Η Ελλάδα δεν εμπιστεύεται εδώ και χρόνια τα δικά της παιδιά, με την φετινή σεζόν να αποδεικνύει ότι μάλλον πρόκειται πολύ περισσότερο για φοβία, παρά για αγωνιστική επιλογή.
Για μία ακόμη χρονιά στην φετινή Α1, είδαμε τις περισσότερες ομάδες να στηρίζονται στους ξένους καλαθοσφαιριστές, και αν αυτό είναι λογικό για τις υψηλές θέσεις, κάτι διαφορετικό δεν είδαμε ούτε σε όσους συλλόγους πάλευαν για την παραμονή.
Ο Άρης από την άλλη -για τον α ή β λόγο- έδωσε εμπιστοσύνη και χρόνο σε Έλληνες οι οποίοι κατάφεραν αρκετά περισσότερα πράγματα από τους ξένους συναθλητές τους.
Πρώτο παράδειγμα είναι ο Κουζέλογλου. Ξεκίνησε την χρονιά παίρνοντας ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στο κύπελλο με τον Ιωνικό, ενώ αγωνίστηκε για περίπου δέκα λεπτά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος όπου ο Άρης ηττήθηκε από το Μεσολόγγι.
Οι κακές εμφανίσεις των ψηλών της ομάδας όμως του έδωσαν περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Αρχικά ήρθε η θετική εμφάνιση με την νίκη επί του Ηρακλή, ενώ ακολούθησαν έξι εξαιρετικά παιχνίδια όπου σκόραρε 13, 19, 16, 15, 13 και 13 πόντους, κάνοντας double-double και μαζεύοντας έως και 15 ριμπάουντ απέναντι στον Κολοσσό.
Από εκεί και πέρα συνέχισε να είναι απόλυτα θετικός με 10,5 πόντους και 7,2 ριμπάουντ, κερδίζοντας την μεταγραφή του στην Γαλλική LNB και την Ορτέζ.
Άλλο ένα δύσκολο σημείο για την σεζόν ήταν στις αρχές του Μαρτίου, όταν έφυγε ο Σούλερ και οι υπόλοιποι έπρεπε να φέρουν τις νίκες και μάλιστα άμεσα.
Τον Αμερικανό στην βασική πεντάδα αντικατέστησε ο Δημήτρης Φλιώνης, με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι ήταν πολύ καλύτερος του προκατόχου του. Ο Άρης πήρε δύο νίκες στα επόμενα τρία ματς με τον Έλληνα γκαρντ να είναι ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας σε όλα αυτά τα παιχνίδια.
Τέλος στο ματς που ο Άρης έπρεπε να πάρει για να «είναι σίγουρος» κόντρα στον Ιωνικό δεν έπαιξε ο Κουίντον Ντεκόζι. Αντί αυτού επιστρατεύτηκε ο Όμηρος Νετζήπογλου ο οποίος κατέληξε να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στην νίκη της ομάδας.
Σε καμία περίπτωση τα παραπάνω δεν θέλουν να αποδείξουν ότι «δεν χρειάζονται ξένοι» αλλά μόνο το ότι από το να παίρνεις αμφιβόλου αξία Αμερικάνους, πολλές φορές είναι καλύτερο να κοιτάξεις δίπλα σου…
