Ο Άρης δεν κατάφερε για ένα ακόμη μια φορά να πάρει ένα must-win παιχνίδι για αυτόν, συγκεντρώνοντας και έντονες αποδοκιμασίες από τον ίδιο τον κόσμο της ομάδας.
Ο κόσμος του Άρη, ήταν εκτός εαυτού, βλέποντας τον χρόνο να κυλά αντίστροφα και το ματς να φτάνει στο τέλος του, αντικρίζοντας μια εικόνα που σίγουρα δεν περίμενε να δει, δηλαδή τους ποδοσφαιριστές της ομάδας να αγωνίζονται χωρίς πάθος και νεύρο.
Αυτό ήταν που δυσαρέστησε τον κόσμο και συζητιόταν στις κερκίδες του “Κλεάνθης Βικελίδης”, αυτό ενόχλησε τον κόσμο του Άρη και είναι απολύτως λογικό και επόμενο, όταν ο κόσμος της ομάδας, έρχεται να τη στηρίξει και η ίδια η ομάδα, μοιάζει σαν να μη μπορεί να στηρίξει τον ίδιο της τον εαυτό.
Ο αγωνιστικός απολογισμός, δε μπορεί να γίνει ακόμη και δεν πρέπει να γίνει ακόμη, ο Άρης πρέπει να κοιτάει κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, αφήνοντας πίσω κάθε αποτέλεσμα, είτε καλό είτε κακό, κυνηγώντας τον στόχο της Ευρώπης.
Ο προβληματισμός υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, όχι τόσο για το αγωνιστικό, αλλά για την έλευση πάθους, ενός στοιχείου που χαρακτηρίζει κατά γενικό κανόνα τον Άρη και η απουσία του χθες ήταν πολύ αισθητή.
Οι απουσίες των Σάσα και Καμαρά, δύο παικτών που παίζουν πάντα με πάθος, άλλαξαν αυτόν τον κανόνα που τηρείται σχεδόν πάντα από τον Άρη και τον πλήγωσαν, με μια ήττα στη χειρότερη στιγμή, όμως όσο ο στόχος είναι ακόμη υπαρκτός, πρέπει να συνεχίσει να κυνηγείται, αφήνοντας πίσω κάθε στραβοπάτημα.
Μπορεί ο κόσμος να μην έχει το κουράγιο, να χάνει την ελπίδα του από την χθεσινή εμφάνιση, πρέπει όμως να παραμείνει δίπλα στην ομάδα, όπως έκανε πάντα και μετά το τέλος της σεζόν, να γίνει ένας σωστός απολογισμός από αυτούς που πρέπει να τον κάνουν, για να αποφευχθούν τα φετινά λάθη.
