Η χώρα μας από τον Οκτώβρη του 2010 κι έπειτα, μπήκε σε μια πρωτόγνωρη οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική περίοδο.
Γράφει ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος:
Η “κατάσταση εξαίρεσης” από τα εγχώρια Δημοκρατικά Συνταγματικά κατοχυρωμένα και Ευρωπαϊκά κεκτημένα, μας έβαλε σε βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης και σχέσεων του Λαού με τις κλασικές κυρίαρχες πιλοτικές δυνάμεις.
Είναι κοινά παραδεκτό πως η σχέση του Κεφαλαίου με τις πολιτικές δυνάμεις των “αστικών κομμάτων” είναι στενή και φτάνει από την διακριτική υποστήριξη έως την ξεκάθαρα διαπλεκόμενη εξάρτηση και χειραγώγηση.
Αυτή λοιπόν η σχέση σε συνδυασμό με την κρίση αντιπροσώπευσης μεταξύ Λαού και κλασικών πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούσαν τους ντόπιους ολιγάρχες, οδήγησαν στην διάρρηξη των διακριτικών γραμμών Πολιτικής και Κεφαλαίου.
Έτσι ανάλογα με τα συμφέροντα των Κεφαλαιοκρατών ζήσαμε:
-από την απαξίωση όλων των δυνάμεων του Κοινοβουλίου από ένα μέρος τους, με την παρέμβαση(2011)-του τότε κραταιού ιδιοκτήτη της MIG και στυλοβάτη του “πολυμετοχικού” Π.Α.Ο.
-την “κατάληψη” του Δήμου Πειραιά μέσω των δημοτικών εκλογών από τον Μαρινάκη.
-την επιβολή αρεστού Δημάρχου Ν. Φιλαδέλφειας στον Μελλισανίδη. –ως την απόλυτη “φεουδοποίηση” της Θεσσαλονίκη προς όφελος του Σαββίδη.
Κοινό σημείο για όλες αυτές τις προσπάθειες... η κατοχή των τεσσάρων από τις πέντε πιο δημοφιλής ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας.
Το ποδόσφαιρο εξαιτίας της διαταξικής δημοφιλίας του, έχει γίνει πεδίο κερδοφορίας και εργαλείο άσκησης εξουσίας εδώ και δεκαετίες.
Η μαζική, “θρησκευτική”, αγάπη του κόσμου μπορεί και κινητοποιεί ανθρώπους που στα άλλα κοινωνικά επίδικα που αφορούν τις ζωές τους μένουν απαθείς.
Έτσι λοιπόν ο “Μπερλουσκονισμός” μπήκε για τα καλά στη ζωή μας με όλα τα κωμικοτραγικά επακόλουθά του να εξελίσσονται καθιστώντας τους πυλώνες της Αστικής Δημοκρατίας ορτινάτσες στις επιθυμίες των Ολιγαρχών.
Τα όσα εξελίσσονται τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή το-ξεκάθαρο-σκάνδαλο πολυϊδιοκτησίας μεταξύ Π.Α.Ο.Κ και Α.Ο.Ξ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, πως Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική, εξουσία που λειτουργούν σε ένα “Μεταδημοκρατικό” καθεστώς, άγονται και φέρονται χάνοντας την ελάχιστη αξιοπιστία τους, στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Κι αν για τον Πειραιά και την Αθήνα η ύπαρξη ισχυρών Ολιγαρχών-Μεγαλοπαραγόντων που “κινούσαν τα νήματα” ήταν μια πολύχρονη πραγματικότητα, στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.
Όμως υπήρξε ένα έτοιμο από καιρό “σάπιο Βασίλειο της Δανιμαρκίας” για να υποδεχτεί τέτοιου είδους οικονομικό μεγαλοπαράγοντα.
Η Θεσσαλονίκη ταλανίστηκε από ουκ ολίγα οικονομικά σκάνδαλα, από την τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ & Β’ βαθμού ως την Εκκλησία.
Στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν και εδραίωσαν την πολιτική τους σταδιοδρομία αρκετοί παράγοντες που έλαβαν χώρα στη διαμόρφωση των ζωών μας με τις επιλογές τους, οι οποίες υπήρξαν από αμφιλεγόμενες έως αποδεδειγμένα σκανδαλώδης.
Κοινός τόπος για τους πιο αμφιλεγόμενους ή καταδικασμένους από αυτούς… η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Π.Α.Ο.Κ.
Οπότε φαντάζει απόλυτα λογικό όταν ένας παράγοντας θέλει να εισβάλει και να κυριαρχήσει στο οικονομικό πεδίο μιας περιοχής να επιλέξει μέσω του επαγγελματικού αθλητισμού να εδραιωθεί στο κοινωνικό πεδίο, ώστε να προωθήσει καλύτερα τις υπάρχουσες σχέσεις του με το Πολιτικό πεδίο από θέση ισχύος.
Αυτό ουσιαστικά έχει γίνει στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί επιτακτική ανάγκη να δοθεί η μάχη για την υπεράσπιση της Αστικής Δημοκρατίας με όσα μέσα μας διαθέτει.
Η-ήδη-παραπαίουσα πόλη έχει αρχίσει να εμφανίζει εικόνα θεσμικής κατάρρευσης.
Από οιοδήποτε σκοπιά και να το δεις, η δουλική συμπεριφορά προσώπων που ενσαρκώνουν πολιτικούς-θρησκευτικούς θεσμούς ή κρατικές υπηρεσίες στα θέλω ενός “επιχειρηματία”, που φαίνονται ξένες ακόμη και στη σάπια κουλτούρα του πολιτικο-κοινωνικού καθεστώτος που κυριαρχούσε, λέει πολλά για το κρίσιμο της κατάστασης.
Λένε-και το ασπάζομαι-πως ο βαθμός της κατάρρευσης των ηθικών αξιών μιας κοινωνίας, χαρακτηρίζεται κι από τη στάση που κρατά απέναντι στην αξία της ζωής…
Στις 5 Ιανουαρίου δολοφονήθηκε μέρα-μεσημέρι ο Τόσκο Μποζατζίσκι από οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ,απλά και μόνο επειδή τόλμησε να πιει καφέ φορώντας τη φανέλα του αγαπημένου του ΑΡΗ.
Τη δολοφονία του Τόσκο ακολούθησαν γεγονότα δηλωτικά της εξόφθαλμης διαπλοκής και σαπίλας που έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις.
Από την αφωνία του επίσημου Π.Α.Ο.Κ σε μια δολοφονία που διαπιστωμένα έγινε από “δικά” τους τάγματα εφόδου, την διαπλοκή αστυνομικών του Τμήματος Ασφαλείας για την Αθλητική Βία που είχε καταγγελθεί με πανό στο γήπεδο “Κλεάνθης Βικελίδης” σε παλιότερη αναμέτρηση των δύο ομάδων, μέχρι την ανάληψη της υπεράσπισης των δολοφόνων από νομικό που υπερασπίζεται την οικογένεια Σαββίδη στις υποθέσεις της.
Όλα αυτά πρέπει να ενεργοποιήσουν άμεσα όσες και όσους επιθυμούν να μη ζήσουν τα παιδιά τους σε μια “Κολομβιοποιημένη” πόλη.
Η αδιαφορία μερίδας των δημοκρατικών πολιτών της Θεσσαλονίκης, υποβαθμίζοντας ένα τέτοιο μείζον ζήτημα σε “ποδοσφαιρικό”, είναι καταστροφική.
Πρέπει λοιπόν άμεσα να υπάρξει ένα μέτωπο που θα συμπυκνώσει Δημοκρατικές, πολιτικές, αθλητικές, κινηματικές δυνάμεις ώστε να μπει φραγμός στην επέλαση του Κεφαλαίου που εξαγοράζει υποδομές, ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ζωή της πόλης και εκμαυλίζει συνειδήσεις.
