Σεπτέμβριος, ο ένατος μήνας του χρόνου, αλλά το όνομά του βγαλμένο απ’ το “Septem”, ούτως ειπείν “επτά”, καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και από τότε καθιερώθηκε. Ταιριαστός με την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, όπου διάφοροι μάχονται, αυτοθεωρούμενοι και αυτοβαφτιζόμενοι ως “αυτοκράτορες”.
Υπερανάλυση
Το επτά, το νούμερο στην φανέλα, ήταν εκ των τεσσάρων, πέντε βαριά διακριθέντων παικτών μας, στο ματς της Δευτέρας. Περί Μαντσίνι ο λόγος. Οι υπόλοιποι; Σούντγκρεν, σίγουρα, που θύμισε έμβολο με τις πλαγιοκοπήσεις, τα ανεβοκατεβάσματα, τις σέντρες, αρκετές διεισδύσεις, απόπειρες ενός-δύο σουτ, καίριες επεμβάσεις ανασταλτικά. Απ’ την απέναντι πλευρά, πολύ κακός Λούμορ, νευρικός, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς ανεβάσματα, με άσχημες υποδοχές, κοντρόλ και αποφάσεις. Σχεδόν χωρίς σέντρες. Λάθος επιλογή η εκτός αποστολής απόφαση για Γκάνεα. Παρακάτω…
Τα δύο στόπερ, με βαθμό θετικό. Τόσο ατομικά, όσο και σε συνεργασίες. Ελαφρώς καλύτερος ο Φαμπιάνο, με αρκετές επιθετικές σκέψεις, μπαλιές διαγώνιες γνωστές και ως “40ρες”. Γρήγορο διάβασμα, σωστές θέσεις αμυντικά, καλή συνεργασία και χημεία για πρώτο ματς ως δίδυμο με Μπράμπετς. Ο Τσέχος με καθοριστικό κόψιμο σε τετ α τετ με το καλημέρα, φάση που μπορεί να σε εκθέσει. Να αποβληθείς, π.χ. Καλή “κοψιά” παίχτη, απ’ τα θετικά μυνήματα του ματς η διαφαινόμενη αμυντική αναβάθμιση, έχοντας Μπεναλουάν από πίσω.
Αν ψάχνω ντε και καλά για πέμπτο διακριθέντα, με το ζόρι βάζω τον Σάσα, λόγω κυρίως των πολλών χιλιομέτρων, κοψιμάτων και ενός πάθους που, λες και, πηγάζει από κάθε πόρο του σώματός του. Ως εκεί. Στην μεσοεπιθετική τετράδα ο Μαντσίνι, όπως ανέφερα αρχικά, είχε ενέργεια, εμπνεύσεις, πλαγιοκοπήσεις. Δεν βοηθήθηκε, σχεδόν καθόλου, από τους άλλους τρεις. Δύσκολα κερδίζεις με (πολύ) καλό έναν επιθετικό, μέτριο τον βασικό σου φορ και κακούς τους άλλους δύο. Ο κάπτεν, Μπρούνο Γκάμα, σε κακό φεγγάρι. Χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς δυνάμεις. Κακό παιχνίδι. Ο Μπερτόλιο σε μέτρια, προς κακή ημέρα. Χαμένος ανάμεσα στα στόπερ και τα χαφ που παρέταξε η παλιά… αλεπού, Νόμπλιας. Τα είπαμε από πριν, στο άρθρο του Σαββάτου. Γνωρίζει ποδόσφαιρο, ξέρει από παιδί τον Ο.Φ.Η., ένας απ’ τους βασικούς λόγους που σώθηκαν οι Κρητικοί πέρσι, ο βασικός λόγος του πολύτιμου για αυτούς βαθμού. Με λίγα λόγια, ένας κόουτς, στα μάτια μου σίγουρα, μεγαλύτερος αυτή την στιγμή απ’ τους παίχτες και την ομάδα του.
Εξέθεσε, προπονητικά μιλώντας, τον Μάντζιο που άργησε σε σκέψεις και παρεμβάσεις στο παιχνίδι, με τακτική και τρικ. Ένα από αυτά, ο Νέιρα, ένας πολύ καλός παίχτης, που τοποθετήθηκε εκεί που έπρεπε για να αποσυντονίσει επιθετικά τους Σάσα, Εντιαγέ. Ανάμεσά τους, συνεπικουρούμενος από συμπαίκτες εργάτες, μπλόκαρε το κέντρο μας και μας οδήγησε στα πλάγια. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Τακτική λέγεται και ρίσκα. Όταν, δε, η άμυνά του έδειξε να δέχεται μια-δυο μπαλιές μας στην πλάτη της, της έδωσε το απαιτούμενο “βάθος”, παίρνοντας έξτρα ρίσκο, αλλά θωρακίζοντάς την απ’ τον συγκεκριμένο κίνδυνο. Η λογική λέει πως αντιδράς με σουτ. Σε όλο το παιχνίδι μέτρησα δύο. Ένα του Καμαρά, γύρω στο μισάωρο και ένα του Ιτούρμπε, λίγο πάνω απ’ το δοκάρι, γύρω στο 70′. Οι υπόλοιπες απόπειρες ήταν συνεργασίες για να “τρυπήσουμε” την άμυνα με κοντινές εναλλαγές και πάσες. Μία, μεγάλη ευκαιρία, στο 85′ περίπου, με ανάποδη κεφαλιά του Μπαντού. Σωτήρια επέμβαση Επασί και Χ σβηστό. Κακό αποτέλεσμα, στον “βαθμολογικό τρύγο” του μήνα. Του Σεπτέμβρη, είπαμε.
Προσπαθώ να ζυγίζω, με καθαρό μυαλό, το ματς και όσα προκύπτουν από αυτό. Και από το αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να ήταν νίκη μας, ενδεχομένως να ήταν και δίκαιο, βάση συνολικής εικόνας. Αν “διαβαστεί” σωστά, τα οφέλη θα είναι περισσότερα. Οι “από την 6 και κάτω θέση” ομάδες, θα πάρουν μπούσουλα απ’ την τακτική προσέγγιση του αντιπάλου. Κάποιες, θα είναι και πλέον σφιχτές και “εκνευριστικές”. Ένας Ο.Φ.Η. που αποπειράθηκε να “κλέψει” το ματς ως το 60′ και κατόπιν ταμπουρώθηκε, αναμένοντας τον βαθμό. Τον πήρε. Αυτό “γράφει”. Ένας Άρης με την μισή εντεκάδα ασύνδετη, ντεφορμέ ή με ατομικές ενέργειες, έχασε βαθμούς, σε ένα σκληρό μάθημα. Είναι μεγάλη η γκάμα των επιλογών, πλέον, για να “φαίνεται” το κενό Ματέο. Μόλις γυρίσει το “Η ομάδα πρώτα, πάνω απ’ όλα ο Άρης” πνεύμα, οι νίκες θα έρθουν νομοτελειακά. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Επιχειρώντας βαθμολόγηση παικτών:
Ντένις 7, Σούντγκρεν 8, Φαμπιάνο 8, Μπράμπετς 8, Λούμορ 5, Σάσα 6, Εντιαγέ 6, Γκάμα 5, Μπερτόλιο 5, Μαντσίνι 8, Καμαρά 6
Αλλαγές: Ιτούρμπε 7, Χαΐροβιτς 6, Μάνος 5
Προπονητής: Μάντζιος 5
Συμπερασματικά
Προσπάθεια μεν, φλυαρία δε. Αργή σκέψη, σχεδόν καθόλου ρίσκο ή προπονητικό τρικ. Πιο πολλή έμφαση στην ατομική ανάδειξη, παρά στο κέρδος της ομάδας.
Σεπτέμβριος, ο ένατος ή και έβδομος μήνας. Ανάλογα πώς το βλέπεις. Ο τρυγητής, ο μήνας του μαζέματος. Καρπών. Επίσης, μήνας σποράς και σκαψίματος. Δηλαδή, δουλειάς. Το βλέμμα παρακάτω, ο γέγονε γέγονε. Σαββάτο, στην Νεάπολη, μια έδρα – κλουβί. Λεπτομέρειες για αυτό, προς τα τέλη της βδομάδας.
Ως τότε… Never give up!
ΥΓ Για τα παραπάνω, τις ποδοσφαιρικές σκέψεις, βοήθησαν το γήπεδο, το “Σοφό Πνεύμα” και το “Κίτρινο τυρί”! Τους ευχαριστώ.
ΥΓ 2 Πόσο γουστάρω το Κλεάνθης Βικελίδης, το Χαριλάου ντυμένο στα κιτρινόμαυρα; Με μαζική παρουσία, με τραγούδι,ε φωνή και στήριξη; Πόσο μου ομορφαίνεις ρε Άρη την ζωή;;;!!
ΥΓ 3 Πλήρης ημερών, δυστυχώς, άφησε τις κερκίδες και τα πέταλα, στηρίζοντας και δείχνοντας τον δρόμο ένας οπαδός άλλης γενιάς και κοπής. Μια ρομαντική φωνηυ, μια αξιοπρεπής παρουσία. Μέχρι να δοθεί η ευκαιρία για κάποια παραπάνω, ελαφρύ να είναι το χώμα Γιάννη Μαντζουράνη, θρυλικέ “Εθνικάρα”!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=vEiiIR-nwQM
Τετάρτη, 15 Σεπτεμβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
