Ο Ουρουγουανός Πέπε Σασία, λένε οι παλιότεροι πως, μπορούσε να αλλάξει την ιστορία και την μοίρα του Άρη. Υπήρξε προπονητής μας, την περίοδο 1979-80 που ο κανονισμός άλλαξε εν μέσω περιόδου και η ομάδα οδηγήθηκε στο μπαράζ, με Ολυμπιακό, στον Βόλο. Δεν ξέρω αν υπήρξε ο δικός μας “Μπέλα Γκούτμαν” όπως αυτός της Μπενφίκα. Εξάλλου, ο κόουτς άφησε αυτόν τον μάταιο κόσμο το 1996, πριν από 25 χρόνια…
Χτες, συνέβη αυτό που απεύχεται κάθε οπαδός να συμβεί στην ομάδα του. Σε κανονική ροή αγώνα έχουν συμβεί άπειρα, απ’ την “Μπάγερν των καθυστερήσεων” που έχασε κοτζάμ Τσάμπιονς Λιγκ, μέχρι και τα παθήματα Π.Α.Ο.Κ. και Π.Α.Ο. μιλώντας για κύπελλο, με Γλύκο και Καρνέζη τα χαρακτηριστικότερα. Ακόμα και ο “πονηρός” χτες Ολυμπιακός στοιχειώνεται απ’ το (γκολ Κόντε και) λάθος Ελευθερόπουλου. Μυστήρια θέση το τέρμα. Ευχή και κατάρα…
… Είπα “κατάρα” και μου ήρθε στο νου η σοσιαλμιντιακή κουλτούρα της εποχής. Έχοντας “κλείσει” πριν από 8 χρόνια το Facebook, δεν έχω άμεση εικόνα, όμως μου λένε διάφοροι. Κατάρες, “ευχές” για βαριές αρρώστιες στους ίδιους ή σε συγγενείς, παιδιά κλπ
Υποκρισία μιας κοινωνίας ευαίσθητης, τάχαμου. Πεδίο βαθιάς ανάλυσης για ψυχολόγος και λοιπούς γιατρούς.
Παρακάτω. Μπορεί να υπήρξε ο Άρης προέκταση των ψυχολογικών μου προβλημάτων, ειδικά όταν ήμουν μικρότερος. Με έκρινα. Άλλαξα. Θέμα επιλογής. Δεν μου χρωστάει, του χρωστάω. Θέμα κουλτούρας, που οι μεγαλύτεροι οπαδοί μας πέρασαν. Μπρούνο Γκάμα, Μπρούνο Φελίπε στο χορτάρι. Μπρούνο, σκέτο, στο τσιμέντο.
Αρκεί ένα ή λίγα δευτερόλεπτα η ευτυχία μιας μεγάλης πρόκρισης από έναν τραγικό αποκλεισμό. Αρκούν δευτερόλεπτα μη συγκέντρωσης. Το βιώσαμε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Η προσπάθεια των πολλών, προδόθηκε απ’ το λάθος του ένα. Έτσι είναι η ζωή. Μάθημα. Άλλο ένα. Σκληρό.
Την Κυριακή έχει παιχνίδι, απέναντι σε μία φιλοσοφία, σε κάτι τόσο διαφορετικό απ’ όσα έχω επιλέξει ως φίλαθλος, άνθρωπος και οπαδός. Αυτά αφορούν εμένα, όμως. Στο χορτάρι, ο Άρης καλείται να δείξει αντίδραση, να “σηκωθεί”, να διεκδικήσει το καλύτερο. Να συνεχίσει να δουλεύει στο πλάνο, στο ποδόσφαιρο. Έχει τρόπους, για τους γνωρίζοντες, να γίνει αυτό. Ισοσκέλισε διαφορές μπάτζετ, καθρέφτης η έως τώρα πορεία. Για όποιον βλέπει αυτή είναι η αλήθεια. Με την λήξη του ματς βλέμμα στο επόμενο. Μόνο τότε. Εμπιστεύομαι την φανέλα με τα κιτρινόμαυρα και τους ανθρώπους που δουλεύουν γι’ αυτήν. Δεν φοβάμαι, ο φόβος κάνει τον άνθρωπο υποτελή. Ούτε αφήνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να θεωρείται πάνω απ’ τον Σύλλογο. Είμαι οπαδός, όχι οπαδήθεν. Είμαι άνθρωπος και ως τέτοιος βάζω πλάτη στον άνθρωπο Κουέστα. Είμαι Αρειανός και ως τέτοιος βάζω ασπίδα στον αθλητή μου.
Θα ήθελα να συμβεί το ίδιο και απ’ το σύνολο της ομάδας….
Ο Ουρουγουανός Πέπε Σασία, που παραλίγο θα άλλαζε την ιστορία του Άρη όπως λένε οι παλιοί, βρήκε τον ίδιο τον Άρη εμπόδιο! Στις 23 Μαρτίου του 1980 απολύθηκε, μετά απ’ το εντός 1-1 με τον Ηρακλή. Στην αρχή της θητείας του στην ομάδα, έχει μείνει χαρακτηριστική η ιστορία που κάποιοι, παράγοντες (sic!) του πήγαν έναν παίχτη για δοκιμή. Αυτός πέταξε μια μπάλα ψηλά και έδωσε εντολή για κοντρόλ, το οποίο έφυγε 3-4 μέτρα.
“Πάρτε τον από εδώ”, είπε ευγενικά. Οι ίδιοι παράγοντες του είπαν πως αξίζει, γιατί είναι “καλό παιδί”. Τότε, ειπώθηκε απ’ τον “δάσκαλο” η ιστορική κουβέντα:
“Αν είναι καλό παιδί, να τον πάμε στο ζαχαροπλαστείο απέναντι, να τον κεράσουμε μια πάστα! Στον Άρη, μπάλα δεν θα παίξει”!!
Οι αποφάσεις, λοιπόν, ανήκουν ευτυχώς σε όσους γνωρίζουν και κρίνουν, ως υπεύθυνοι και ειδικοί τους χρήσιμους, τους καλούς. Παίχτες ή… παιδιά!
ΥΓ Κάθε μέρα, σου αποδεικνύουν πως ψάχνουν τρόπους να σου βάλουν τρικλοποδιές. Έχεις τραγουδήσει, σίγουρα, “πως δεν σ’ άφησα στα δύσκολα”. Στα εύκολα της καλής ποδοσφαιρικά εποχής, αυτά είναι τα δύσκολα πού ζητάνε συσπείρωση.
“Πάνω απ’ όλα ο Άρης“!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=VItQw_CFZD8
Θεσσαλονίκη, Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021
Κίτρινο Βέλος
