Νομίζω πως έγινε σαφές, ακόμα και στον μεγαλύτερο εχθρό του δημοσίου, πως η ελεύθερη αγορά και ο ιδιωτικός τομέας χωρίς κρατικό έλεγχο όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει ένα μεγάλο πρόβλημα, τουναντίον το κάνει μεγαλύτερο.
Γράφει ο Γιώργος Αντωνόπουλος:
Έγινε σαφές πως μπροστά σε ένα αντικειμενικά μεγάλο πρόβλημα που απειλεί τη δημόσια υγεία, αναδύεται η ανάγκη για περισσότερους γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, ασθενοφόρα, νοσοκομεία, εξοπλισμό. Για επίταξη του ιδιωτικού τομέα στην υγεία. Για αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία και ύπαρξη των απαραιτήτων υλικοτεχνικών υποδομών αλλά και ανθρώπινου δυναμικού για να μπορεί να καλυφθεί ο χαμένος καιρός στην εκπαίδευση.
Για στελέχωση του κράτους συνολικότερα ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει σε κρίσιμες καταστάσεις όπως η παρούσα και να μη χρειάζεται να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Για την ένταξη νέων ανθρώπων στο δημόσιο ώστε να μην χρειάζεται άνθρωποι εξήντα ετών να παλεύουν με τα πενιχρά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Όσο κι αν φαντάζει αστείο, η λήψη έκτακτων μέτρων σοσιαλιστικής λογικής όπως η επίταξη επιχειρήσεων ιδιωτικού τομέα ή και ακόμα των άμεσων προσλήψεων προσωπικού στον κλάδο της υγείας από μια ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, φαίνεται η μόνη λύση για μια πιο αναίμακτη αντιμετώπιση.
Τέτοιες καταστάσεις δείχνουν τη στόφα του λαού και την πάστα του ανθρώπου. Φέρνουν στην επιφάνεια τους κανιβάλους της κοινωνίας. Αυτούς που λειτουργούν ως άλλοι μαυραγορίτες της κατοχής και εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο φόβο.
Οι οποίοι βέβαια για να βγουν στην επιφάνεια, έπρεπε να βοηθηθούν από την τάση του κάθε ατομιστή που έπραξε σαν να μην υπάρχουν άλλοι άνθρωποι γύρω τους και αγόρασε 500 αντισηπτικά και μάσκες χωρίς να τα έχει ανάγκη. Φυσικά για να μην αγιάζουμε το εξωτερικό, να πούμε πως φίλοι που ζουν έξω, λένε πως τα ράφια αδειάζουν και σε Ολλανδία, σε Αυστρία και σε άλλες χώρες. Αναδύθηκε όμως και η αλληλεγγύη και το πραγματικό ενδιαφέρον για τους γύρω μας. Πως ακόμα κι αν δεν βρίσκει χώρο στο δημόσιο λόγο, υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου, που παραμένει άνθρωπος.
Χαρακτηριστικά αναφέρω πως ένας συνάδελφος με ρώτησε από μόνος του, αν χρειάζομαι χρήματα τώρα που έκλεισε το φροντιστήριο και αν χρειαστώ, να μην ντραπώ…
Η Ελλάδα αποδείχθηκε πως σε επίπεδο οργάνωσης και πρόληψης είναι σε χειρότερο στάδιο κι από ένα θεοκρατικό κράτος (Το Ιράν π.χ., οργανώθηκε γρηγορότερα και καλύτερα), όσον αφορά τις διεργασίες που σχετίζονται με το θρησκευτικό στοιχείο. Είναι σεβαστό το δόγμα και το πιστεύω του καθενός, αλλά είναι απαράδεκτο σε ένα κοσμικό κράτος, ο οποιοσδήποτε εκπρόσωπος της πολιτείας ακόμη και σήμερα να αρθρώνει λόγο που υποστηρίζει ότι π.χ. με τη θεία κοινωνία δεν κολλάς…
Όπως είδα σε μια εύστοχη λογοτεχνική μετάφραση από τα ισπανικά, κάποιος παρουσίασε ένα υποθετικό σενάριο στο οποίο ο ιός είχε μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και θνησιμότητα, αλλά δεν άντεχε στο κλίμα των αφρικάνικών χωρών. Τότε πολλοί Ευρωπαίοι θα έφευγαν για να γλιτώσουν αυτοί και οι οικογένειές του στις αφρικανικές χώρες και σίγουρα δεν θα ήθελαν ανάλογη αντιμετώπιση με αυτή που γνωρίζουν πρόσφυγες και μετανάστες στα ευρωπαϊκά σύνορα…
Να λοιπόν που από μια συγκυρία, σίγουρα πιο λάιτ από το να σκάνε οβίδες στο σπίτι σου, μπορεί να βρεθεί ο μέσος Ευρωπαίος στη θέση του κατατρεγμένου αυτού του κόσμου. Του κατατρεγμένου που πολεμάει.
Καλό είναι αυτές τις μέρες να μετριάσουμε την επισκεψιμότητα σε Social Media και την ενημέρωση από τα κυρίαρχα. Έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ παραπληροφόρησης και απώλειας δεοντολογίας. Καλό είναι να αναλογιστούμε ο καθένας την ατομική του ευθύνη και να μην αποτελέσουμε την ουσιαστική και όχι επιφανειακή κοινωνικότητά μας και την αλληλεγγύη μας. Καλό είναι να μην φερόμαστε σαν κανίβαλοι και να σκεφτόμαστε πως εκτός από την πάρτη μας υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι.
Καλό είναι να μην ψηφίζουμε αλητήριους που δηλώνουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα να τριπλασιάζεται η τιμή του αντισηπτικού σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς που υπηρετούν ή που δήλωναν πριν 9 μήνες πως πρέπει να γκρεμιστούν τα δημόσια νοσοκομεία.
Καλό τέλος είναι, με αφορμή αυτή τη δυστροπία να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα…