ καιρό και θέλουν επίσης να δημιουργήσουν μια ομάδα για να μην αλλάζουν τόσα πολλά κάθε χρόνο. Αυτό με ενημέρωσαν με την ανανέωση πριν από ένα μήνα. Βλέπω ότι με εκτιμούν και έχουν κάνει μια οικονομική προσπάθεια. Το εκτιμώ πολύ αυτό. Η νοοτροπία και των δύο πλευρών έχει αλλάξει. Έχω μέχρι το 2027, ελπίζω να κάνω πρόοδο στην ομάδα και να κάνω κάτι μεγάλο».
