Κλείνει το ημερολογιακό, ποδοσφαιρικό έτος με εκτός έδρας παιχνίδι. Ηράκλειο και αντίπαλος Ο.Φ.Η. στην ρεβάνς του 3-1 του Χαριλάου, εκεί που ο VAR έσωσε την κατάσταση, καθώς ο μάγος με την σφυρίχτρα και τα δώρα (έκανε πως) δεν έβλεπε αυτά που γίνονταν μπροστά του.
Οι Κρητικοί πήραν διπλό απ’ την Α.Ε.Κ. και την ανακάτωσαν, μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. Κάπου πήρε το μάτι μου πως μετά από εκείνο το 1-0 στο Κλεάνθης Βικελίδης την Άνοιξη έχουν 5 νίκες και άλλες τόσες ισοπαλίες εκτός έδρας. Δείγμα δουλειάς και σφιχτού συνόλου που εμφανίζει ο Νόμπλιας.
Αν δεν ίσχυαν συσχετισμοί που επηρεάζουν μία πιθανή μεταγραφή στην Ελλάδα, νομίζω πως 2-3 παίχτες τους είναι στο σημείο αυτό που θα έλεγε κάποιος πως μπορούν να ανταποκριθούν στο μεγαλύτερο επίπεδο, που εκφράζεται στο χόρτο από μία ομάδα όπως ο Άρης. Αξιόλογοι, ποιοτικοί και επικίνδυνοι, ειδικά αν υποτιμηθούν. Θεωρώ πως η ομάδα οφείλει να κατέβει με στόχο την νίκη. Μετά, τα πράγματα θα είναι ευκολότερα…
Βάλε γκολ, είμαι γκολ
Παράγραφος που, όπως προδίδει ο τίτλος, “φτιάχνει” τον ήδη ανεβασμένο οπαδό, τον Αρειανό, το σκοράρισμα της ομάδας του. Αφού τραγουδήσαμε στο κρύο την Δευτέρα, είδαμε την ομάδα να μας “ζεσταίνει”, να παράγει και να αποδίδει σπουδαίο ποδόσφαιρο ανά διαστήματα, δημιουργώντας φάσεις και στο τέλος μείναμε με μια “βρες, επιτέλους ρε Άρη, τον τρόπο να κάνεις ευκολότερη την ζωή σου” διαπίστωση. Πώς αλλιώς να το πεις, αν όχι τραγουδώντας το συγκεκριμένο σύνθημα; Βγαλμένο απ’ την τριβή με την ομάδα μας, κυριολεκτικά! Βέβαια, τις νίκες τις δίνει αρχικά η άμυνα, το “μηδέν” πίσω και αυτή είναι μία ιδιαίτερα σημαντική συνθήκη που δείχνει να σταθεροποιεί το προπονητικό team και οι παίχτες.
Μπήκαμε με σαφή στόχευση γρήγορου γκολ, δεν χάσαμε την συγκέντρωση, δείχνουν παίχτες που μπήκαν στο rotation πως υποστηρίζουν επάξια τον ρόλο τους. Συνεχίζει σε ανοδική πορεία ο Ιτούρμπε, είναι υψηλή η ποδοσφαιρική ποιότητα και παιδεία του Ματίγια, δείχνει να συνέρχεται απ’ το γιγάντιο σοκ που υπέστη αυτό το παιδί που λέγεται Λούμορ. Σίγουρα, υπάρχουν κι άλλοι παίχτες που αξίζουν να αναφερθούν, όπως ο προχθεσινός Σάσα που πάτησε πολλές φορές αντίπαλη περιοχή, εκμεταλλευόμενος την κάλυψη απ’ τον Ισπανό ή ο Μπαντού. Ένας “uploaded Ναγκόλι”, μία εικοσαετία και κάτι μετά!
Ακροβασία
Προτίμησα ψύχραιμη προσέγγιση την Κυριακή, μιλώντας για το εσωτερικό θέμα της Αρειανής οικογένειας που λέγεται “Ντάνιελ Σούντγκρεν”. Δείχνει να ωριμάζει η διοίκηση σε σχέση με παλιές συμπεριφορές, που πλήγωσαν την ομάδα και έδιναν τροφή για χολή και μομφές από “φίλους” μας, άλλων site που αρέσκονται να είναι με τον Άρη στο… στόμα! Εντάξει, ας πω “στην πένα”, σωστότερα.
Ο Άρης, επί πολλά χρόνια, δυστυχώς ακροβατούσε. Είτε ανάμεσα στην στιγμιαία επιτυχία και την επόμενη αποτυχία αγωνιστικά μιλώντας, είτε σε σχέσεις με ποδοσφαιριστές που κινούνταν στα όρια αγάπης – μίσους. Είναι άλλο πράγμα το “ακροβατώ” και άλλο το “ισορροπώ”. Ζητούμενο το δεύτερο. Αυτό επιτάσσει διπλωματία, ευθύτητα αλλά και αποφασιστικότητα. Κρίνοντας, λοιπόν, απ’ το αποτέλεσμα του προστίμου και της επαναφοράς του παίχτη στην καθημερινότητα της ομάδας, καταλήγω πως το δίκιο βρίσκεται στην μέση. Δεκτή η συναισθηματική φόρτιση του γεγονότος μίας σημαντικής στιγμής της ζωής ενός ανθρώπου, σωστή η διοικητική προσέγγιση στο να μπούνε όρια και κόκκινες γραμμές, καθώς υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί χαρακτήρες σε ένα ρόστερ και οφείλουν να γνωρίζουν την διαφορά δικαιώματος και υποχρέωσης. Ο σκληρός κόσμος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου!
Και μία έξτρα επισήμανση, με αφορμή και τις σωστές κινήσεις, τις βραβεύσεις των Σπανού, Βαλεριάνου και Αναγνωστόπουλου απ’ την Π.Α.Ε.
Βοήθησαν, ίδρωσαν σε στιγμές δύσκολες και αυτό ήταν η ελάχιστη ανταπόδοση. Βοηθάνε, όμως και οι παρόντες παίχτες, άσχετα αν μπορεί να προκύψει διαφωνία στην μελλοντική συνεργασία απ’ την άλλη πλευρά. Ο μεγάλος σέβεται, ακόμα και αυτή την εξέλιξη και το δείχνει. Θεωρώ, πιστεύω και θα ήθελα να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Ο δρόμος προς τα επάνω
Το παιχνίδι της Κρήτης είναι ένα τεστ, πέραν της αυτονόητης διεκδίκησης στόχου. Είναι τεστ συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Η αποτύπωση όλου αυτού στο γήπεδο θα αποτελέσει και “εικόνα για τα προσεχώς”. Το 2022 θα μπει με παιχνίδι στην Λεωφόρο στις αρχές Ιανουαρίου και έως τότε την ηρεμία και την απαιτούμενη ξεκούραση, σωματική και πνευματική, θα την ωθήσει τόσο το αποτέλεσμα όσο και η προσέγγιση του αγώνα κυπέλλου.
Έχω κι εγώ, ως οπαδός του Άρη, τις εσωτερικές μου ανασφάλειες, που άφησε σαν στίγμα η τριβή μου με τα κιτρινόμαυρα εδώ και τρεις και πλέον δεκαετίες. Η ωριμότητά μου θα κριθεί απ’ την εμπιστοσύνη μου τόσο σε όσους αποφασίζουν, όσο και σε όσους αγωνίζονται. Δεν μπορώ να αλλάζω κάθε εβδομάδα την λογική μου. Είναι δείγμα αστάθειας και έρχεται σε αντίθεση με την σταθερότητα που ζητάω απ’ το σύνολο. Απ’ την άλλη, όσοι “τρέχουν τα του Συλλόγου” κρίνονται συνεχώς, καθώς ο Άρης είναι πάνω από εταιρεία. Άρα, με εγρήγορση, σοβαρότητα και διορατικότητα θα υπάρχει πολλαπλό κέρδος. Οικονομικό, οργανωτικό, ψυχολογικό. Μία πρόοδος, μία βελτίωση στον δρόμο προς τα πάνω.
ΥΓ Μια ευχή, λόγω (και) των ημερών, για το νέο έτος. Να βρεθεί χώρος, κάπου στο κέντρο της πόλης, που να αποτελεί σημείο αναφοράς για την ομάδα. Μπουτίκ στο γήπεδο, άλλη μία και στην Αριστοτέλους, ας πούμε!
Χειμώνας και κρύο, που απαιτεί καλό ντύσιμο. Στα κοντά, μεταγραφική περίοδος. Με την ευχή να αποφύγουμε την γνωστή και ως “παλτουδιά” στα “ψώνια του Γενάρη”, το κείμενο κλείνει με το ομώνυμο τραγούδι… https://m.youtube.com/watch?v=BHVAg_BR8vY
Τετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
Never give up..
