Οι Social Waste έχουν έτοιμο το νέο τους άλμπουμ που έχει τίτλο «Σύνορα» και θα κυκλοφορήσει τις προσεχείς μέρες.
Το πρώτο κομμάτι και βίντεο έχει τίτλο “Τα μέγαρα” (καταλαβαίνετε για ποια “μέγαρα” πρόκειται – όχι πάντως για την πόλη) και όπως συμβαίνει πάντα με τους S.W. οι στίχοι του κυριολεκτικά… πυρπολούν!
“Τι απομένει από μια μουσική κουλτούρα όταν αυτή αποκοπεί από τις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, και ιστορικές συνθήκες, αλλά και από τις κοινωνικές τάξεις που τη γέννησαν; Από τους χώρους, τους ανθρώπους, τις ιστορίες, τις θεματικές, και τις αιτίες της ύπαρξής της; Και τι κάνουμε τελικά όταν τη μεταφέρουμε αποστειρωμένη σε άλλους χώρους και συνθήκες, προς τέρψιν άλλων κοινωνικών τάξεων;”
Kαλώς εχόντων των πραγμάτων, η παρουσίαση του άλμπουμ θα γίνει την Παρασκευή 19 Ιουνίου στην Τεχνόπολη.
Στίχοι:
Ρε λες μια μέρα να μας παίζουνε στα Μέγαρα;
Τα κυριλέ, όχι μετά την Ελευσίνα
Και τα ρεφρέν και τα στιχάκια που αμφέβαλλα
Να τα ραπάρει όλη η κοσμική Αθήνα
Να αναλύουν την ομοιοκαταληξία μας
Τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής;
Και εκ των υστέρων να αναγνωριστεί η αξία μας
Σαν χρονογράφημα που λεν μιας εποχής
Να ‘μαι ο DJ του πικάπ δεξιοτέχνης
Η κουτσουκέλες μας ποιητική αδεία
Να ‘ναι τα μπλουζ μας δείγματα υψηλής τέχνης
Τα Flows μας να τα διδάσκουν στα ωδεία
Μα αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα
Τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα
Και άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι
Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι
Γι’ αυτό αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα
Τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα
Και άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι
Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι
Ρε λες να φτάσουν τα τραγούδια μας μια μέρα
Να παίζονται Κυριακή βράδυ προς Δευτέρα;
Να τα ραπάρουνε οι πότες και οι μπερμπάτηδες;
Να βρίσκουν και μεροκάματο οι μουσικάριδες:
Και εκεί ανάμεσα από τις παραγγελίες
Θα του ζητάνε τα τραγούδια τα δικά μας
Αυτοί φλερτάροντας τις όμορφες κυρίες
Να πίνουνε και ένα ποτήρι στην υγειά μας
Ρε λες να πιάσουν να μας κάνουν και ταινία;
Μουσείο να κάνουνε του Γιώργη το εργαστήρι
Καλοντυμένη η καλή η κοινωνία
Να ρίχνει με τους χτύπους μας κάνα συχτήρι
Ασ’ το σου λέω και σιχάθηκα δεν θέλω
Ας μείνει η μνήμη σε τραγούδια εκτός πλαισίου
Θέλω μονάχα να μου βγάζουν το καπέλο
Οι φίλοι μου από τα Live του σχολείου
Μα αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα
Τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα
Και άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι
Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι
