Στον απόηχο μιας νίκης, μεγάλης ή μικρής, ηχηρής ή όχι, δημιουργείται η επιθυμία να ξεψαχνισεις αλλά θέματα και να εμβαθύνεις στα ενδότερα της ομάδας.
Γράφει ο Φώτης Αναστασιάδης
Πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε εν μέσω μεταγραφικής περιόδου, όπου τα σενάρια ένθεν και ένθεν, εκείθεν και εντεύθεν (όπως έλεγε κάποτε ένας τηλεοπτικός Σμήναρχος) οργιάζουν.
Πώς θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε έξω από από τον χώρο όντας πολύ καλοί χορευτές; Μπορεί και όχι, ας προχωρήσουμε!
Στον πλανήτη Άρη η λέξη μεταγραφή αποτελεί ένα τεράστιο ταμπού καθώς ,ελέω της τεράστιας βάσης των φιλάθλων του, για την κάθε μεταγραφή, θεωρητική ή ουσιαστική από την στιγμή που μπαίνουν οι υπογραφές, θα ακουστούν πολλές, μα πάρα πολλές φωνές.
Θα ακούσεις για τον ίδιο παίκτη από τον πιο υπεραισιόδοξο φίλαθλο να μνημονεύει την χρονιά του στην κ14 της ομάδας που τον ανέδειξε ποδοσφαιρικά όπου σκόραρε σωρηδόν τα γκολ και έπρεπε κάθε δεύτερο Σάββατο να μπαλλώνουν τα δίχτυα, παρόλο που πλέον αγωνίζεται ως δεξί μπακ και για αυτήν την θέση τον απέκτησε η ομάδα, έως και τον πιο καχύποπτο, που θα αναδείξει το σκάνδαλο προ εξαετίας, όταν και δεν συναίνεσε στον εορτασμό των γενεθλίων της αδερφής του σε δημοφιλή βίλα του Ρίο Ντε Τζανέιρο, καθώς θα έβλαπτε την εικόνα του ίδιου και ξεκινάει ο κύκλος συνωμοσίας περί του τι χαρακτήρα έφερε πάλι ο πρόεδρος στην ομάδα μας !
Εμείς θα το πιάσουμε πιο ρομαντικά, πιο αθώα και αφουγκραζώμενοι την άποψη του “άσε να τον δούμε στο χορτάρι” θα προσπαθήσουμε να βάλουμε σε μια σειρά τα θέλω του Άρη στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου και πως ,μέχρι στιγμής, απαντάει ο πρόεδρος και ο προπονητής με τις επιλογές τους.
Ο πρώτος μήνας του έτους, βρίσκει τον οργανισμό Άρη μετά από αρκετά (έως και πάρα πολλά) χρόνια χωρίς να “ουρλιάζει” το ρόστερ για πολλά και τρανταχτά κενά . Η δεδομένη ανάγκη ενίσχυσης ουσιαστικά εστιάζεται στο χώρο του κέντρου και ειδικά σε έναν παίκτη, όπου θα μπορέσει να δέσει το αμυντικό κομμάτι με αυτό της επίθεσης. Ένα καθαρόαιμο “8αρι”, όπως αρέσκονται να λένε, με αρετές τόσο αμυντικές , αλλά κυρίως επιθετικές και “προωθητικές”. Έναν άνθρωπο που θα ακουμπάει στα πόδια του την μπάλα ο εκάστοτε Ετέμπο και αυτός με την σειρά του θα την μοιράζει σωστά στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου . Εν ολίγοις ένας box to box μέσος .
Η απάντηση της ομάδας σε αυτόν τον γρίφο είχε το όνομα του Νταριντα και νομίζω πως η ομάδα “αγοράζει” μαζί του όλα εκείνα που έψαχνε στην ,αν μη τι άλλο, δύσκολη αγορά του Ιανουαρίου. Αλλά αυτό πλέον αποτελεί δεδομένο καθώς ο παίκτης όχι μόνο είναι εδώ αλλά τον έχουμε δει ήδη σε δύο παιχνίδια για κάτι παραπάνω από 70 λεπτά στο καθένα από αυτά με τα πρώτα δείγματα να είναι αυτά που θέλαμε να είναι.
Ας περάσουμε τώρα στον “οργασμό” του κάθε φιλάθλου, προπονητή, προέδρου, φροντιστή (τεράστιε Δημήτρη Τσακίρη εύχομαι όπως σε έβλεπα να πανηγυρίζεις με την ψυχή σου ένα άνοστο γκολ στο 2-0 επί του Βυζαντίου Κοκκινοχώματος με σκόρερ τον Κυβελιδη, έτσι να σε αξιώσει ο Θεός να πανυγηρίσεις ένα τέτοιο γκολ που θα δίνει τίτλο στον Άρη) όπου ακούει στο όνομα “επιθετικογενης” παίκτης. Σέντερ φορ, εξτρέμ, κρυφός επιθετικός οποία και να είναι η θέση του, για όλους αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να βάζει… γκολ ! Για λέξεις ταμπού λέγαμε πιο πάνω εεε; Χμμμ.
Κάθε ομάδα που σέβεται τον εαυτό της, χρειάζεται δεν χρειάζεται κάποιον τέτοιο παίκτη στο ρόστερ της , είναι αναγκασμένη να κινηθεί για έναν τέτοιο παίκτη ώστε να ικανοποιήσει και λίγο τους φιλάθλους της.
Στα δικά μας τώρα… Ο οργανισμός Άρης απάντησε και πάλι σε αυτό το ερώτημα πραγματικά με ένα όνομα το οποίο μπορεί να καλύψει κάθε πιθανή ανάγκη φιλολογική αλλά και ουσιαστική μέσα στο γήπεδο. Πόσο μάλλον όταν αυτό το όνομα είναι, κάτι παραπάνω, από γνωστό στα ενδότερα του Άρη αλλά κυρίως ,και πιο σημαντικό κατ’ εμέ, το κλίμα είναι γνωστό και οικείο για τον ίδιο τον παίκτη. Ο Αμπουμπακαρ Καμαρά λοιπόν εδώ και κάποια 24ωρα αποτελεί και πάλι παίκτη του Άρη και ο Άλαν Παρντιου βάζει στην φαρέτρα του ένα υπερπολύτιμο φλεγόμενο βέλος. Υπερπολύτιμο από την άποψη ότι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει σε πολλά πιθανά ή και απίθανα συστήματα, με την ευελιξία του ότι μπορεί να τον “βαφτίσει” και εν μέσω της αναμέτρησης σε διαφορετική θέση από αυτή που ξεκίνησε την αναμέτρηση. Φλεγόμενο από την άλλη από την άποψη του ότι αν δεν μπορέσει να τον τιθασεύσει και να του περάσει τα θέλω του, έχει την ευχέρεια η φλόγα να κάψει μια ολόκληρη ομάδα.
Καθρέπτης λοιπόν το γήπεδο. Τετριμμένο ; Παλαιομοδιτικο; Πιθανό, σίγουρα όμως 100% αληθές !
Εδώ είμαστε να τα ξανασυζητήσουμε και βεβαίως να κάνουμε τον απολογισμό μας στο τέλος της χρονιάς.
Εε δεν θα τα πούμε και όλα από τώρα!
Ξεκινήσαμε.. Vamos
