Αντί προλόγου Τα παρακάτω θα έπρεπε να συμβαίνουν ήδη. Αφού δεν έχουν γίνει, ακόμα, θα έπρεπε να αποτελούν μέρος της λεγόμενης “δημόσιας, κιτρινόμαυρης κουβέντας” και πράγματα προς πραγμάτωση. Στόχοι, στην αναφορά για το “επόμενο επίπεδο”. Δεν αρκεί να τσουλάει το τόπι, μονάχα. Βλέπω πως λίγοι εστιάζουν σε αυτόν τον σημαντικότατο τομέα και θεωρώ χρέος μου να αναφέρω ορισμένες ενέργειες που οφείλουν να γίνουν. Ένας κρίκος μιας αλυσίδας συνεχούς βελτίωσης…
“Δεν με ενδιαφέρει για ποιο λόγο χρησιμοποιείτε το όνομά μου, αρκεί να το προφέρετε σωστά”, είναι μια γνωστή, αμερικάνικη προτροπή. Παρά την προσφώνηση “αμερικανάκι”, που συνηθίζουμε να λέμε, όταν κάποιον τον “πιάνουν” κορόιδο, μόνο χαζούς δεν λες κάποιους που μεγαλώνουν στην κουλτούρα του να παράγουν, συνεχώς, χρήμα. Κέρδος, δηλαδή. Εδώ, δεν με απασχολεί η ιδεολογία του καθένα. Το έγραψα κι άλλη φορά, το επαναλαμβάνω και τώρα. Εξετάζω, με την δική μου ματιά, καταθέτω άποψη ή δίνω ιδέες, κάποιες φορές, για το πώς θα ανακτήσει μέρος αυτών που του αναλογούν, μιλώντας για τον Άρη. Την ομάδα που το άκουσμα ή η θέα της, κάνει την καρδιά μας να χτυπάει γρηγορότερα. Παρά τα έντονα συναισθήματα, το σκεπτικό όσων ακολουθούν είναι μια πιο ψύχραιμη, ψυχρή φορές, παράθεση γεγονότων και τακτικών που θα ωφελήσουν. Το περιβάλλον είναι σκληρό, ανταγωνιστικό. Οφείλεις να μελετάς κινήσεις, να δρας, να διεκδικείς. Παντού!
Α(υτοεξά)Ρ(τ)ΗΣ(η) !!!
Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια που στον, υπό δημιουργία τότε, Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, βλέποντας σε ένα κατάστημα εντός του ένα σταντ με αποκλειστικά προϊόντα του συμπολίτη, ρώτησα το αφεντικό γιατί δεν έχει του Άρη. Η απάντηση “Μα, δεν ήρθε κανένας απ’ την Π.Α.Ε.”, αρκούσε για να κατανοήσω το μηδαμινό πλάνο στο κομμάτι “διαφήμιση”, “marketing”, “άνοιγμα στην πόλη, στην αγορά”, πείτε το όπως θέλετε. Κάποιες φορές και προφανώς και τότε, υπάρχει η αίσθηση του ότι οι επιτυχίες θα φέρουν τον κόσμο, τους “πελάτες”, να έρθουν κοντά. Μια παλιομοδίτικη σκέψη. Μιλώντας για μεγέθη σαν τον Άρη Θεσσαλονίκης, μία ομάδα, έναν Σύλλογο με μεγάλη επιρροή και απήχηση στην πόλη, λειτουργεί και αντίστροφα η σκέψη. Υπάρχω, φαίνομαι, προωθώ την εικόνα σε στρατηγικά επιλεγμένα, αρχικά, σημεία της Θεσσαλονίκης, μέχρι να εξαπλωθεί παντού το σήμα και να ανοίξω τους ορίζοντες και εκτός αυτής. Προσπερνώ εκείνες τις εποχές και σκεπτικά διοίκησης και λειτουργίας, καθώς ο ερασιτεχνισμός στα όρια της αφέλειας γεννά ερωτήματα στο κατά πόσο ήταν ικανοί οι άνθρωποι εκείνοι να συντηρούν ακόμα και τις δικές τους επιχειρήσεις. Κλείνω την αχρείαστη παρένθεση.
Σε κάθε σύγχρονη πόλη, υπάρχουν σημεία “κλειδιά”, όπως αυτά που ταξιδεύει κόσμος, αεροδρόμιο, λιμάνι ή σταθμός τρένων, καθώς και τα μεγάλα εμπορικά πολυκαταστήματα. Βασική στόχευση, κατ’ εμέ, κάθε Συλλόγου που θέλει να προσελκύει τα βλέμματα, είναι να “υπάρχει” εκεί. Το ίδιο ισχύει και σε στοχευμένα σημεία εμπορικών δραστηριοτήτων, όπως μεγάλα καταστήματα παιχνιδιών, για παράδειγμα. Οι μικροί φίλοι, οι μελλοντικοί φίλαθλοι ή οπαδοί. Μία μητέρα και ένας πατέρας που θα παρακινήσει ή θα παρακινηθεί απ’ το μικρό παιδί και θα αγοράσει επίσημο προϊόν της ομάδας, που είναι απαραίτητο να υπάρχει και εκεί. Εκτός απ’ το απαράδεκτο γεγονός να βρίσκω ράφι με καπέλα ή κασκόλ των 3+1 ομάδων, του πολυθρύλητου (!) “μπιγκ φορ” και να εκνευρίζομαι απ’ την μη παρουσία της δικής μου ομάδας, κατανοώ την δική της ευθύνη. Ο Άρης οφείλει να λειτουργήσει επιθετικά στο κομμάτι διαφήμιση και προώθηση. Προϊόντων, εικόνας. Από τις 30 π.χ. φορές που έχω επισκεφτεί, οικογενειακώς, το συγκεκριμένο κατάστημα παιχνιδιών, τουλάχιστον τις 20 θα είχα κάνει ελάχιστη αγορά προϊόντος της τάξης των πέντε ευρώ. Μόνο από εμένα, έχασε προσδοκώμενα οφέλη της τάξης των 100 € η ομάδα, λοιπόν,με την προαναφερόμενη, μηδαμινή πολιτική της στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Οι νέες τεχνολογίες, τα social media, η διαδικτυακή αγορά μέσω μπουτίκ, τα όσα έγραψα πριν, μπορούν να προσφέρουν έσοδα τα οποία αγγίζουν τεράστια ποσά, πλέον. Σαν συλλέκτης από κούπες ποδοσφαιρικών ομάδων πέραν του Άρη, αλλά και άνθρωπος που παρακολουθώ ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έχω αγοράσει περί τις 25 από διάφορες χώρες, είτε μόνος είτε παραγγέλοντας από φίλους. Ένας απλός, ανώνυμος οπαδός, χωρίς να τις υποστηρίζει, έχει δώσει χρήματα στις Λέστερ, Κοπεγχάγη ή Γουεστ Χαμ, αναφέροντας κάποιες ομάδες στην τύχη. Αν ένας, οποιοσδήποτε, τουρίστας αφήσει το Χ ποσό και αν αυτό πολλαπλασιαστεί, γίνεται εύκολα κατανοητό το πόση δύναμη, διαφήμιση και παραπάνω αίγλη μπορεί να προσφέρει. Σύμφωνοι. Βασική προϋπόθεση είναι να βρίσκεται “εντός των πραγμάτων” η ομάδα. Ευρωπαϊκές, αγωνιστικές διακρίσεις. Σεβαστό και κατανοητό, όμως αρκεί κάποιες φορές η δημιουργία ονόματος, “brand” που λένε οι μοντέρνοι, για να έχω άλλη μια κούπα, της QPR πχ και να πίνω τον καφέ μου. Θέμα… promotion, που ξαναλένε όσοι ξέρουν και χρησιμοποιούν πιασάρικους, εγγλέζικους συνήθως, όρους της εποχής!
Υπάρχει ένα σημείο στην Θεσσαλονίκη, στην καρδιά της πόλης, που γεννήθηκε ένα τεράστιο οπαδικό κίνημα. “Τσιμισκή 32-Β”, για τους παλιότερους, σημαίνει πολλά. Δεσμός. Συν+δεσμός. Σύνδεσμος, κιτρινόμαυρης τρέλας, αφοσίωσης, πίστης, μάχης! Τα χρόνια πέρασαν, δεν βρίσκω γιατρειά, κατά το γνωστό, αλλά κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, από τότε. Οι αλλαγές, αλλά και τα λάθη, οδήγησαν στο να υπάρχει ένα κενό. Αυτό, οφείλει για μένα, να το καλύψει η ομάδα. Με κεντρικό σημείο διάθεσης κάθε είδους αξεσουάρ, φανέλας, φόρμας, κασκόλ ή οτιδήποτε άλλο, την μπουτίκ του γηπέδου, θεωρώ πως ένας χώρος που θα δημιουργηθεί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην Αριστοτέλους, στην Τσιμισκή, στην Ερμού ή οπουδήποτε εκεί γύρω, θα επαναφέρει χαμένες ισορροπίες, θα δώσει χρώμα που λείπει, κιτρινόμαυρο και θα συμβάλλει στα όσα αναφέρονται στο κείμενο αυτό. Μια γωνιά που θα γίνεται σημείο αναφοράς, στην καρδιά μιας πόλης που πρέπει να διδαχθεί να χτυπάει ξανά σε γνώριμους ρυθμούς!
Όταν μιλάμε για Άρη, είναι αδιανόητο, στο μυαλό μου, αυτό να κλείνεται σε τέσσερις γραμμές γηπέδου ή σε μία κερκίδα, σε 90 ή σαράντα λεπτά, σε κάποια σετ ή οποιοδήποτε άθλημα και όσο αυτό διαρκεί. Είναι τέτοιο το φαινόμενο Άρης, το μέγεθός του που μπορεί να παράξει κύκλο εργασιών τέτοιου μεγέθους που θα ωφελούνται πολλοί κλάδοι και άνθρωποι γύρω και κοντά στην ομάδα. Που θα κινεί σημαντικό κομμάτι της αγοράς της πόλης. Όταν μιλάμε για Άρη, πρέπει να ζητάμε να φαίνεται περισσότερο. Ειδικά στην εποχή της εικόνας. Πέρασε ο καιρός που έψαχνες έναν πάγκο πλανόδιου, μια Κυριακή σε εντός ή κάποια λαϊκή γειτονιάς, για να αγοράσεις οτιδήποτε κιτρινόμαυρο με το σήμα που λατρεύεις, τον “Θεό του Πολέμου”. Επιβάλλεται, μαζί με όλα όσα ασχολείται μια ομάδα, να “παίξει μπάλα” και στο απαιτητικό κομμάτι που αναλύθηκε πιο πάνω. Στον δρόμο για να υπάρχει ακόμα πιο ανεξάρτητα, αυτόνομα, για την υγεία που δίνει κάτι τέτοιο.
“Θα πρέπει, μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος”, γράφει κάπου, στο περί “αυτοεξάρτησης” βιβλίο του ο σοφός Μπουκάι. Τέτοιες σκέψεις και προπάντων αποφάσεις και ενέργειες, σαν αυτές που μοιράστηκα, είναι κομμάτια ενός παζλ που σχηματίζει την μεγάλη εικόνα που όλοι μας ονειρευόμαστε!
Με συνοδεία ήχους από… Διονύσης Σαββόπουλος – Γεννήθηκα στη Σαλονίκη – Official Audio Release – YouTube
Σαββάτο, 12 Ιουνίου 2021
Κίτρινο Βέλος
