Αδιαφορία και μια λογική «να τελειώσει η χρονιά» που δεν επιτρέπεται εντός ομάδας
Τι είδαμε πάλι; Τον Άρη να μην μπορεί να φανεί απειλητικός απέναντι στην χειρότερη ΑΕΚ των τελευταίων ετών, μία ΑΕΚ με απουσίες, τεράστια κούραση και ανέτοιμους παίκτες.
Σε μία ακόμη «χαμένη» χρονιά (4η στην σειρά) ο Άρης είχε μία μεγάλη ευκαιρία. Μπορούσε να κερδίσει κατά σειρά τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, να δώσει χαρά στον κόσμο αλλά και ώθηση για το αύριο της ομάδας.
Απέναντι στον ΠΑΟΚ ξεκινώντας το ματς οι κιτρινόμαυροι δεν ήταν το φαβορί. Και πάλι όμως όπως ήρθε το ματς δεν δικαιολογείται το «χαρακίρι» του τετάρτου δεκαλέπτου. Ακόμη κι έτσι όμως, με την ΑΕΚ αυτά που είδαμε ήταν ακόμη χειρότερα.
Ο Άρης έπαιζε με μία ομάδα που έπαιζε χωρίς τους δύο καλύτερους ψηλούς της (Μορέιρα, Σλότερ) με τους Γιάνκοβιτς, Γκίκα φανερά ανέτοιμους και με άλλους παίκτες να έχουν μόλις επιστρέψει από τραυματισμούς.
Ακόμη έπαιζε με μία ομάδα που έδωσε τρία(!) ματς την τελευταία εβδομάδα, ταξίδεψε Αθήνα-Γαλλία-Ρωσία-Θεσσαλονίκη και έπαιζε μπάσκετ στο Νόβγκοροντ 45 ώρες πριν το ξεκίνημα τους ματς του Αλεξανδρείου.
Κόντρα σε αυτήν την ομάδα ο Άρης έδειξε να είναι η ομάδα που είχε την λιγότερη ενέργεια! Μπορεί η ήττα να ήρθε μόλις για πέντε πόντους, αλλά ουσιαστικά από το 15-18 και μετά η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη δεν διεκδίκησε ποτέ το παιχνίδι.
Παίκτες αδιάφοροι, πάγκο που δεν μπόρεσε να τους πείσει να παίξουν μπάσκετ και συνολικά ένας Άρης που είχε το μυαλό του οπουδήποτε αλλού και όχι στο μπάσκετ.
Το θέμα είναι τώρα να έρθει μία ακόμη νίκη για να τελειώσει κάθε φόβος για την τελευταία θέση (που βάση μπασκετικής λογικής έχει ήδη τελειώσει) και μετά να κοιτάξουμε το αύριο.
Ο κόσμος πλέον με την τέταρτη συνεχόμενη τέτοιου είδους σεζόν, θέλει να τελειώνει με τέτοιες λογικές. Θέλει να φύγει η χρονιά, μιας και δεν έχει τίποτα να περιμένει. Το θέμα είναι ότι το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας δείχνει να περιμένει το τέλος της χρονιάς περισσότερο και από τους φίλους του Άρη.
Και αν για τον κόσμο είναι απόλυτα λογικό να κοιτάει στο αύριο, δεν πρέπει κανείς μέσα στην ομάδα να ξεχνάει ότι έχει υποχρέωση να τιμάει την ομάδα μέχρι και στο τελευταίο λεπτό που θα βρίσκεται σε αυτήν.
Όπως και να έχει πάντως, το θέμα είναι το αύριο. Να λυθεί το ban, να υπάρξουν πολλές αλλαγές παικτών, καθώς πλην τριών-τεσσάρων εξαιρέσεων τα «βασικά» μέλη της ομάδας μεγαλώνουν… επικίνδυνα.
Όλα αυτά πάντα εν αναμονή των εξελίξεων στο διοικητικό κομμάτι, που μπορεί να αλλάξουν κάποια πράγματα. Πράγματα που για να πούμε την αλήθεια είναι απαραίτητο να αλλάξουν, καθώς δεν αντέχεται άλλη τέτοια χρονιά.
