Υπάρχει η πρώτη άποψη, που λέει πως “αυτό που βλέπεις, αυτό είναι”. Υπάρχει η δεύτερη, που λέει πως “τίποτα δεν είναι όπως βλέπεις”.
Ενδιάμεσα υπάρχουν κι άλλες, βέβαια, αλλά εδώ ορίσαμε τα άκρα, για να έχουμε μπούσουλα. Αυτές οι δύο παραπάνω θέσεις, για τα πράγματα, εμφανίστηκαν μπροστά μας, με αφορμή το παιχνίδι της Τούμπας, Κυριακή μεσημέρι, σε ώρα απ’ τα παλιά.
Στις 3 μέρες που προηγήθηκαν, απ’ τον ορισμό ως το ματς, διάβασα και άκουσα πολλά. Θεωρώ γραφικό, ένας διαιτητής που, στην καλύτερη, ήταν κακος στο Χαριλάου με την Α.Ε.Κ. (παρέα με τον V.A.R. βέβαια, αυτή την θέση “σουπιά”) και για εμένα διαμορφώνει αποτέλεσμα με 2 καραμπινάτες αλλοιώσεις στα 2 πρώτα γκολ, να ορίζεται ξανά και μάλιστα σε τέτοιας σημασίας τοπικό ντέρμπι. Σε μία άκρη του μυαλού μου “διάβασα” τις λέξεις: “πρόθεση”, “σκοπιμότητα” και “επίδειξη δύναμης”. Η Π.Α.Ε. Άρης συνέχισε στους τόνους που ξεκίνησε απ’ την αρχή της χρονιάς. Στήριξη και όχι σχόλια για την διαιτησία.
Παρένθεση: Κάποια στιγμή, οι κυβερνώντες αποφάσισαν, λέει ένα παλιό παραμύθι, να λειτουργήσουν για το καλό του ποδοσφαίρου. Κάλεσαν, λοιπόν, τους… Μπιγκ Φορ (!!!) να ορίσουν και να αποφασίσουν τις τύχες του. Κουμάντα, διαιτητοπατέρες, Ε.Π.Ο.πτομάνες και διάφορα ακόμα. Βαρ, Μαρ και λοιπές λεπτομέρειες στον λογαριασμό. Πολλά τα έξοδα, τα λεφτά… Άρη. Που λέει και στο σινεμά το ελληνικό! Δεν έγινε κανένα αξιόπιστο, πορτοκαλί γκάλοπ για το πόσοι πίστευαν στην βελτίωση και αξιοπιστία του… προϊόντος! Αν γίνονταν, λογικά, θα άγγιζε ποσοστά Πινοσέτ η θετική άποψη του “κόσμου”!
Κάποιοι, αφελείς, πίστεψαν πως τίποτα δεν θα γίνει, απλά συμμαχίες, λυκοφιλίες, εξυγιαντικές δυνάμεις και αντίπαλα δέη θα ανακάτευαν την τράπουλα για να την μοιράσουν…. μεταξύ τους!!! Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ. Κλείνει η (μεγάλη) παρένθεση
Το ποδόσφαιρο στην χώρα είναι (και) πολιτική. Ζυγίζεις γεγονότα, καταστάσεις, δυνάμεις, δεδομένα. Βλέπεις που βρίσκεσαι σε σχέση με αυτά και αποφασίζεις πώς θα πορευτείς. Αν αρχίσεις και φωνάζεις, μην έχοντας καμιά ουσιαστική επιρροή, γίνεσαι Κούγιας. Αν το κάνεις απ’ το ημίχρονο ή στην διάρκεια των αγώνων Πανόπουλος. Διαλέγεις και παίρνεις (βιο)γραφικό!!
Ο άλλος δρόμος είναι η ησυχία και η απάντηση στο γήπεδο. Δύσκολο το ρίσκο. Βλέποντας και κάνοντας, ενδεχομένως. Ειδικά σε μία χρονιά που ξεκινάς με αποκλεισμό ευρωπαϊκό που τους κάνει να χλευάζουν μεν, μα να εφησυχάζουν δε! Μέχρι τον Γενάρη, τα αποτελέσματα σε δικαίωσαν, σε μεγάλο βαθμό. Εκεί άρχισαν τα φίδια. Βρε λες; Άλλους τους έζωσαν, άλλα εμφανίστηκαν! Έρευνες “ειδικών” καθησύχαζαν με προβλέψεις περί φούσκας, σανίδας καβάλα στο κύμα, ρέντας κλπ, αλλά η απόφαση είχε παρθεί. Φρένο…
Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι μέχρι χθες, Κυριακή, με την “μετά Ιανουαρίου” πραγματικότητα. Εμφανώς, δηλαδή, επιθετική συμπεριφορά σε αποφάσεις διαιτητικές σε βάρος της ομάδας μας. Άλλαξαν και τα κόζια, στο μεταξύ. Εκλογές, κυρίες που δεν επιλέχτηκαν, κύριοι που επιλέχτηκαν, ρήγμα στις σχέσεις, ψήφοι ελαφρώς μοιρασμένοι, ο αδύναμος κρίκος εκτός, κάποιες πρόσφατες εξελίξεις, των τελευταίων ημερών λ.χ.
Μέσα στην τούρλα αυτή, υπήρξαν κάποια σημαντικά αποτελέσματα, σε ό,τι αφορά εμάς, τον Άρη δηλαδή. Σημαδεύτηκαν 3 παιχνίδια ως “must win”, που αρέσκονται να γράφουν οι μοντέρνες πένες. Τα εντός και εκτός με Τρίπολη και το εκτός με Παναθηναϊκό. Αποστολή επετεύχθη σε ποσοστό 75+ % και βάζω το “συν” γιατί η νίκη στην Λεωφόρο άλλαξε τα δεδομένα. Αν, απλά, η ομάδα κρατούσε το διπλό στον Αστέρα ή αν έμπαινε το (πολυσυζητημένο ως το δοκάρι-Μακέντα) πέναλτι του Γκάμα, μισή βδομάδα πίσω, σε ματς που ήταν το “έξτρα”, θα ήμασταν στο 100%
Μιλάμε για στόχους. Αφήνουμε στην άκρη εμφανίσεις, κοπώσεις, ντέρμπι, οπαδικές προτιμήσεις και τα λοιπά. Προσπερνάνε ακόμα και αυτούς που προέκυψαν στην διάρκεια. Δηλαδή 2η θέση. Βασική επιδίωξη, με την έλευση Μάντζιου, η θέση που οδηγεί Ευρώπη. Τότε που αυτοί γελούσαν ή… γέλαγαν, όπως λένε κάτω!
Όμως, δεν παίζεις μόνος. Ούτε καν, μάλιστα, με έναν αντίπαλο. Οι ενδιαφερόμενοι πολλοί. Οι έχοντες τα καλά χαρτιά, γιατί μιλήσαμε για κόζια, λίγοι και γνωστοί. Η καμπάνα βάρεσε δυνατά στην πρώτη εμφάνισή του.
“Ό,τι λάμπει (δεν) είναι χρυσός. Είναι… λευκόχρυσος”. Λευκορωσίας! Όργια, διαιτητικά, “ροξάκι, σποράκι, κοκακολίτσα παιδιά” ο οθονάκιας ελεγκτής. Έργο τέλος.
Φτάνουμε στο χτες που, η ίδια, ψυχοπαθητική φυσιογνωμία ενός υπεράνω πάσης υποψίας ανθρώπου, μιας ψυχαναγκαστικής φιγούρας, πάτησε ξανά το χορτάρι. Θα ήταν πολύ χοντρό να δίνονταν η προφανής βουτιά του πρώτου ημιχρόνου. Υπήρχε χρόνος που, όμως, στο 70′ περίπου (λες πως) εξαντλείται. Συγκρίνοντας, μάλιστα, τις διαφορετικές αποφάσεις, όλες κόντρα, στις 2 φάσεις των γκολ, είδαν μέχρι και οι τυφλοί. Με έναν σμπάρο 2 τριγώνια, λένε. Δυο κεφάλια, στην περίπτωσή μας. Ή, μήπως, παραπάνω;;;
Επανερχόμαστε στην πρώτη παράγραφο. “Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται”, είπε κάποιος. Δίκιο είχε. Αυτός που κρατάει 6 χαρτιά στα χέρια ήταν ελαφρώς παραπάνω ενδιαφερόμενος απ’ αυτόν που έχει 5. Κόζια όλα, βέβαια, αλλά παραπανήσια τα έξι απ’ τα πέντε. Μαθηματικά νηπιαγωγείου! Οι μέλισσες έχουν κιτρινόμαυρο χρώμα. Πριν βουίξουν το βραδάκι, στην προσπάθειά τους να βρούνε… λεωφόρο επιτυχίας, λένε κάποιοι πως, φρόντισαν να εξασφαλίσουν τις πιθανότητες, σε περίπτωση αποτυχίας τους. Αυτές μας κυνήγησαν. Κατόπιν αυτών, βγήκε η πρώτη φουλ επιθετική και ευθεία κατά του αρχιδιαιτητή ανακοίνωση της Π.Α.Ε. Αλλαγή στάσης. Κάποιοι συνοπαδοί είπαν “Τώρα είναι αργά, να φώναζες πριν”. Εγώ επιμένω να μην θεωρώ αφελή την διοικητική συμπεριφορά. Μου φαίνεται πως, αργά βέβαια, μαθαίνει. Κίνηση τακτικής είδα. Ισορροπίες μεταβάλλονται, αλλάζουν, το περιβάλλον ρευστό. Μέσα σε όλα αυτά, το βουητό. Απ’ το σμήνος!!
Καλή βδομάδα, με ένα τραγουδάκι… https://m.youtube.com/watch?v=vF8sXTM6p48 !
Για αγωνιστικά και διάφορα ποδοσφαιρικά καθαρά, άλλη φορά!
Χαίρετε και υγιαίνετε!
Δευτέρα, 10 Μάη 2021
Κίτρινο Βέλος
