Χρειάζεται να πάμε αρκετά χρόνια πίσω για να «χαμογελάσει» ο κόσμος όταν η ομάδα έπαιζε χωρίς τον καλύτερο της παίκτη.
Η ομάδα βγάζει υγείας. Ο Άρης έπαιζε χωρίς τον κορυφαίο παίκτη, Ολιβιέ Χάνλαν, απέναντι σε μία αντίπαλο που είναι στην μέρα της και παίζει «τελικό». Και πάλι κατάφερε να πάρει την νίκη…
Αξίζει σίγουρα ένα μεγάλο μπράβο σε αυτήν την ομάδα. Στον Κάουαν που έπαιξε σχεδόν 40 λεπτά, με συνεχές αλλαγές πάνω στο μαρκάρισμα του και πάλι κατάφερε να έχει θετικό assist/turnover ratio. Αξίζουν μπράβο στον Τζούστον που με πέντε πόντους δικούς του έφερε το ματς στην ισοπαλία στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου, στον Γουίλιαμς που πέτυχε τέσσερις πόντους στην παράταση για να βρει ρυθμό η ομάδα.
Ένα τεράστιο μπράβο αξίζει στον Κέλι που έπαιζε μόνος του 1,5 δεκάλεπτο και στον Κλόμπουτσαρ που ήταν τρομερά επιδραστικός, δεδομένων των μόλις τριών προπονήσεων που είχε. Φυσικά ένα τεράστιο μπράβο αξίζει και στον Γιάννη Καστρίτη με το επιτελείο του, που συνεχίζουν να διαχειρίζονται πολλές απουσίες.
Υπάρχει όμως και ένα ερωτηματικό. Το «μέχρι που» θα μπορούσε να φτάσει. Το τι Άρη θα βλέπαμε αν δεν υπήρχε στην πλάτη της η ξαφνική διάθεση της ΕΕΑ να δείξει την αυστηρότητα της, ή αν ενδεχομένως είχε γίνει μία διαφορετική διαχείριση από πλευράς Άρη.
Η ομάδα όχι μόνο δεν είναι από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος, αλλά έχει ένα ρόστερ ικανό να κοντράρει -σχεδόν- τους πάντες.
Άμεσα αναμένεται να υπάρξει η απόφαση από τον αθλητικό δικαστή που θα ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Κάποια βέβαια, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι η υπόθεση θα τελειώσει εδώ.
Το θέμα είναι ότι μετά από χρόνια υπάρχει μία φουρνιά που όχι μόνο μπορεί να φέρει χαμόγελα, αλλά μπορεί να φέρει και αποτελέσματα. Χρέος όλων είναι πλέον να προστατεύσουν το πολύ όμορφο δημιούργημα που υπάρχει στο αγωνιστικό κομμάτι για να φτάσει η ομάδα το πραγματικό της potential.
