Από Δευτέρα και πάλι… Berlin! «Έτοιμοι με παραδοσιακές συνταγές, βγάζουμε τραπέζια και υποδεχόμαστε κόσμο»
Στο Yellow Radio 101,7 και στην εκπομπή «Αθλητικό X-Press» φιλοξενήθηκε ο Ανδρέας Γαϊτανίδης, ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Berlin».
Αναλυτικά όσα είπε στον Γιώργο Τότσικα:
Για την περίοδο που ήταν κλειστή η εστίαση:
Εμείς είχαμε την ευτυχία να έχουμε ένα δίκτυο πελατών στο delivery, αλλά αυτό δεν φτάνει για τίποτα. Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Για το ότι προσφέρει πάντα φαγητό σε παίκτες της ομάδας:
Στήριξα όσους περισσότερους καλαθοσφαιριστές του Άρη μπορούσα. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι έρχονταν οι παίκτες, μιλούσαν με κόσμο, έβγαιναν όλοι μαζί και δένονταν περισσότερο σαν παρέα.
Δεν ήταν πολλοί οι παίκτες όταν δεν υπάρχει η «παρέα» αλλά κάποιοι έρχονταν.
Για το τι του έλειψε στην καραντίνα:
Ο μεγάλος μας καημός ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βλέπουμε τον Άρη. Το οικονομικό είναι μικρότερο πρόβλημα, γιατί βλέπουμε ότι όλοι περνάνε δύσκολα.
Για το άνοιγμα που έρχεται:
Ετοιμαζόμαστε, την Δευτέρα ανοίγουμε, θα φιλοξενούμε κόσμο σε εξωτερικό χώρο.. Δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από τον κόσμο βέβαια.
Είμαστε έτοιμοι με παραδοσιακές συνταγές. Ο Μπακαλιάρος, τα καλαμαράκια, το μουντιάλ που κάνουμε που είναι πιο ιδιαίτερο.
Το Σάββατο θα έχω μαγειρίτσα, την Κυριακή πράγματα παραδοσιακά. Έχουμε και πολλές επιλογές για vegetarian. Είμαστε Αμπελώνων 15 για όποιον θέλει να έρθει.
Υπήρχε μεγάλη στήριξη και από φίλους, από αθλητές, από πελάτες. Και από τον πολιτικό χώρο μας μίλησαν. Μετά από τόσα χρόνια όλοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο.
Ακόμη ο Ανδρέας Γαϊτανίδης μοιράστηκε μία ιστορία με έναν αγαπημένο παίκτη του Άρη:
Ένας από τους αγαπημένους μου ποδοσφαιριστές ήταν ο Ναγκόλι Κένεντι. Ερχόταν πάντα με την οικογένεια του, όπως και ο Μόρις. Ο Σκόμποε όποτε έρχεται στην Θεσσαλονίκη πρώτα πάει να δει τον μπαμπά μου και μετά κάνει οτιδήποτε άλλο.
Ο Ναγκόλι ήρθε πρώτη φορά με κάποιους φίλους στο μαγαζί και μετά ήρθε μόνος του. Ο Ναγκόλι κοιτάει τον μπαμπά μου του λέει «γεια σου», ο πατέρας μου δεν τον κατάλαβε, ο Κένεντι του ξαναλέει «γεια σου».
Ο πατέρας μου τον κοιτάει και του λέει «Τι θέλεις άνθρωπε μου, έχω και δουλειά», τότε τον βλέπω εγώ και σκέφτηκα μήπως είναι ποδοσφαιριστής, του λέω «Ρε Κενι» για να μου απαντήσει «Ah man, επιτέλους!».
Ένιωσα ότι έπρεπε… να ανοίξει η γη να με καταπιεί, ντράπηκα που δεν τον κατάλαβα. Τελικά μιλήσαμε, και ερχόταν συνέχεια μετά με την οικογένεια του, ήταν όλοι πολύ καλά παιδιά.
