Πέρασα κι εγώ ξοδεύοντας ένα ακόμη 12ωρο κάνοντας βόλτα στα γκρουπάκια και τα αθλητικά σάιτ. Για μια ακόμη φορά προσπαθώντας να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης και αντίδρασης ενός μεγάλου λαού, που πολλές φορές στο παρελθόν έδωσε μαθήματα οπαδισμού και ουκ ολίγες πήρε στα χέρια του την τύχη του Άρη, χωρίς να αφήσει σε κανέναν το δικαιώμα να διαγράψει την ιστορία αυτού του συλλόγου.
Tης Πόπης Αστεριάδου:
Δώδεκα ώρες που τελικά με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι αν θες να προσπαθήσεις να μην αποπροσανατολιστείς από τις κραυγές και τα εντυπωσιακά σχόλια, μπορείς να αισθάνεσαι σίγουρος ότι το DNA αυτό δεν έχει αλλοιωθεί.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι η χρονιά που , αν μας λυπηθεί ο Θεός, θα τελειώσει σε δύο εβδομάδες με όλους τους ήρωες της ομάδας ,που εξακολουθούν να παλεύουν, υγιείς, ήταν μια χρονιά στην οποία Ενινγκ, Χαριστέας και Τερζής εξάντλησαν ότι μαγικό κόλπο ήξεραν για να φτάσουν εδώ που έφτασαν. Θα μου πεις, είναι αυτό που αξίζει στον Άρη; Τα μαγικά;
Φυσικά όχι. Αλλά θα συνεχίσω τη συζήτηση με τι δική μου ερώτηση. Με δεδομένο το κόμπλεξ που πυροδότησε η εμφάνιση της ομάδας παρά τα προβλήματα και τον ανηλεή πόλεμο που δεχθηκε, είναι ο μηδενισμός και η απαξίωση αυτό που αξίζει στον Άρη ; Φυσικά όχι θα μου πεις κι εσύ, αλλά θα επιμείνεις ρωτώντας «Και ο Καρυπίδης τι έκανε για να αποδείξει ότι δεν είναι λίγος»;
Ας προδιορίσουμε το «λίγος» λοιπόν, αν και με στεναχωρεί ιδιαίτερα που για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα θα αναγκαστώ να κάνω τον συνήγορο του.
Δεν πρόκειται καν να μπω στη διαδικασία να επαναλάβω τα γνωστά τύπου «Ο Καρυπίδης ήταν εκεί όταν η ομάδα ήταν στη Γ’» ή «ο Καρυπίδης ανέβασε την ομάδα ξανά στη Λίγκα» κτλ.
Θα ασχοληθώ με την αντίδρασή του από τα Χριστούγεννα και μετά. Όταν ήρθε το πρώτο «χαστούκι» με την απαγόρευση μεταγραφών. Του ζητήσαμε να το πολεμήσει. Να μην παραδοθεί αμαχητί, γιατί το δίκιο έπνιγε την ομάδα και οι ευθύνες της παράγκας ήταν όπως και τώρα ξεκάθαρες.
Μόνο που ο πόλεμος σε επιχειρηματικούς όρους δεν γίνεται με ανακοινώσεις και καταγγελίες. Προχώρησε λοιπόν στην απόλυτη κίνηση, εμπιστευόμενος κατά άλλους τα αρμόδια όργανα, για να φτάσει τον κόμπο στο χτένι το συντομότερο δυνατόν θα πω εγώ, με την απόκτηση παίκτη παρά την απαγόρευση. Δεν με ενδιαφέρει πως λέγεται ο παίκτης, ούτε με ποια μορφή τον απέκτησε.
Στην Ελλάδα όμως που έχουν περάσει δεκαετίες επιβιώνοντας με χτυπήματα στην πλάτη και τόνους σκουπιδιών κάτω από το χαλί, ο καλύτερος τρόπος για να καθαρίσεις είναι να χύσεις τον κουβά. Με το μικρό μυαλό μου λοιπόν αυτό βλέπω να έχει κάνει ο «λίγος» Καρυπίδης.
Έχυσε τον κουβά στα μούτρα του Γραμμένου και της συντεταγμένης πολιτείας προκαλώντας τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων με όποιο κόστος. Γιατί μεταξύ μας, κανένας Καρυπίδης, κανένας Ρώσος ή Κινέζος επενδυτής που θέλει να λέγεται σοβαρός δεν πρόκειται να επενδύσει σε κάτι που καταφανώς στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια.
Ακόμα δηλαδή και για εκείνους που επιθυμούν διακαώς την αποχώρηση του Θεόδωρου Καρυπίδη, οποιαδήποτε άλλη αντίδραση από τον επενδυτή της ΠΑΕ θα ήταν βόμβα στα θεμέλια της ομάδας.
Η απόφαση αυτή προφανώς και είχε συνέπειες. Τις ζούμε από την αρχή της χρονιάς και φοβάμαι πολύ ότι ακόμη ίσως να μην έχουμε δει τίποτα.
Εκεί ήρθε ο ρόλος του Άγγελου Χαριστέα. Αντιλαμβανόμενος τι έχει να αντιμετωπίσει ζήτησε στο πλευρό του έναν άνθρωπο ο οποίος θα λειτουργήσει καταλυτικά στα αποδυτήρια, όταν όλα θα αρχισουν να καταρρέουν.
Σπλάχνο και ο ίδιος του Συλλόγου και γνωρίζοντας καλά πως λειτουργούν ποδοσφαιριστές και οπαδοί εμπιστεύτηκε στον Μίχαελ Ένινγκ, τον άνθρωπο που στήριξε και τον ίδιο στα δύσκολα, να διατηρήσει το αξιόμαχο μιας ομάδας που κλήθηκε να αγωνιστεί δίχως αύριο.
Και το πέτυχε. Φετος είδαμε μπαλίτσα. Είδαμε να ξετυλίγονται ταλέντα, είδαμε φανταστικά σκορ, είδαμε και αγωνιστικά λάθη. Ότι πιο υγιές δηλαδή μπορεί να επιτυχει ένας άρρωστος οργανισμός.
Την ίδια ώρα, με πίστη στις διαβεβαιώσεις του Θ. Καρυπίδη ότι ακόμη και χρειαστεί να λυθεί το θέμα μέσω καταβολής των οφειλομένων, το τεχνικό team της ομάδας ετοιμάστηκε και έχει στη διάθεσή του όλες τις λύσεις που θα απαιτηθούν για να αποκτήσει ο Άρης το ρόστερ που θα τον οδηγήσει στους στόχους που ατυχώς ή αδίκως δεν κατάφερε ούτε φέτος να υλοποιήσει.
Μπορεί λοιπόν τα μαγικά να τελείωσαν. Αλλά Άρης είμαστε και γνωρίζουμε ότι εκεί που τελειώνουν τα μαγικά, αρχίζει η ΜΑΓΕΙΑ !
