Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει τα νέα δεδομένα μετά την απόφαση του CAS για επιστροφή των 6 βαθμών στον Άρη.
Αναλυτικά το σχόλιο του:
Ακόμα δυσκολεύομαι να πιστέψω την απόφαση που έβγαλε το CAS υπέρ του Άρη. Ο βασικός λόγος είναι ότι πρόκειται για μια δίκαιη απόφαση. Στην Ελλάδα αυτού του είδους οι αποφάσεις είναι ολοένα και πιο σπάνιες. Πάλι καλά που εκτός από ξένους διαιτητές έχουμε και ξένους αθλητικούς δικαστές. Που μας θυμίζουν τι θα σημαίνει δικαιοσύνη.
Μόνο στην Ελλάδα…
Χθες το πρωί μιλώντας στο ραδιόφωνο με τον δικηγόρο που εκπροσώπησε τον Άρη στο διεθνές δικαστήριο, τον Κωσταντίνο Ζέμπερη, τον άκουσα με ανακούφιση να λέει ότι το CAS αποφάσισε μπαίνοντας στην ουσία της υπόθεσης – έκρινε δηλαδή ότι ο Άρης δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την περίφημη πλαστογραφία του συμβολαίου του ανήλικου Βούλγαρου ποδοσφαιριστή Λάσκοφ.
Πιστεύω ότι οποιοδήποτε δικαστήριο στον κόσμο, με την εξαίρεση των αθλητικών δικαστηρίων που ασχολήθηκαν με την υπόθεση στην Ελλάδα, θα αθώωνε τον Άρη για έναν προφανή λόγο: διότι ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν είχε οποιοδήποτε όφελος σ’ αυτή την ιστορία. Αν ο μικρός, για τον οποίο υποτίθεται έγιναν όλα, ήταν ο Λίο Μέσι, δηλαδή κάποιος που στα 16 του έδειχνε πως θα γίνει τρομερός ποδοσφαιριστής, θα μπορούσα όλα αυτά να τα καταλάβω. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, οπότε ήταν εξαρχής να απορείς πως είναι δυνατόν μια ομάδα να τιμωρήθηκε (και μάλιστα με αφαίρεση 6 βαθμών) για κάτι που δεν την έχει ωφελήσει σε απολύτως τίποτα. Το γεγονός ότι η πράξη της πλαστογραφίας είχε συμβεί κάποια χρόνια πριν, βοηθούσε ώστε να γίνει κατανοητό το ακατανόητο των ελληνικών δικαστικών αποφάσεων: ο διωκόμενος και τιμωρημένος Άρης δεν είχε κανένα κέρδος.
Αν ο νεαρός Βούλγαρος χαλούσε κόσμο σήμερα, αν έστω αγωνιζόταν στην πρώτη ομάδα έστω χωρίς να τον θαύμαζε η οικουμένη όλη, θα μπορούσα να καταλάβω την λογική των ελληνικών αποφάσεων: οι δικαστές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι κάποιος από τον Άρη είχε διακρίνει το ταλέντο του μικρού και έφτασε στο σημείο να πλαστογραφήσει ένα συμβόλαιο για να μη χαθεί ο παίκτης. Αλλά ο παίκτης στο μεταξύ στον Άρη δεν αγωνίστηκε. Ποτέ.
Δεν το περίμενα
Μια ομάδα δεν γίνεται να τιμωρηθεί με αφαίρεση βαθμών για μία υποτιθέμενη παράβαση από την οποία δεν έχει αποκομίσει το παραμικρό όφελος. Αυτό δεν το λέω τώρα: το έγγραφα όταν ο Άρης είχε τιμωρηθεί, όταν και αναρωτιόμουνα σε ένα κομμάτι που μπορείτε να το βρείτε στο blog ποιος και γιατί τον φοβάται. Παρόλα αυτά ομολογώ ότι δεν πίστευα ότι το CAS θα τον δικαίωνε τον Αρη διότι εννέα στις δέκα φορές το CAS δεν μπαίνει στη διαδικασία να κρίνει αποφάσεις, παρά στέκεται αποκλειστικά στο αν οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν προβλέπονται από τον κανονισμό της χώρας στην οποία έχει διαπιστωθεί το αδίκημα. Υποπτεύομαι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση η απόφαση τιμωρίας του Άρη πρέπει να ήταν τόσο αστήρικτη, ώστε οι ξένοι δικαστές να έβαλαν τα γέλια. Γι’ αυτό και δεν αποφάσισαν να ζητήσουν μία δεύτερη σοβαρότερη κρίση από ελληνικό δικαστήριο, αλλά να στείλουν την ελληνική απόφαση κατευθείαν στο καλάθι των αχρήστων.
Φυσικά δεν είδα πουθενά να γράφετε ότι οι δικαστές που έβγαλαν τις δύο αποφάσεις στην Ελλάδα πρέπει να παραιτηθούν, να πάνε σπίτια τους, να μας αδειάσουν την γωνιά κτλ κτλ. Όλα αυτά γράφονται για άλλες αποφάσεις που αφορούν άλλες ομάδες. Οχι για τον Άρη. Που – μεταξύ μας – δεν τα έχει ανάγκη. Να κρατήσει τους βαθμούς που κέρδισε στο γήπεδο ώστε να αγωνιστεί στα play off ήθελε ο Άρης. Και πάντα αυτό θέλει: να κρίνονται όλα στο γήπεδο. Αυτό και τίποτα άλλο.
Μια άσκηση αντοχής
Το δικό μου το λάθος είναι ότι είχα ξεχάσει ότι ο Άρης είναι εφτάψυχος. Τώρα που βλέπω εκ των υστέρων την ιστορία καταλαβαίνω ότι αν υπήρχε μια ομάδα που θα μπορούσε να δικαιωθεί (και μάλιστα με τρόπο τόσο εντυπωσιακό) είναι ο Άρης και μόνο. Όλη η σεζόν του Άρη είναι και φέτος μια διαρκής άσκηση αντοχής. Αποκλείστηκε στην Ευρώπη εξαιτίας μιας τρομακτικής επιπολαιότητας στο πρώτο ματς με την Αστάνα, αλλά και μίας απαράδεκτης διαιτησίας στο δεύτερο. Πορεύτηκε όλη τη χρονιά με ένα τρομακτικό πρόβλημα στο γκολ – πρόβλημα που θα μπορούσε να καταστρέψει οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Σκόραρε ελάχιστα ακόμα και στα εντός έδρας ματς και είναι εντυπωσιακό πως έχει συγκεντρώσει 42 βαθμούς με 26 μόλις γκολ. Το γιατί αυτό συνέβη έχει να κάνει με κάτι απλό: τα ματς στα οποία ήταν διαθέσιμοι όλοι οι κυνηγοί και οι μεσοεπιθετικοί του (ο Καμαρά, ο Γκάμα, ο Γκαρσία, ο Μαντσίνι, ο Ιτούρμπε κι ο Μπερτόλιο) υπήρξαν φέτος ελάχιστα.
Ο Αρης αποκλείστηκε στο κύπελλο από τη Λαμία αστοχώντας σε δύο πέναλτι, πληρώνοντας ένα λάθος διαιτητή που δεν είδε ότι σε μια πεντακάθαρη φάση η μπάλα έχει περάσει τη γραμμή του τέρματος του Σαράνοφ, αλλά κι επειδή δέχτηκε ένα ανόητο γκολ στις καθυστερήσεις (!) της παράτασης. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν ο Άρης βρέθηκε στο κέντρο μιας απίστευτης περιπέτειας, καθώς ένας απλός οπαδός του πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη για το σύλλογο: άλλη εξέδρα θα είχε πάθει υστερία – στον Αρη αντέδρασαν υποδειγματικά.
Εκλεισε μια πληγή
Πότε στη διάρκεια της σεζόν ο Αρης δεν κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη εξάδα που οδηγεί στα play off έχοντας απόσταση ασφαλείας από τους διώκτες του. Tην αφαίρεση των έξι βαθμών ο Άρης την ένιωθε καθημερινά: πέρασε μια σεζόν σε μια κατάσταση επαναλαμβανόμενης αδικίας. Η τιμωρία του ήταν μια πληγή με την οποία όφειλε να πορεύεται και οφείλει να δείχνει ότι δεν τον πονάει Ενώ πονούσε. Πολύ. Oμως στην πραγματικότητα το CAS δεν έσωσε τον Αρη αλλά την αξιοπιστία του εφετινού μας πρωταθλήματος: κινδύνευε να μείνει εκτός των play off η ομάδα που στα ματς με τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό έχει κάνει 10 βαθμούς κι ενώ έχει να παίξει με τον πρωτοπόρο την Κυριακή. Ο Αρης θα μπορούσε για μια υποτιθέμενη πλαστογραφία να βρεθεί στα play out ενώ είναι αήττητος φέτος στο Βικελίδης σε όλα τα ματς με τους μεγάλους!
Άλλη ομάδα με τα μισά από αυτά που συνέβησαν φέτος στον Αρη θα πάθαινε νευρική κρίση. Ο Άρης όχι. Γιατί έχει ζήσει και πολλά χειρότερα. Τώρα του μείνει μόνο ένα πράγμα: να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει. Μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννενα, εκεί που έμοιαζε στο καναβάτσο, βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί και να κάνει επτά πόντους σε τρία ματς, που τελικά αποδείχθηκαν 13 χάρη στο CAS. Όπως και να έχει αυτό που και φέτος κατάφερε να αποδείξει (ανεξάρτητα από το ποια θα είναι τελικά η έκβαση της σεζόν) είναι ότι παραμένει πάρα πολύ σκληρός για να λυγίσει: όσοι του στήνουν παγίδες πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο…
