Ιερολοχίτες: “Δε γίνεται να την πληρώνουν όλοι, εκτός από αυτούς που φταίνε”
Με μια μακροσκελή ανακοίνωσή τους, οι Ιερολοχίτες τοποθετούνται, όχι μόνο για τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη, αλλά και για όσα έχουν ακολουθήσει, τις κινήσεις της αστυνομίας, τις συλλήψεις και άλλα πολλά.
Διαβάστε την αναλυτικά παρακάτω:
Το βράδυ της Δευτέρας ένα παιδί 18 χρονών, ο Άλκης Καμπανός, δολοφονήθηκε στην περιοχή της Χαριλάου. Δεν επιλέξαμε σαν σύνδεσμος να πούμε πολλά λόγια. Σε τέτοιες περιπτώσεις προέχει ο σεβασμός στην οικογένεια του παιδιού. Κι αν θέλουμε τα λόγια μας να μην είναι μόνο για το θεαθήναι, να μην βρωμάνε υποκρισία, να μην τσουβαλιάζουμε αλλά ούτε και να ξαναπέσουμε από τα σύννεφα σε κάποιους μήνες ή χρόνια, προέχουν κουβέντες που πρέπει να γίνουν μεταξύ μας πριν βγούμε να μιλήσουμε, όπως το πως ο οπαδισμός από αγνή και ανιδιοτελής αγάπη έχει φτάσει να είναι παράλληλα για κάποιους και το όνομα στο οποίο συντελούνται μέχρι και εγκλήματα.
Προέχει μια αυτοκριτική για το τι θα μπορούσαμε όλοι να κάνουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, κι ας ξέρουν τις θέσεις μας όσοι έχουν βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια κοντά στο σύνδεσμο. Και προέχουν κυρίως δεσμεύσεις για το τι κάνουμε από’δώ και πέρα· για να μη μείνουμε μόνο στα λόγια, τις ευχές και τους αφορισμούς…
Παρ’ όλα αυτά, κι όσο κι αν κρατηθήκαμε και προσπαθήσαμε να το αποφύγουμε, είμαστε αναγκασμένοι να μιλήσουμε για κάτι που συμβαίνει αυτές τις μέρες. Αρχικά για να τα πάρουμε και χρονικά, ήδη λίγο μετά τη δολοφονία ακούσαμε για προσαγωγές 15 ατόμων. Κάτι που μάλλον δεν ειπώθηκε πουθενά είναι ότι οι προσαγωγές αυτές δεν αφορούσαν υπόπτους, αλλά δεκαπέντε οπαδούς του ΑΡΗ που έσπευσαν στο σημείο για να δουν τι έγινε. Μία μέρα αργότερα είδαμε τις φωτογραφίες οπαδών του ΑΡΗ σε δελτία ειδήσεων, όπου τους παρουσίαζαν ως τον “δολοφόνο” με την παρέα του. Πέρα από το σοκ και την οργή, αναρωτηθήκαμε πως μπορεί να έφτασαν στα ΜΜΕ οι φωτογραφίες ανθρώπων άσχετων με το περιστατικό, και με τι έρευνα αυτά τους παρουσιάζουν και ως κατηγορούμενους…
Σ’αυτό το μοτίβο λοιπόν, δεν αργήσαμε να δούμε και μπούκες της αστυνομίας σε συνδέσμους όλων των ομάδων της πόλης, σαν να προσπαθούν να περάσουν ότι είμαστε όλοι το ίδιο ένοχοι. Το ότι δεν τρέξαμε να πούμε “φταίμε κι εμείς” ενώ στην ουσία δείχνουμε με το δάχτυλο άλλους, το ότι αναγνωρίζουμε ότι έχουμε μερίδιο ευθύνης όλοι όσοι, είτε φτάσαμε τον “οπαδισμό” σ’αυτή την κατάσταση είτε δεν κάναμε ότι μπορούσαμε για να το αποτρέψουμε, δε μας εξισώνει με κανέναν δολοφόνο για λόγους και περιστατικά που δε χρειάζεται καν να μπούμε στη διαδικασία να απαριθμήσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι το κράτος για λόγους θεάματος και σκοπιμότητας, παρουσιάζει μέσω των ΜΜΕ και του υποτιθέμενου έργου της αστυνομίας ότι προσπαθεί να καταπολεμήσει το φαινόμενο της “οπαδικής βίας” γενικότερα.
Ταυτόχρονα δεν ακουμπάνε καν τις αιτίες που γεννάνε το πρόβλημα, δεν ακούγεται κουβέντα για τους ιδιοκτήτες ΠΑΕ και τη συγκάλυψη που προσφέρουν (και πως να πουν, όταν ο καθένας έχει κι από ένα κανάλι και άγνωστο πόσα σάιτ;…), κουβέντα για τους μεγαλοδικηγόρους που πληρώνουν, και το μόνο που μπορεί να κάνουν (αν το κάνουν) είναι απλά να μεταφέρουν εν γνώσει τους τη βία λίγο πιο πέρα, για να παρουσιάσουν ότι παράγουν έργο, να κατευνάσουν ένα μέρος της οργής και να ικανοποιήσουν το αφήγημα περί δημόσιας τάξης.
Τρεις λοιπόν μέρες μετά τη δολοφονία, έγιναν έρευνες σε δεκάδες συνδέσμους. Παρά τους ευφάνταστους τίτλους, φανταζόμαστε ότι δεν βρέθηκε ούτε ανοιχτήρι μπύρας, μιας και όλες αυτές τις μέρες ταλαιπωρείται “περιέργως” ένα μέλος του δικού μας συνδέσμου. Κατηγορήθηκε γιατί βρέθηκαν στο χώρο του συνδέσμου άδεια μπουκάλια μπύρας, κράνη και οικοδομικά υλικά, τη στιγμή που και οι ίδιοι που μπήκαν μέσα, είδαν ότι τμήμα του συνδέσμου είναι κλειστό και γίνονται οικοδομικές εργασίες για να μπορεί να φιλοξενήσει κόσμο. Παρουσίασαν ως ευρήματα μέχρι και μπράτσα από καρέκλες, που αν τα χτυπήσεις κάπου πιο πιθανό να σπάσουν τα ίδια παρά να προκαλέσουν ζημιά. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Το ότι αγαπάμε μια ομάδα δεν μας κάνει εγκληματίες, ούτε μας κάνει εν δυνάμει δολοφόνους το γεγονός ότι σε συνθήκες ακραίας φτωχοποίησης περιμένουμε να αδειάσει όλη η κάσα για να την επιστρέψουμε στην κάβα και να έχουμε μια έκπτωση στην επόμενη παραγγελία. Τα κράνη δεν αποτελούν κάποιο όπλο με το οποίο μπορείς να κάνεις ζημιά σε άνθρωπο. Το ότι τα αντικείμενα που βρέθηκαν, όπως τα άδεια μπουκάλια, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ενδεχομένως για να διασφαλίσουμε την ακεραιότητά μας αν χρειαστεί, απέχει αιώνες από το να υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά σε κάποιον. Έτσι, ενώ διαβάζουμε σε ρεπορτάζ για υπόπτους για τη δολοφονία που έχουν ήδη διαφύγει σε άλλες χώρες, ο αδερφός μας δικάστηκε χωρίς καν να μπορέσει να πάρει αναβολή, παρόλο που σε τέσσερις δεκαετίες ζωής δεν έχει τίποτα μεμπτό για να υπάρχουν λόγοι υποψίας, παρόλο που γνωρίζουν ότι έχει μια δουλειά κι ανθρώπους στο σπίτι να τον περιμένουν, που δε θα τους άφηνε, πόσο μάλλον χωρίς να έχει κάνει και τίποτα.
Δεν του αναγνωρίστηκαν καν τα ελαφρυντικά, και λίγες μόλις μέρες αφού αποφυλακίστηκε ο μοναδικός που ήταν μέσα για το θάνατο του Τόσκο (τον οποίον συνδέουν μάλιστα και στενές σχέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη ασπρόμαυρης ΠΑΕ), ο αδερφός μας καταδικάστηκε σε ποινή 2,5 χρόνων (ευτυχώς με αναστολή), απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, παρών σε τμήματα και χρηματικά πρόστιμα, χωρίς να έχει βρεθεί τίποτα που σε οποιοδήποτε άλλο χώρο θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο, χωρίς να έχει βρεθεί τίποτα που να μην αιτιολογείται η ύπαρξή του. Ενώ μαχαίρια μένουν επί δύο μέρες στον τόπο του εγκλήματος, αυτός καταδικάστηκε χωρίς να έχει βρεθεί τίποτα που υπάρχει για να προκαλέσει ζημιά σε κάποιον, χωρίς να βρεθεί τίποτα που να πούμε ναι ρε μαλάκες έχετε δίκιο.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Καταλαβαίνουμε ότι γίνονται προφανώς για να ικανοποιηθεί και το τσουβάλιασμα των ημερών για τους συνδέσμους, λες και η βία ξεκινάει ή εξαντλείται μέσα σε τέσσερις τοίχους. Για να ταυτιστεί μια δολοφονία με την οπαδική βία. Και για να αποποιηθούν όλοι οι υπόλοιποι των ευθυνών τους. Δεν είναι τυχαία όμως και για άλλους λόγους. Έχουμε φάει σαν σύνδεσμος λουκέτο σε προηγούμενο χώρο με απειλές ακόμα και στον ιδιοκτήτη, ενώ για άλλους δεν ίσχυαν ούτε οι νόμοι. Θυμόμαστε να ψάχνουμε ασταμάτητα κάπου να στεγαστούμε για να μπορούμε να μιλάμε για την καψούρα μας και να κουτσοκανονίζουμε πως θα πάμε σε κάνα εκτός με τόσες απαγορεύσεις (θα μιλήσει άραγε κανείς για την τροπή που έχει πάρει η “οπαδική βία” από τότε που οι οπαδοί των ομάδων σταμάτησαν να βρίσκονται σε απέναντι πέταλα;…), και κόσμος να δέχεται τηλεφωνήματα και προειδοποιήσεις για να μη συμφωνήσει να νοικιάσουμε.
Θυμόμαστε μερικά χρόνια πιο πίσω 100+ άτομα να έρχονται κάτω από το σύνδεσμό μας, στη συνέχεια να πηγαίνουν χαλαροί μέχρι την Αριστοτέλους, και στο τέλος να συλλαμβάνονται οπαδοί του Ηρακλή. Θυμόμαστε την προσπάθεια που έγινε μετά το θάνατο του Τόσκο τόσο απ’την αστυνομία όσο κι από τα ΜΜΕ να χρεωθούν και να πιεστούν πάλι όλες οι “πλευρές”, λες και σε δολοφονικές ενέδρες φέρουν την ίδια ευθύνη το θύμα και ο θύτης, λες και είναι το ίδιο πράγμα αυτός που στερεί μια ζωή μ’ αυτόν που σκοτώνεται ή προσπαθεί να αμυνθεί. Και δεν ξεχνάμε φυσικά το κύκλωμα που γνωρίζαμε, αλλά αποκαλύφθηκε και επίσημα τότε (και στη συνέχεια κουκουλώθηκε και ξεχάστηκε μέχρι σήμερα), με στελέχη της αθλητικής βίας να έχουν σχέσεις με μεγαλοσυνδεσμίτες, και να είναι γονείς κατηγορούμενων.
Ούτε είναι τυχαίο το πού συνεχίζουν την καριέρα τους απόστρατοι αξιωματικοί της αστυνομίας, ο ένας μετά τον άλλον…
Δεν τα λέμε όλα αυτά γιατί γουστάρουμε τα εμείς έτσι κι οι άλλοι αλλιώς. Μπορεί να είμαστε ενάντια στο τσουβάλιασμα, αλλά αναγνωρίζουμε ότι οι ευθύνες όλων ανεξαιρέτων των συνδέσμων -και φυσικά όχι μόνο των συνδέσμων- για την κατάντια του σύγχρονου οπαδισμού και το πως με το μανδύα της υποστήριξης μιας ομάδας χάνονται ζωές, είναι τεράστιες. Δε γίνεται όμως να ανεχόμαστε τον παραλογισμό και να την πληρώνει ένας αδερφός μας, ενώ κάποιοι άλλοι δολοφονήσανε μια ψυχούλα και την έχουν κοπανήσει ή προσπαθούν να φορτώσουν τα πάντα σε έναν.
Δε γίνεται να την πληρώνουν όλοι εκτός από από αυτούς που φταίνε, για να παρουσιάσει έργο η δικαιοσύνη και να πουλήσουν ειδήσεις τα ΜΜΕ. Δε γίνεται να ακούγονται τα πάντα εκτός από την πραγματικότητα. Η Θεσσαλονίκη είναι μικρή και το αν λέμε αλήθειες ή μαλακίες το ξέρετε μια χαρά… Αν δεν σέβεστε τον κόσμο που ταλαιπωρείτε και τις οικογένειές τους, σεβαστείτε τη μνήμη του παιδιού που δολοφόνησαν, και κάποιοι κοιτάτε να δημιουργήσετε εντυπώσεις και να χτίσετε καριέρες.
Ελπίζουμε να μη χρειαστεί να επανέλθουμε…
ΥΓ. Τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Άλκη.
