Ο μπασκετικός Άρης γύρισε σελίδα, με την παραχώρηση των μετοχών από τον Δημήτρη Γουλιέλμο, θέλει να κάνει το επόμενο βήμα και το σχέδιο της πολυμετοχικότητας, παρουσιάστηκε, όπως παρουσιάστηκε στην τελευταία γενική συνέλευση του συλλόγου.
Το YELLOW RADIO πάνω σε αυτές τις εξελίξεις θέλει να μοιραστεί κάποιες σκέψεις και να πάρει θέση, γνωρίζοντας ότι δεν είναι ένα απλό ραδιόφωνο που μεταφέρει ξερά τα γεγονότα και τις ειδήσεις, αλλά τολμάει να παίρνει θέση, να σχολιάζει και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αυτές που του αναλογούν, είτε κάνουμε λάθη, είτε η άποψη μας στο τέλος δικαιώνεται. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο, δεν είμαστε παντογνώστες, όπως και δεν έχουμε την παραμικρή φιλοδοξία να επιβάλλουμε την άποψη μας σε κανέναν. Οφείλουμε όμως να την εκφράσουμε, υπογραμμίζοντας ότι θα είμαστε στο πλευρό του συλλόγου, όποια απόφαση κι αν πάρει, άσχετα εάν θεωρούμε ότι είναι η σωστή ή οδηγεί τον Άρη σε νέες περιπέτειες.
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
1. Γενική συνέλευση:
Αν και έγινε μετά από αρκετές εβδομάδες, από το οριστικό τέλος του πρωταθλήματος, καταγράφηκε μια γενικότερη έλλειψη οργάνωσης, δεν υπήρχαν ξεκάθαρες γραμμές στο σχέδιο που αναφέρθηκε, άλλη άποψη έλεγε ο ένας, άλλη ο άλλος. Μια γενικότερη αίσθηση προχειρότητας. Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, χρειαζόταν φανερά οργάνωση και επιχειρήματα και όχι η λογική «είτε βουλιάζουμε, είτε ακολουθούμε αυτήν την λύση».
Η συμμετοχή του κόσμου δεν ξεπερνούσε τα 150 μέλη, όταν αυτήν την στιγμή υπάρχουν περίπου 2.000 ενεργώς τακτοποιημένα μέλη. Η εικόνα αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως αδιαφορία, αλλά προφανώς τα ίδια τα μέλη κουράστηκαν, δεν πείθονται γι αυτά που λέγονται, δεν τους έδωσαν να αντιληφθούν τι επιχειρείται, δεν ακούν κάτι ελπιδοφόρο και με ορίζοντα. Ίσως ένα από αυτά, ίσως και όλα μαζί, γεγονός που επιβάλλει την αυτοκριτική όλων. Δεν πρέπει να είναι τυχαίο, ότι ακόμη και παράγοντες που έχουν βοηθήσει με χρήματα όλο αυτό το διάστημα, δίνοντας το φιλί της ζωής, απουσίαζαν ηχηρά από την σάλα του Παλέ.
2. Σχέδιο:
Ανακοινώθηκε το μοντέλο της πολυμετοχικότητας, χωρίς δυστυχώς, να αναλυθούν στοιχεία, λεπτομέρειες, χωρίς να ανακοινωθεί το στοιχειώδες και αυτονόητο: τα μέλη του ‘Αρη δεν γνωρίζουν καν ποιοι είναι οι 19 μεσεγγυούχοι που πήραν τις μετοχές από τον απερχόμενο μεγαλομέτοχο! Και παρόλα αυτά ζητήθηκε να ψηφίσουν οι παρόντες, οι οποίοι ήταν ελάχιστοι σε σχέση και με το σύνολο των μελών και με την σοβαρότητα της κατάστασης. Μια ψηφοφορία, που θα έπρεπε να αναβληθεί, όπως εκφράστηκε χαρακτηριστικά κατά την διάρκεια της συνέλευσης. Ένα σχέδιο που θα μπορούσε να είχε γίνει γνωστό πολύ νωρίτερα και με αναλυτικό τρόπο σε όλα τα μέλη την εποχή της ταχύτητας και της τεχνολογίας, με έναν πολύ εύκολο τρόπο: με την αποστολή email στο καθένα από αυτά για να το μελετήσει, να το γνωρίσει κτλ.
Πέρα από τις εμφανείς αυτές αστοχίες, περνώντας στην ουσία ενός μοντέλου πολυμετοχικότητας, το οποίο θεωρητικά μπορεί να είναι καλό, αλλά στην περίπτωση του Άρη, το όχι μακρινό παρελθόν μας λέει ότι απέτυχε. Και δεν πέτυχε μάλιστα σε περιόδους παχιών αγελάδων και για τον σύλλογο και για την οικονομία-κοινωνία. Δεν πέτυχε με τις ίδιες λογικές, με τα σχεδόν ίδια πρόσωπα, με τους ίδιους παράγοντες οι οποίοι θεωρούμε ότι έχουν μεν καλές προθέσεις, αλλά αποδείχθηκε ότι είναι περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων και δεν μπορούν να πείσουν την μεγάλη μάζα του κόσμου να συμπορευτεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Όπως και το άλλο…
Ακόμη κι αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω, η πολυμετοχικότητα θα μπορούσε να αποτελέσει μια βιώσιμη λύση, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ανασύρεται από το… συρτάρι σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία στο ίδιο οικονομικό περιβάλλον που κινείται η ΚΑΕ, κινείται και ο κόσμος της. Δουλειές δεν υπάρχουν, η οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο διέρχεται τεράστια κρίση, ο απλός κόσμος δεν ξέρει εάν θα πάει ή δεν πάει καν διακοπές, προκειμένου να κρατήσει χρήματα για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται και την αβεβαιότητα που βασιλεύει. Πώς αυτός ο κόσμος και θα βρει χρήματα και θα εμπνευστεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις της ΚΑΕ και μάλιστα άμεσα; Ας μην ξεχνάμε κατά δήλωση των παραγόντων του Άρη, χρειάζονται τουλάχιστον 300-400 χιλιάδες ευρώ για να λειτουργήσει η ΚΑΕ και να μην έχει πρόβλημα με τη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα.
3. Ευθύνες:
Με βάση όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε επιφανειακή συζήτηση για πολυμετοχικότητα, απλά στην λογική «κάναμε μια πρόταση και είμαστε ήσυχοι με την συνείδησή μας». Ο Άρης πλήρωσε ακριβά από την νοοτροπία «δεν έχουμε εμείς ευθύνη, είχαν οι προηγούμενοι».
Δικαίως οι παράγοντες του Ερασιτέχνη Άρη ζήτησαν να πάρουν και πήραν τις μετοχές από τον Γουλιέλμο, ειδικά την στιγμή που αυτός έριξε λευκή πετσέτα από τον περασμένο Δεκέμβριο.
Οι ευθύνες τώρα πέφτουν στις πλάτες των νυν παραγόντων, όμως. Δεν βοηθούν λοιπόν αναδρομές στο παρελθόν, τι έγινε με Γουλιέλμο, τι έγινε με Λάσκαρη, γιατί πάνω σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση, όλοι θα οφείλουμε να δούμε και το τι έγινε πιο πίσω από τους προηγούμενους αυτών κ.ο.κ. Βοηθάει αυτό; Δίνει λύσεις; Μπορεί να προχωρήσει ο Άρης μέσα σε ένα πλαίσιο απελπισίας, απόγνωσης, αφορισμών; Το αδιέξοδο θα είναι σίγουρο.
4. Η δράση:
Η άποψη μας είναι ότι επιβάλλεται σε αυτές τις δύσκολες στιγμές η συσπείρωση και η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων του Άρη. Σύσσωμος ο «οργανισμός Άρης» να κινητοποιηθεί, να ψάξει, να προκαλέσει τις συνθήκες και εν τέλει την παρουσία επενδυτών-επιχειρηματιών που θα βγάλουν το κάρο από την λάσπη. Η ανάγκη δημιουργίας μιας ομάδας κρούσης στην οποία θα συμμετέχουν μέλη του συλλόγου, αλλά και τεχνοκράτες έξω από τον Άρη κρίνεται επιβεβλημένη. Άνθρωποι που θα κινηθούν, θα χτυπήσουν πόρτες, θα κάνουν επαφές, συζητήσεις, θα αναζητήσουν την λύση, όχι με απλές αναφορές ή ένα τηλεφώνημα για να φύγει από πάνω τους η ευθύνη.
Η λύση να βρεθεί ένας ισχυρός οικονομικός παράγοντας που θα μπει μπροστά είναι το στοίχημα όλου του Άρη. Είναι δύσκολο, είναι όμως και επιβεβλημένο.
Κι αν μετά από όλα αυτά υπάρξει αστοχία, δεν προκύψει αποτέλεσμα, τότε ίσως θα πρέπει να ανοιχθεί μια μεγάλη συζήτηση για να περάσει ο Άρης σε ένα μοντέλο πραγματικής λαϊκής βάσης, όπου θα υπάρχουν όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες (συμμετοχή του κόσμου, διαχείριση των χρημάτων, εκλογές κτλ), προκειμένου η δύναμη και η εξουσία θα αρχίσει και θα τελειώνει στον κόσμο της ομάδας.
Ένα ξεκάθαρο (αν και δύσκολο στην πράξη) μοντέλο, που δεν θα έχει σχέση με ημίμετρα και πατέντες…
