Θεωρώ πολύ σημαντική την τέχνη, στην ζωή του ανθρώπου. Κομμάτι αυτής είναι και η (λεγόμενη) 7η, ο… σινεμάς (!), όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Κυριακή βράδυ, απονομή με “χρυσόσκονη” στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Τελετή που δεν έκατσα ποτέ να παρακολουθήσω, για να είμαι ειλικρινής, καθώς ξεχνάω τίτλους ταινιών και ονόματα ηθοποιών, ακόμα κι αν είναι φίρμες. Είναι κάμποσες οι ιστορίες γέλιου μέχρι δακρύων που πρόσφερα σε κουβέντες με φίλους, που αφορούσαν μεγάλα μεγέθη του χώρου. Σε αντίθεση με τον κινηματογράφο, είχα την ικανότητα, το ταλέντο, να συγκρατώ ονόματα που πρωταγωνίστησαν σε πάρα πολλά “έργα”, μικρά ή μεγάλα, που γυρίστηκαν μπροστά στα μάτια μου, στα γήπεδα, ή στις οθόνες, όταν δεν ήταν δυνατόν να είμαι σε κάποια κερκίδα. Ίσως οι σκηνοθέτες, οι παραγωγοί και οι ηθοποιοί τέτοιων “ταινιών” να αξίζουν πολλά παραπάνω!
Η κουβέντα “περί τέχνης”, όχι ποιοτικής θεάτρου, κανονικού ή σκιών, παραδοσιακής. Τέχνη είναι και η μουσική, η ζωγραφική, ο χορός. Τέχνη είναι και η μπάλα, το ποδόσφαιρο. Λίγοι άνθρωποι που πάτησαν τον γλόμπο της Γης δεν κλώτσησαν μια μπάλα. Απ’ τις αφρικανικές και ασιατικές ζούγκλες, ως τους Πόλους, απ’ το απομακρυσμένο χωριό που φτιάχνουν μπάλες από πανιά και από κουρέλια, ως τις ακαδημίες της “Μασία”, απ’ τις παλιές αλάνες ως τις αυλές σχολείων. Το πόσο ταλέντο έχει κάποιος είναι αποτέλεσμα της φύσης, που προικίζει κάποιους ανθρώπους, ευλογημένους, αλλά και δουλειάς. Επίπονης και σκληρής, όταν μιλάμε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο του 2021. Προπονήσεις, σχηματισμοί, δοκιμές, ιδέες, παρεμβάσεις ολόκληρων ομάδων ανθρώπων που αποκαλούνται και “προπονητικά τιμ”. Κοντά στους πρωταγωνιστές, παίχτες, προπονητές και λοιπά, οι παραδοσιακοί διαιτητές, τα παλιά “κοράκια”, οι βοηθοί, οι λάιτσμεν στην αργκό, οι τέταρτοι και οι V.A.R. στις μέρες μας. Κομπάρσοι μεν, με τάσεις για πρώτο ρόλο πολλές φορές.
Τελείωσε ένα ακόμα παιχνίδι στόχου για τον Άρη, που μας ενδιαφέρει, Κυριακή απόγευμα. Ένας αγώνας που δεν μας δικαίωσε ως προς το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, την νίκη δηλαδή, αλλά ούτε και ως προς τα όσα περιμέναμε στην διάρκεια. Παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, με πολλές αιτίες και ευθύνες, πρώτιστα “εντός” κατά την γνώμη μου. Δεν είμαι λάτρης του αυτομαστιγώματος, αλλά της αυτοκριτικής. Όταν η πλειοψηφία των παικτών που αγωνίζονται είναι μέτριοι ή κακοί είναι πολυτέλεια να ζητάμε νίκη. Όμως, όταν η ομάδα σκοράρει, προηγείται 16 λεπτά πριν το τέλος και φτάνω να λέω πάλι καλά που δεν χάσαμε, σε ένα… ριπίτ του ματς της κανονικής διάρκειας, κυριαρχεί ο εκνευρισμός. Αν δεν έκανε την σημαντικότατη, διπλή και δύσκολη απόκρουση ο Κουέστα, γύρω στο 88′, τώρα θα τρώγαμε τις σάρκες μας. Γνωστά τα έργα. Χιλιοπαιγμένα. “Δουλειά του τερματοφύλακα είναι να μην τρώει γκολ”, λέει ο τύπος. Ε, δουλειά του αμυντικού είναι να μην αφήνει τον επιθετικό να απειλήσει, δουλειά του επιθετικού να βάλει γκολ. Στο ποδόσφαιρο, απ’ τα παιδιά που βάζουν 2 τσάντες σχολικές για να κάνουν τέρμα στον δρόμο, ως τα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ, κάποιοι κάνουν ή όχι την “δουλειά” τους, στην διάρκεια του παιχνιδιού και έτσι μπαίνουν γκολ. Είναι (και) παιχνίδι λαθών. Από λάθος μπαίνει το αυτογκόλ, από κάποιο λάθος κάποιου σκοράραμε κι εμείς. Ευτυχώς η πολύ καλή εκτέλεση του αντίπαλου φορ δεν είχε την κατάληξη που μπορούσε να έχει. Κακός ή καλός βαθμός. Εξαρτάται πως “βλέπεις” το ματς. Υπήρξαν, όμως, 2 χαρακτηριστικές στιγμές που στην ταινία, στο έργο, αποφάσισε να παρέμβει ο πανέξυπνος κομπάρσος, μαζί με το ταίρι του. Γνωστό διαιτητικό δίδυμο, πολλές φορές μπροστά μας, με στήριξη επίσης γνωστής σε όλους ποδοσφαιρικής ένωσης, της νέας, εξυγιαντικής, Ε.Π.Ο., στην οποία ο εκπρόσωπός της έχει ρόλο. Να, πάλι, οι ρόλοι και οι ερμηνείες.
Στιγμή πρώτη: Φάουλ εκτός περιοχής, υπέρ μας. Εκτέλεση από Ματίγια, 1,5 – 2 μέτρα μετακίνηση του παίκτη – τείχος, κλέψιμο, αντεπίθεση, φαουλ οριακά εκτός περιοχής. Αν έμπαινε γκολ, σε ένα κανονικό πρωτάθλημα ο VAR θα γυρνούσε την φάση στο λάθος του φάουλ. Εδώ, οι μανουχοτζοβαροφωτιάδες είναι γνωστό τι θα αποφάσιζαν. Λίγοι, πλέον, αμφιβάλλουν.
Στιγμή δεύτερη: Δευτερόλεπτα πριν συμπληρωθεί το ματς, πιθανή ανατροπή. Σίγουρα, μη ξεκάθαρη φάση. Για μένα πέναλτι. Για τον Φωτιά όχι, προφανώς και για τον VAR που δεν τον κάλεσε. Όφειλε να τον καλέσει, να δει, να ελέγξει. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Είναι υποκριτικό και δόλος. Και για να προλάβω τους “ξυπνητζήδες”, το ίδιο ακριβώς είπαμε ως Los AmArillos στον αέρα του yellowradio.gr, σε σχέση με το Άρης – Π.Α.Ο.Κ. της κανονικής διάρκειας. Και στις 2 φάσεις θα δίνονταν το προφανές. Χέρι παίχτη τους, ανατροπή από παίχτη τους. Αντίθετα με αυτά, ειδικά απ’ τον Γενάρη και μετά μέτρησα κόντρα απόφαση σε Γιάννενα, κόντρα με Παναιτωλικό, κόντρα ξανά. Φυσάει κόντρα, που λέει και ο στίχος!
Αυτά είναι η “κουρτίνα” του έργου. Αντίδραση, αγωνιστική και μη, των παιχτών μας, μου δείχνει πως πρέπει πρώτα πρώτα να επανέλθει ηρεμία πνευματική. Ο πρώτος εχθρός. Κατόπιν, ανάσες και οριοθέτηση εκ νέου του στόχου. Διεκδίκησή του. Στο “πετσί του ρόλου”, που λένε!
Στην “αμερικανιά” που λέγεται Τελετή Όσκαρ, πιθανολογώ πως, υπάρχουν συμμαχίες, φανερές ή αφανείς. Με τέτοιο χρήμα και δόξα που διακυβεύονται είναι σχεδόν απίθανο να μην συμβαίνει. Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις, όπως αυτή της περασμένης Κυριακής που της ταιριάζουν. Φθηνή κόπια, κακιάς μορφής αντιγραφή. Κι όμως, επιμένω. Αν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν ήταν αφελείς, ξανά, αν δεν έδιναν δικαίωμα όταν πήραν το πάνω χέρι, ειδικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα συνέβαινε. Είναι πολλά τα αντίστοιχα, φετινά παιχνίδια που θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως οδηγός. Άλλο ένα μάθημα. Ένας ρόλος που απαιτεί γερό στομάχι και τώρα και μετά και φέτος και του χρόνου. Κάθε φορά που καλείσαι να αποδείξεις πως είσαι, όχι κομπάρσος αλλά, πρωταγωνιστής…
ΥΓ Ένας Θεός αλλιώτικος. Που, αντί να επιβληθεί, να “δώσει” αυτό που φαντασιώνονται οι λάτρεις ως δύναμη, Αυτός γίνεται άνθρωπος, ταπεινώνεται, εξευτελίζεται, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ένας δρόμος δύσκολος. Η Ανάσταση είναι το τέλος του δρόμου αυτού. Κρατήστε την ελπίδα μέσα σας…
Έψαχνα κάτι ταιριαστό σε “φωτιά”, που να έχει μίσος. Θυμήθηκα αυτό… Fotia – Pyx Lax – YouTube, που έχει και αγάπη και ελπίδα, όμως.
Τα παραπάνω γράφτηκαν υπό τους ήχους του!
“Μόνο Άρης. Never give up…”!
Μεγάλη Τρίτη, 27 Απριλίου 2021
Κίτρινο Βέλος
